NHG

De titel zou wellicht kunnen verwijzen naar de Nationale Hypotheek Garantie maar op dit blog betekent het naakthalsgrondel. Deze exotische grondel is te herkennen aan de diagonale strepen op de flanken, geen zwarte vlek in de eerste rugvin en een schubloze naakte hals. Persoonlijk zou ik het eerder een nek noemen maar goed dan moet het beest omgedoopt worden tot naaktnekgrondel. Nu we weten hoe we hem moeten herkennen gaan Jamie en ik naar de monding van Gat van den Ham waar je met elke vispas terecht kunt. We hebben samen helaas een vloek: gezellig is het wel maar nog nooit hebben we een nieuwe soort gevangen op een gezamenlijke missie.

Gat van den Ham uitlaat

De grootste moeilijkheid is de aanwezigheid van zwartbekgrondels. De meest dominante soort hier die groter en agressiever is. Het duurde letterlijk twee uur eer we een andere soort te pakken hadden: een mini snoekbaars. Geinig beest. Elke snoekbaars checken op vangtanden. Heeft die namelijk geen vangtanden dan is het zijn minder bekende neefje de Wolgasnoekbaars. En ook die zit stiekem al in Nederland. Toch nog iets van een succesvolle Russische invasie.

Baby snoekbaars

Heel erg actief zwemmen grondels niet dus niet te lang op dezelfde stek blijven proberen. Een paar meter verderop kan al veel schelen. Op een plekje naast de waterlelies vang ik dan na drie uur vissen op een gegeven moment mijn target: NHG! Amper vier centimeter maar ik was er maar wat blij mee. Zelfs de mini made was eigenlijk al een te grote hap. De vloek is doorbroken. Nu Jamie nog!

De NHG!

Jamie heeft oog voor de omgeving. Jagende roofvis doet zijn hart harder kloppen. Maar ook een plant vol rupsen valt hem op. Het Jakobskruiskruid is giftig genoeg om een paard om zeep te helpen. Toch zaten deze planten vol rupsen die zich lekker tegoed doen aan het spul om zelf ook giftig en dus oneetbaar te worden. Bijzonder is dat deze gifstoffen zelfs meegenomen worden als het dier verpopt is tot vlinder.

Gemakkelijk te herkennen deze rups met wespkleuren

Jamie zijn skills op roofvis zijn dik in orde. In tegenstelling tot de andere roofvissers wist hij nog de twee grootste vissen van de dag te landen. De NHG is hem helaas niet gelukt vandaag maar evengoed maakt hij er het beste van en heeft de gezelligheid er niet onder geleden. Leermomentje voor Jamie: parkeer je visspullen de volgende keer niet meer in een wespennest hè! Door zijn kalmte te bewaren is de gozer niet gestoken. 

Roofvisser in hart en nieren

Biervliet

Missie vang een shimofurigrondel. Deze grondel is te herkennen aan de gevlekte tekening aan de onderkant van de kop. Die kop heeft best wel wat weg van een salamander. In het kanaal Gent-Terneuzen zijn ze te vangen maar helaas hebben hier de zwartbekgrondels de overhand. Resultaat was dat elke beet een zwartbek opleverde. In het kanaal Nol Zeven zou alleen shimofurigrondel zitten. Ook hier twee keer geprobeerd zonder ook maar een vis te vangen. 

Vandaag dan wat advies van Pieter meegenomen naar de waterkant. Die gaf aan dat de haakmaat echt klein mocht zijn. De beten waren ook miezerig. Waar hij had gevist was het een meter of anderhalf diep. Een pinkie of een halve pinkie net boven de bodem aanbieden.

Aangekomen op de stek in Biervliet begin ik braaf met peilen. Ik merk dat het bijna drie meter diep is. Het dubbele van wat Pieter aangaf. Geeft niet direct het gevoel dat ik goed zat maar ik was te lui om te verkassen dus ik geef het een uur de tijd. Maar stiekem hoop ik dat enkele minuten voldoende zou moeten zijn.

