Soortenjagen in Zweden

Dit keer een bestemming gekozen waar het soortenjagen op een laag pitje gaat staan: Zweden. We gaan om lekker snoek te vangen. Gewoon aantallen vangen en wellicht ook nog ons PR aanscherpen. Op internet nageplozen dat juni een prima maand is. De paai van de witvis is dan net geweest en de vis is te vinden langs de oevers en bij de vegetatie. Het meer naast onze bungalow is Ivösjön. Het grootste meer van Skåne, de meest Zuidelijke provincie van Zweden. De vergunning is online verkrijgbaar: 

Fishing in Ivösjön, Levrasjön (ifiske.se)

Lekkerbekkend kijkend naar de visstand valt ons op dat een hoop soorten er "plentiful" zitten: onder meer ons hoofdtarget snoek maar ook vissoorten die we nog niet hebben kunnen afvinken: kwabaal (burbot) en kleine marene (vendace). We beseffen wel dat die laatste twee beter te vangen zijn als het kouder is. 

Dag 1. Onze reis naar Zweden per auto gaat vlotjes. Zelfs Hamburg weigerde ons een file voor te schotelen. We hadden zelfs nog even de tijd om vanaf de kant een poging de snoek te wagen. Wat vrijwel meteen opviel was dat vanaf de kant het heel erg moeilijk is om een plekje te vinden waar je lekker kunt gooien. De oevers zelf bestaan uit voornamelijk bos inclusief laaghangende takken en de waterplanten zijn rijkelijk aanwezig. Ook was het wel heel erg ondiep. Maar ondanks dat wisten we toch al een snoekje te verschalken op amper een uurtje netto vistijd. Vanaf de bellyboat kunnen we morgen makkelijker bij veelbelovende stekken komen. We hebben zin in onze allereerste keer met de bellyboat. Oefenen van te voren is er niet van gekomen...

Dag 2. Ivosjön is heel erg groot. Levrasjön van dezelfde visvereniging is iets beter te overzien en we denken meer kans te maken op het kleinere meer met de bellyboat. Het is even wennen om vooruit te komen en te draaien met dit vaartuig. Gelukkig voelt het wel stabiel aan. Je hebt geen moment het idee dat je kunt omkiepen. Waar je wel op moet letten: nooit met flippers aan vooruit proberen te lopen in het water. Heel beleefde mensen dat ze me niet hebben uitgelachen toen ik voorover kukelde. Het speldaas was ruim aanwezig dus de paai was al geweest. Ondanks een hoop veelbelovende stekken: geen roofvis gezien. We realiseren ons dat het prachtige zomerse weer dat al vele weken hier huis heeft gehouden onze kansen op snoek heeft verpest. Ze liggen diep waar wij ze niet gaan vinden zonder fishfinder. Ook de kansen op kwabaal en kleine marene zijn nu nul.

Dag 3. In een hengelsportzaak kregen we de tip om de Westkust te kiezen als zoutwater stek. De nauwe doorgang in het Kattengat met Denemarken aan de overkant zorgt voor stroming in het water. Heel erg vriendelijk voor vissers zijn ze hier niet vinden wij. Bijna elke pier of haven is verboden om te vissen... Het haventje waar het wel mocht leverde met pijn en moeite twee botten en één zwarte grondel op. Het natuurschoon compenseert de moeizame start qua vissen goed.

Dag 4. We besluiten een ander water te bevissen: de Helge å. Een laaglandrivier waar het niet erg dat het zomer is. Gewoon lekker op witvis. We hebben zelfs kans op een nieuwe soort: de brasemblei (zope). De vis had er zin in want we hadden er samen ruim tweehonderd gevangen. Helaas geen brasemblei gezien.

Dag 5. Ivösjön deel drie. Ondanks we weinig vertrouwen hadden om iets te vangen met de kano erop uitgegaan. En ook nu ondanks vele meters plantenbedden afvissen geen actie. Ze liggen er gewoon niet. Een ingecalculeerde teleurstelling dus en de omgeving maakt weer een hoop goed. De paella van Manolo was subliem!

Dag 6. Rögle dammar. Een vijver waar we met de methodfeeder aan de slag kunnen. Kans op karper en gigantische brasem. Om het kort te houden: zoveel kreeft vangen als hier lukt je nergens. Wat een ongelooflijke plaag is het hier. Tientallen hebben we er gevangen en nog was het gros mis of los. We hadden niets bij om deze krengen te omzeilen dus hebben het kort gehouden. Aan de kust op de weg terug nog blonde grondel gezien. Helaas is ook die ons niet gelukt. Het beestje op de foto is toch echt met een bakje gevangen en niet met de hengel. Al met al genoten van het Zweedse landschap en het gezelschap. Ook al zat het tegen met vissen de herinneringen zijn toch positief.

