Persoonlijk record zeelt

Vandaag was dan nationale hengelsportdag. We hadden er nog profijt van ook. Gratis een dagvergunning bij visvereniging 't Alvertje in Wanssum. Een ven dat bekend staat om zijn grote zeelten. Mijn oude PR van 54cm moest er aan geloven. Karper en grote brasem zit er ook en zouden ook kunnen snoepen van onze miniboilies op de method feeder. Vol goede moed begonnen Manolo en ik te vissen. De wind zat in de Noordhoek maar het was zonnig en we zouden de uren dat we visten geen druppel regen zien. Vrij vlot kromt de hengel en een stevige vis wil het riet in vluchten. Met moeite kon ik de vis ervan weerhouden. Ik was er redelijk van overtuigd dat ik een karper eraan had. Totdat de vis begon te bonken en van de bodem af kwam. Een zeelt! En wat voor één! Zonder twijfel wist ik dat dit mijn record zou zijn als deze vis in het netje kwam. Zeelt die een schepnet heeft gezien heb je echter nog lang niet binnen. Pas na een paar keer de slip laten gieren kon ik hem landen. Wat een magnifiek beest! 58cm gaf de meetplank aan. Mijn dag kon niet meer stuk!

58cm!

Zeelt

De volgende aanbeet was voor vismaat Manolo. Tot onze verbazing kregen we geen enkele beet meer. In de visvijver naast ons was een wedstrijd met tientallen deelnemers en het gros was gewoon aan het blanken. De zware zeelt wat ik had gevangen was waarschijnlijk goed genoeg voor een podiumplek. We hadden gewoon de pech een slechte dag te treffen waarop de vis het compleet laat afweten. We kunnen ook niet echt verklaren waarom ze niet wilden bijten. Zo heel erg koud was het ook weer niet. In het zonnetje was het zelfs aangenaam. De wind stond al enkele dagen uit de Noordhoek en meestal is geen verandering in de windrichting voordelig voor de visser. En de vis was ook niet aan het paaien. Een mysterie dus.

Tricolore

Ik had alle tijd om libellen te fotograferen. De volgende beet was toch voor vismaat Manolo. Ik kreeg zelfs een groene, witte en rode tegelijk voor de lens. Of het drie soorten zijn? Geen idee. Vissoorten hebben meer mijn interesse. In elk geval heeft dit viswater potentie en we keren er zeker terug. Nog een pluim voor de visvereniging 't Alvertje voor de leuke geste.

Een nieuw speeltje

Onder meer geïnspireerd door Koen heb ik me dan toch laten verleiden tot het aanschaffen van een onderwatercamera. Snorkelen in warme zeeën kan dan meteen vereeuwigd worden. De dag op Lanzarote dat een vette hagedisvis een pauwlipvis oppeuzelde voor mijn snorkel staat in mijn geheugen gegrift. Toch was het nog leuker geweest als je zoiets met anderen kunt delen. De dag van de aankoop is ook meteen de dag van het uitproberen van het nieuwe speeltje. Boven water doet hij het in elk geval prima. Een close up van een kopvoorntje is geen probleem.

Kopvoorn

Dan datgene waarvoor hij gekocht is... De eerste keer dat je de camera onder water dompelt voelt intuïtief erg slecht aan. Het ding doet gelukkig wat het moet kunnen. Onder water filmen en foto's maken zonder de geest te geven. Ik was al blij dat ik vis voor de lens kreeg. Scherpere beelden zullen wellicht volgen na veel oefenen. Buiten dat is de helderheid van het water in pakweg Bonaire een stuk beter dan in ons kikkerlandje.

Rivierdonderpad

De pestkop

Je hebt van die dagen op het werk dat je daarna gewoon moet vissen om stoom af te blazen. Vandaag was zo'n dag. Ik hoopte op zeelt in de paar uurtjes die ik nog had voordat het donker werd. Vrij vlot ving ik wat ruisvoorntjes en blankvoorntjes. Dan een enorme regenbui. Het mini parapluutje houdt me droog. Als het weer droog is plots meer weerstand bij het aanslaan en tot mijn vreugde ging de gehoopte zeelt na flink tegenstribbelen het schepnet in.

Zeelt

De beet viel weg. Het tumult op amper een meter diep water lokt geen andere vissen. Toen ik dan eindelijk weer een voorntje wist te vangen werd deze gegrepen door een snoek. Ik vis ruim twintig jaar en het is maar één keer eerder voorgekomen dat ik een snoek met de vaste stok wist te vangen. Een haakje maatje zestien en een ragfijn nylon snoertje zijn het recept om snoek te verspelen. Het beest is niet eens echt gehaakt omdat het haakje in het voorntje zit. Toch krijg ik het beest soms even aan de oppervlakte waarna weer een run volgt. En net dat ik hoop heb dat dit goed afloopt delf ik weer onderspit. Zelfs het voorntje moet ik inleveren.

Je zou denken dat deze vis toch wel enigszins geschrokken is van het touwtje trekken met een visser maar het beest presteert het om nog een keer aan mijn lijntje te gaan hangen. Het gebit maakte weer korte metten met de onderlijn. Het is gesloten tijd voor roofvis dus ik heb ook niks bij om de snoek terug te pesten.

Dan gooi ik een paar voerballen met flink wat geweld in de vijver om de pestkop weg te krijgen. Ik begin weer beet te krijgen maar tot mijn ontzetting zie ik even later weer een kolk op de plek waar mijn dobber is. Weer een flinke dril volgt. Drie maal is scheepsrecht? Vergeet het maar. De pestkop wint weer.

Even later tijdens het avondrood zie ik diverse keren bellenplakkaten van zeelt rond mijn dobber. Ik zit letterlijk op het puntje van de stoel. Wat is dit toch heerlijk spannend. Tot twee keer toe mis ik een beet. De koek is op. Er wordt niks meer gevangen. Voldaan fiets ik huiswaarts. Alle drukte van de werkdag is van mijn schouders gevallen.