XXL

Vandaag was grote steur vangen het doel samen met Peter. Hopelijk zou de beluga ook tijdelijk een bezoekje brengen aan onze geleende onthaakmat (formaat rubberboot). We waren netjes op tijd bij de grote vijver op domein Rausenberger. De eerste hengel werd ingegooid. Ik ben de tweede hengel op aan het tuigen en ik zie wat tikjes op de top. Als ik de hengel oppak merk ik dat ik niks anders kan doen dan de vis laten uitrazen. Hij bepaalde de richting. Ook al was dat onder de lijn met boeien of onder bomen en struiken door. Als ik al een keer een meter lijn kon winnen pakte hij er zo weer drie vanaf. Ook totaal niet van de bodem af te krijgen. Ik begon al te twijfelen of mijn molen het nog wel goed deed. Of dat de vis vals gehaakt was. Of toch de meest wenselijke optie: een moddervette steur die gewoon goed zat gehaakt. De hengel bleef hoepeltje krom. Het duurde een hele poos eer we een schim zagen van de vis. Peter betwijfelde ernstig of dat wel ging passen in het king size schepnet. Toch ging dat goed. De massieve kop en het borststuk erin leiden en de staart volgt vanzelf. Toen we het schepnet plus de vis wilden optillen met twee man ging dat met grote moeite. Wat een kolos! 

Rubberboot

Net op het moment dat ik de vis wil fotograferen gaat de hengel van Peter krom. Wat een hectiek! Gelukkig is de buurman een kijkje komen nemen. Deze is gelukkig bereid de foto te maken. Helaas voor hem maakte hij een flinke smak in de modder. Een wonder dat de camera niet in het water vloog. Na een foto kreeg de gigant zijn vrijheid weer terug zodat ik Peter kon assisteren.

175cm diamantsteur

Peter heeft ook al gruwelijk veel moeite om zijn vis in toom te houden. Helaas liep de strijd in zijn nadeel af. Een losser. Twee uur sinds het binnenrijden op het terrein zijn zo omgevlogen tot onze enorme verbazing. Nog groter was onze verbazing dat we op de verkeerde stek waren gaan zitten. Oeps, even een dikke steur gejat, foutje bedankt en verkast naar de goede plek.

Nou ja, goede plek...  Urenlang hebben we het moeten doen met sporadisch een trilling op de lijn. Pas in de schemering in de avond een fatsoenlijke beet die ook meteen hing. Peter was al een aantal spullen in de auto aan het laden en dacht dat ik een grap maakte dat ik hem tot twee keer toe riep. Helemaal verbaasd kreeg hij de hengel in de handen gedrukt. Ook hier hadden we een flinke kluif aan maar we konden de dag positief afsluiten met een Siberische steur van 142cm!

142cm Siberische steur

Uitwaaien

Het plan was om kleine platvis, met name tarbot en griet, vanaf het strand in IJmuiden te vangen. Mensen die met netten op garnaal vissen vangen ze geregeld. De theorie was dat de meeste vissers te ver gooien en te grote haken gebruiken om deze beesten te vangen. We wisten dus wat ons te doen stond. Kleine haakjes gebruiken en vooral niet te ver gooien.

Samen met schoonvader Peter en vismaat Manolo gingen we dus richting IJmuiden. Collega soortenjager Sjors pikten we op in Brabant. Hadden hem nog nooit live ontmoet en we hebben maar de gok genomen dat het gezellig gezelschap was. Gelukkig bleek dat ook zo te zijn.

Winderig

Eenmaal aangekomen kon ons plannetje de prullenbak in. De harde wind was weliswaar voorspeld, maar hopen dat het meevalt mag altijd. Flink wat schuimkoppen en de wind loodrecht op het strand. Typisch was ook dat we de enige vissers waren die daar op dat moment rondliepen. Maar we lieten ons niet ontmoedigen en gingen over op plan B: tussen de blokken peuteren.

Sjors in actie

De slijmvissen en de gehoornde slijmvissen hadden er zin in en we hadden regelmatig beet. Voor mij was de gehoornde slijmvis een welkome nieuwe soort. Zo ook voor Manolo. En voor schoonvader Peter was het zelfs zijn eerste zeevis ooit. Je moet ergens beginnen nietwaar?

Slijmvis

Gehoornde slijmvis

Peter zijn eerste zeevis

Hoorntjes

De hengels die wat verder ingegooid werden leverden vooral leeg gevreten haken op. Gezien het feit dat er af en toe een krab mee naar boven werd getakeld deed vermoeden dat zij de oorzaak waren. Toch hadden we tussen de krabben in af en toe beet van vis. We presteerden het om geen enkele beet hiervan te verzilveren. Intussen gierde de wind vrolijk door en de golven beukten goed op de stenen.

Peuteren

Na wat kibbeling en frieten naar binnen gewerkt te hebben probeerden we nog een uurtje op de Trawlerkade. Lekker luw tussen de bootjes in peuteren. Dat uurtje was verbazingwekkend genoeg voldoende om even vier soorten erbij te vangen: steenbolk, zwarte grondel, bot en aal. Een stek om te onthouden, en ook in het donker was het prettig vissen. Lekker uitgewaaid in elk geval.

Bot

Aal