Ik heb al heel wat viservaring. Ook op zee. Maar
alleen vanaf de kant. Dit zelfde geldt voor vismaat Manolo. Vandaag ging het er dan van komen. De eerste keer
met een boot op zee. Op de Westerschelde. De titel doet misschien vermoeden dat er vele stinkende gassen
zijn vrijgekomen. Geheel begrijpelijk voor degenen die me kennen. Het gaat echter over de windkracht. Die
was doodleuk zes. Niet echt ideaal om mee te beginnen. Ik heb alles binnen kunnen houden maar daar is alles mee
gezegd. Zeeziek zijn is een regelrechte kwelling. Maar deze site gaat niet over ontberingen maar over vissoorten vangen.
Het doel was gul en schar vangen. Aangezien het niemand op de hele boot was gelukt een gul te vangen was het
geen schande dat dit ons ook niet was gelukt. De schar is ons wel gelukt en dat gaf troost. Een gedachte wat ineens zomaar
in je kan opkomen als je zeeziek bent is: was ik maar gaan werken... Een beetje visser hoort dit nooit te denken. Ook
niet als hij geen enkele beet krijgt. Nog meer troost was dat verse schar uitstekend smaakt! Om er nog een schepje troost
boven op te doen ving ik ook nog een persoonlijk record wijting: 29cm! De methode? Kijken wat je bootgenoten doen.
Afkijken is leerzaam. De schipper wil ook dat je met vis thuis komt anders is de kans groot dat het blijft bij één
keer bootvissen. Of we ooit nog eens gaan? Natuurlijk, maar nooit meer met windkracht zes of meer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reageer