Tinca tinca

Het is alweer november. Niet mijn favoriete maand. Als je vertrekt naar je werk is het donker. Kom je terug van je werk is het donker. Lange donkere nachten zodat het viswater blijft afkoelen. Een hoop van onze vinnige vrienden worden traag en lui, met als gevolg gesloten bekken. Zeelt is daar een goed voorbeeld van. Ik heb er ooit drie weten te foppen in de winterslaap. Mooi verdeeld over de maanden december, januari en februari. Bij toeval ontdekt op een stek waar hengelen nu niet meer mag. Een diepe beschutte stek waar het waterige winterzonnetje de boel net een fractie meer opwarmt. Dus als je een plek kunt vinden waar de zeelt overwintert is de kans niet nul om hem te vangen. Nu is november nog de enige maand zonder zeelt voor mij. Aangezien de kinderen tegenwoordig de juffrouw op school mogen entertainen en mijn vrouw moest werken had ik drie uurtjes tot mijn beschikking.

De verwachtingen waren niet hoog. Het water was al koud en al het leven in de oeverzone was verdwenen. Drie uur is ook niet heel veel om af te dwingen. Van de andere kant heeft voeren om de vis te lokken niet veel zin. Je moet nu letterlijk op de plek gooien waar de vis overwintert. Dat ging me erg goed af blijkbaar want binnen een half uur had ik mijn allereerste november zeelt ooit te pakken! Een diepe plek waar de zon een groot gedeelte van de dag op schijnt mits er geen wolken zijn natuurlijk.

Zeelt in november

Het zonnetje deed zijn best en het was aangenaam zitten met de winterjas aan. Erg wild was het niet. Was ook niet de verwachting. Was zelfs al tevreden met die ene vis. Alles daarna zou bonus zijn. De bonus zeelt volgde twee uur later.

Weer eentje weten te foppen

Een andere bonus was een ijsvogel die stil bleef zitten in mijn buurt. Normaal zie ik alleen de blauwe schicht. Helaas geen mooie foto kunnen maken. Een Samsung combineert slecht met een telelens. Tevreden pak ik in. Een maaltje pannenkoeken gaat er wel in na zo'n ochtendje. Wat een toeval dat die twee kleine boeven van me dat ook lusten.