Een lichte trek neemt de dobber langzaam mee richting het Noorden. En elke keer dat deze onder werd getrokken kwam dat door plantaardig materiaal dat aan de haak bleef plakken. Eerst de bodem schoon dreggen dus. Pas na een minuut of twintig was ik er zeker van dat het een aanbeet was van vis. Vol verwachting haal ik de hengel op: mis...

Na een half uur haal ik dan op zonder beet gezien te hebben. Mijn target hangt eraan. Een hoogzwanger vrouwtje. Amper vijf centimeter. Een totaal niet overtuigende beet leverde iets later een groter exemplaar op. Tevreden pak ik na een uur in. Heel erg gemakkelijk ging het niet. Het is toch meer een marmergrondel dan een zwartbekgrondel qua moeilijkheidsgraad. 

Soortenjagen in Gambia

In het kleinste Afrikaanse land op het continent zelf een dagje de boot op. Hoge verwachtingen zijn altijd tricky. Het is dan letterlijk of het die dag een beetje meezit qua bijtlust en getij. Aan de boot en crew van Paradise Fishing Gambia zal het niet liggen: dat is allemaal in orde. Nieuwe soorten zou normaal gesproken wel moeten lukken aangezien het mijn eerste keer in Afrika is. Het weer is in elk geval stukken beter dan in ons koude kikkerlandje. Veel zon en een graad of dertig in het voordeel van Gambia.

Mangroves

Wortels vol schelpdieren (prima broodje met dit spul geproefd)

De vissende mannen

We starten met het vangen van levend aas. De kapitein en deckhand gaat dat soepeler af dan mij qua aantallen. Ik ben blij met drie nieuwe soortjes. Slechts de Madeira sardien is goed genoeg om als aas te fungeren. 

Mijn eerste Afrikaanse vis: West Afrikaanse ilisha

De aasvis hier: Madeira sardien

Atlantische bumper

De kapitein kiest ervoor om op meerdere paarden te wedden. Trollen met groot kunstaas. Barracuda zou een mogelijke vangst kunnen zijn. Wat de kapitein niet kon weten: ik in combinatie met trollen is een dodelijk saaie bezigheid. Totaal geen spanning dus.

Dan levend aas vissen op een diepe stek op volle zee met zwaar lood. Geen actie gehad. Helaas zijn hier vissersvloten die meer wegvangen dan goed is voor de natuur. Dressuur door hengelaars is hier niet. Gevangen worden betekent de pan in. 

De fotografe die zo lief was om mij te vergezellen op deze trip

Het vissen met lichter lood langs de wrakken in de riviermonding levert wel actie op: drie leuke cassave ombervissen waren de bonusvissen waar ik op hoopte. Een prima sportvis die wel wat weg heeft van een snoekbaars. Een Lusitaanse paddenvis was nog een extraatje daar bovenop. Die laatste vissoort heeft stekels met gif erin.

De grootste cassave ombervis van de trip

Lusitaanse paddenvis (beter niet aanraken)

Later op deze vakantie een vrouw getroffen die met een bamboe hengeltje aan het vissen was voor het hotel. De vijf minuten dat ik haar hengel mocht lenen waren voldoende voor mijn zesde soortje in Gambia: een zwartkintilapia. Geeft een heerlijk gevoel zoiets.

Zwartkintilapia

Soortenjagen in Zweden

Dit keer een bestemming gekozen waar het soortenjagen op een laag pitje gaat staan: Zweden. We gaan om lekker snoek te vangen. Gewoon aantallen vangen en wellicht ook nog ons PR aanscherpen. Op internet nageplozen dat juni een prima maand is. De paai van de witvis is dan net geweest en de vis is te vinden langs de oevers en bij de vegetatie. Het meer naast onze bungalow is Ivösjön. Het grootste meer van Skåne, de meest Zuidelijke provincie van Zweden. De vergunning is online verkrijgbaar: 

Fishing in Ivösjön, Levrasjön (ifiske.se)

Lekkerbekkend kijkend naar de visstand valt ons op dat een hoop soorten er "plentiful" zitten: onder meer ons hoofdtarget snoek maar ook vissoorten die we nog niet hebben kunnen afvinken: kwabaal (burbot) en kleine marene (vendace). We beseffen wel dat die laatste twee beter te vangen zijn als het kouder is. 

