Missie vang een shimofuri grondel. Deze grondel is te herkennen aan de gevlekte tekening aan de onderkant van de kop. Die kop heeft best wel wat weg van een salamander. In het kanaal Gent-Terneuzen zijn ze te vangen maar helaas hebben hier de zwartbekgrondels de overhand. Resultaat was dat elke beet een zwartbek opleverde. In het kanaal Nol Zeven zou alleen shimofuri grondel zitten. Ook hier twee keer geprobeerd zonder ook maar een vis te vangen.
Vandaag dan wat advies van Pieter meegenomen naar de waterkant. Die gaf aan dat de haakmaat echt klein mocht zijn. De beten waren ook miezerig. Waar hij had gevist was het een meter of anderhalf diep. Een pinkie of een halve pinkie net boven de bodem aanbieden.
Aangekomen op de stek in Biervliet begin ik braaf met peilen. Ik merk dat het bijna drie meter diep is. Het dubbele van wat Pieter aangaf. Geeft niet direct het gevoel dat ik goed zat maar ik was te lui om te verkassen dus ik geef het een uur de tijd. Maar stiekem hoop ik dat enkele minuten voldoende zou moeten zijn.
Een lichte trek neemt de dobber langzaam mee richting het Noorden. En elke keer dat deze onder werd getrokken kwam dat door plantaardig materiaal dat aan de haak bleef plakken. Eerst de bodem schoon dreggen dus. Pas na een minuut of twintig was ik er zeker van dat het een aanbeet was van vis. Vol verwachting haal ik de hengel op: mis...
Na een half uur haal ik dan op zonder beet gezien te hebben. Mijn target hangt eraan. Een hoogzwanger vrouwtje. Amper vijf centimeter. Een totaal niet overtuigende beet leverde iets later een groter exemplaar op. Tevreden pak ik na een uur in. Heel erg gemakkelijk ging het niet. Het is toch meer een marmergrondel dan een zwartbekgrondel qua moeilijkheidsgraad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reageer