Peuteren op het stenen piertje van Sjors. We hebben het geweten. Eerst nog lang kunnen genieten van de file omdat meer mensen op het idee gekomen waren richting zee te trekken. Dan klauteren als een steenbok in de tropische hitte. Zo hier en daar nog wat spulletjes verloren tussen de blokken. We werden gaar gekookt in de brandende zon. En we kregen geen enkele beet tot onze ontzetting. Zelfs geen krab. De geep was goed actief maar daar hadden we het juiste materiaal niet voor.
Een illusie armer richting havenhoofd gereden. Daar konden we een hapje eten en vissen tegelijk. Mijn frieten waren rauw en de kibbeling leek wel een half uur gefrituurd te zijn. Gelukkig was deze stek ons beter gezind. Schar, wijting en zeebaars waren de buit. Geen nieuwe soorten voor mij maar wel de eerste foto van een zeebaars. Manolo was de scharren specialist vandaag.
 |
| Zeebaars |
 |
| Schar |
Op zich wel blij dat we een maaltje vis hadden gevangen maar geen nieuwe soorten waar sterk op gerekend was is toch teleurstellend. De trigger om naar huis te gaan was een Engelse gozer die behoorlijk sterk spul had gebruikt en het goed idee vond om bij ons te gaan zitten. Niet dat hij bedreigend over kwam maar irritant was hij zeker. Drugs are bad, m'kay?
Ruim tweehonderd kilometer lang werden we getrakteerd op een flitsende show van moeder natuur. Soms sloeg de bliksem doodleuk vier keer op dezelfde plek in. En dat in een paar tellen. Niet het flitsende einde waar we op gehoopt hadden maar wel indrukwekkend om mee te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reageer