Dag 1. Onze reis naar Zweden per auto gaat vlotjes. Zelfs Hamburg weigerde ons een file voor te schotelen. We hadden zelfs nog even de tijd om vanaf de kant een poging de snoek te wagen. Wat vrijwel meteen opviel was dat vanaf de kant het heel erg moeilijk is om een plekje te vinden waar je lekker kunt gooien. De oevers zelf bestaan uit voornamelijk bos inclusief laaghangende takken en de waterplanten zijn rijkelijk aanwezig. Ook was het wel heel erg ondiep. Maar ondanks dat wisten we toch al een snoekje te verschalken op amper een uurtje netto vistijd. Vanaf de bellyboat kunnen we morgen makkelijker bij veelbelovende stekken komen. We hebben zin in onze allereerste keer met de bellyboat. Oefenen van te voren is er niet van gekomen...

Dag 2. Ivosjön is heel erg groot. Levrasjön van dezelfde visvereniging is iets beter te overzien en we denken meer kans te maken op het kleinere meer met de bellyboat. Het is even wennen om vooruit te komen en te draaien met dit vaartuig. Gelukkig voelt het wel stabiel aan. Je hebt geen moment het idee dat je kunt omkiepen. Waar je wel op moet letten: nooit met flippers aan vooruit proberen te lopen in het water. Heel beleefde mensen dat ze me niet hebben uitgelachen toen ik voorover kukelde. Het speldaas was ruim aanwezig dus de paai was al geweest. Ondanks een hoop veelbelovende stekken: geen roofvis gezien. We realiseren ons dat het prachtige zomerse weer dat al vele weken hier huis heeft gehouden onze kansen op snoek heeft verpest. Ze liggen diep waar wij ze niet gaan vinden zonder fishfinder. Ook de kansen op kwabaal en kleine marene zijn nu nul.

Dag 3. In een hengelsportzaak kregen we de tip om de Westkust te kiezen als zoutwater stek. De nauwe doorgang in het Kattengat met Denemarken aan de overkant zorgt voor stroming in het water. Heel erg vriendelijk voor vissers zijn ze hier niet vinden wij. Bijna elke pier of haven is verboden om te vissen... Het haventje waar het wel mocht leverde met pijn en moeite twee botten en één zwarte grondel op. Het natuurschoon compenseert de moeizame start qua vissen goed.

Dag 4. We besluiten een ander water te bevissen: de Helge å. Een laaglandrivier waar het niet erg dat het zomer is. Gewoon lekker op witvis. We hebben zelfs kans op een nieuwe soort: de brasemblei (zope). De vis had er zin in want we hadden er samen ruim tweehonderd gevangen. Helaas geen brasemblei gezien.

Dag 5. Ivösjön deel drie. Ondanks we weinig vertrouwen hadden om iets te vangen met de kano erop uitgegaan. En ook nu ondanks vele meters plantenbedden afvissen geen actie. Ze liggen er gewoon niet. Een ingecalculeerde teleurstelling dus en de omgeving maakt weer een hoop goed. De paella van Manolo was subliem!

Dag 6. Rögle dammar. Een vijver waar we met de methodfeeder aan de slag kunnen. Kans op karper en gigantische brasem. Om het kort te houden: zoveel kreeft vangen als hier lukt je nergens. Wat een ongelooflijke plaag is het hier. Tientallen hebben we er gevangen en nog was het gros mis of los. We hadden niets bij om deze krengen te omzeilen dus hebben het kort gehouden. Aan de kust op de weg terug nog blonde grondel gezien. Helaas is ook die ons niet gelukt. Het beestje op de foto is toch echt met een bakje gevangen en niet met de hengel. Al met al genoten van het Zweedse landschap en het gezelschap. Ook al zat het tegen met vissen de herinneringen zijn toch positief.