Zoetwater vissen in Gran Canaria

Gran Canaria zou zonder stuwmeren zo goed als zonder zoet water zitten. Ook na een lange zomer zijn er stuwmeren die altijd water bevatten. Daar kun je dan ook een vispopulatie verwachten. Ons favoriete target van de vakantie was forelbaars. Black bass noemen ze die hier. Maar dat is een verzamelnaam van meerdere soorten Amerikaanse baarzen. We gaan voor die met de grootste muil: largemouth zoals ze hem in de USA noemen. De vergunning kan online besteld worden via de volgende link: 

Gran Canaria Lake (Inland) Fishing Licence - Spanish Fishing Licence

Hiermee mochten we in drie stuwmeren vissen. In alle drie de meren zit forelbaars en we kozen heel praktisch voor het gemakkelijkste te bereiken stuwmeer: Las Ninas. Dat gemakkelijkste te bereiken is relatief want de rit ernaar toe door de bergen is een avontuur op zich. Je hoop geen tegenligger tegen te komen want het past eigenlijk niet. De ravijnen zijn steil en diep. De maximumsnelheid van 40 kilometer per uur wil je vaak niet eens halen. En voor het geval je niet door zou hebben dat er risico's kleven aan deze wegen: een bordje met het aantal doden de laatste zoveel jaar helpt je eraan herinneren.

Veilig aangekomen met onze Toyota Aygo op de parkeerplaats was het nog een aardig stukje lopen door de droog gevallen bedding eer we water zagen. We zagen meteen al activiteit op het water. En ik zie een aardig formaat forelbaars strak tegen de oever wegvluchten. Ze zitten er echt! Nu nog vangen! Manolo had niet lang nodig om met een mini spinner zijn eerste te vangen: 32cm. Ook nummer twee liet niet lang op zich wachten voor mijn vriend met Galicische roots.

Zelf bleef ik lang op de nul steken. Volgers die wegdraaien. Vis die mis hapt. Vis die loskomt. Die dagen heb je wel eens. Activiteit genoeg op het water in elk geval. In een poging de volgende stek sneller te bereiken bagger ik door de modder met mijn nieuwe schoenen. Manolo die duidelijk meer geduld heeft met dit soort dingen kan het alleen maar hoofdschuddend aankijken.

De activiteit hoog in het water lijkt af te nemen nu de temperatuur stijgt. Dieper vissen met de dropshot plus shadjes was de oplossing. Hier vingen we sowieso veel meer forelbaars mee dan op de spinnertjes en dat in kortere tijd. Tegen de stuwdam aan leken er ook meer te zitten. Uiteindelijk allebei gewoon leuk gevangen en allebei ook nog een leuk exemplaar ertussen. Karper zit er trouwens ook als je daar meer liefhebber van bent. Een erg geslaagde dag!

Zoutwater vissen in Gran Canaria

We verbleven in het Zuiden van Gran Canaria. Het is lastig een plekje te vinden waar je vanaf de kant kunt vissen. De plekken waar je wel gemakkelijk aan het water komt: daar zijn wij vissers niet welkom. De strandjes vol badgasten: verboden. De havens die vaak vol vis zitten: je hoeft maar naar de vis te kijken en je krijgt al te horen dat het niet mag. De buitenkant van de pieren: verboden te betreden. Maar goed met een beetje doorzettingsvermogen en een goed evenwichtsgevoel is wel iets te vinden.

Eenmaal geïnstalleerd op je plekje komt de volgende hindernis: de pauwlipvis. Dit is verreweg de meest voorkomende, brutaalste en vlotste vis die hier zit. Het vergt wat doorzettingsvermogen maar als je ze allemaal in de buurt hebt gevangen maken andere soorten ook een kans om in jouw aas te bijten. Een rekensommetje wijst uit dat meer dan zestig procent van onze vangst pauwlipvis was. Gevoelsmatig was dat aandeel hoger maar goed de statistiek beslist anders. 

Soort 1: Pauwlipvis

Samen wisten we twaalf soorten te vangen verspreid over enkele dagen. Ik was tevreden met vier nieuwe zoutwater soorten aangezien ik ook al op Lanzarote heb gevist waar ongeveer dezelfde soorten zijn te verwachten. Voor Manolo was het zijn eerste keer op een Canarisch eiland en wist acht nieuwe zoutwater soorten eruit te peuteren.

Soort 2: Blauwvinmonniksvis

Soort 3: Madeirese schorpioenvis (let op giftige stekels!)

Soort 4: Macaronesische spitssnuitkogelvis (knorren kan ie wel!)

Soort 5: Bokvis (Latijns: Boops boops en dat klinkt een heteroman goed in de oren)

Soort 6: Atlantische monniksvis

Soort 7: Goudharder

Soort 8: Gestreepte bokvis (hallucinogeen als je deze opeet!)

Soort 9: Vuurzeebrasem

Soort 10: Hagedisvis

Soort 11: Europese papegaaivis

De eer om de topvis van deze vakantie te vangen was voor Manolo: de trompetvis. Het ziet eruit als een langzame stok die je kunt verleiden met wat wier of brood. Probeer dat maar niet want het is een echte rover. Spot je dit bijzondere dier: pak er maar een visje of shadje bij!

Soort 12: Trompetvis

We hebben een prima vakantie gehad op dit eiland. Culinair zijn we bijzonder verwend geworden. Elke dag was zonovergoten en de prijzen voor bier en benzine vielen ook goed in de smaak. Een prima eiland om de alledaagse sleur even te ontvluchten!