Een winderig debuut op zee

Ik heb al heel wat viservaring. Ook op zee. Maar alleen vanaf de kant. Dit zelfde geldt voor vismaat Manolo. Vandaag ging het er dan van komen. De eerste keer met een boot op zee. Op de Westerschelde. De titel doet misschien vermoeden dat er vele stinkende gassen zijn vrijgekomen. Geheel begrijpelijk voor degenen die me kennen. Het gaat echter over de windkracht. Die was doodleuk zes. Niet echt ideaal om mee te beginnen. Ik heb alles binnen kunnen houden maar daar is alles mee gezegd. Zeeziek zijn is een regelrechte kwelling. Maar deze site gaat niet over ontberingen maar over vissoorten vangen. Het doel was gul en schar vangen. Aangezien het niemand op de hele boot was gelukt een gul te vangen was het geen schande dat dit ons ook niet was gelukt. De schar is ons wel gelukt en dat gaf troost. Een gedachte wat ineens zomaar in je kan opkomen als je zeeziek bent is: was ik maar gaan werken... Een beetje visser hoort dit nooit te denken. Ook niet als hij geen enkele beet krijgt. Nog meer troost was dat verse schar uitstekend smaakt! Om er nog een schepje troost boven op te doen ving ik ook nog een persoonlijk record wijting: 29cm! De methode? Kijken wat je bootgenoten doen. Afkijken is leerzaam. De schipper wil ook dat je met vis thuis komt anders is de kans groot dat het blijft bij één keer bootvissen. Of we ooit nog eens gaan? Natuurlijk, maar nooit meer met windkracht zes of meer!