Weer een flinke radiostilte op de blog. Wees gerust: het is niet zo dat ik al die prachtige vangsten voor mezelf hou. De vissen houden zich over het algemeen keurig aan minimaal anderhalve meter afstand van mijn haak. Het kutvirus, beter bekend als corona, heeft er
voor gezorgd dat zowel de Noorwegen visreis als de Griekenland
gezinsvakantie niet doorgaan. Een jaar dat zomaar tientallen nieuwe
soorten had kunnen opleveren zal nu een jaar worden waar ik
waarschijnlijk blij mag zijn met één nieuwe soort.
|
Itteren
|
Een etter die ik nog niet heb is de graskarper. Schijnt een makkie te zijn om te vangen maar er rust een vloek op dat beest zodra ik een hengel vast heb. In Itteren zitten er genoeg. Ik zag ze ook gewoon zwemmen. Brood, mais en popcorn moeten de klus klaren. De beesten zwemmen apathisch hun rondjes. Negeren vlokken brood. De popcorn doet niks. Alsof ze verzadigd zijn. Ze schrokken amper als ik op hun kop gooide. Ik weet dat dit mijn kansen om ze te vangen niet groter maakt maar het was pure frustratie. Stelletje zombievissen.
Naast de oppervlakte visserij had ik ook nog een method ingegooid met mais als aas. Toen die na dik een uur begon te rammelen kreeg ik hoop. Ook de dril voelde goed. Een obese kruiskarper was de vangst. Zelden zo teleurgesteld geweest. Niet veel later volgden twee brasems.
|
Ongewenste kruiskarper
|
Misschien dat er nog leuk gevangen kon worden met de feeder en wellicht dat er toch nog een graskarper op de bodem zich vergiste in de mais. Helaas viel de beet compleet weg. Ook aan de oppervlakte was niets meer te zien. De wind draaide (slechte ervaringen mee) van Noord (slechte ervaringen mee) naar Oost (slechte ervaringen mee). Gevoelsmatig wilde ik gewoon al inpakken en naar huis. Maar ik koos ervoor nog een uur langer aan de gifbeker te lurken. Dan kon ik linea recta door naar de school om de kinderen op te pikken.
De oppervlakte hengel omgebouwd naar een method en juist als ik die korf ingooi stuitert de andere hengel die al lang roerloos erbij lag. Een leuke dril volgt. Echt hopen op graskarper durf ik al niet meer. Het resultaat was een gigantische vloermat van een brasem wat ook nog een nieuw persoonlijk record was. Een troostprijs. Een pleister voor een gapende wond.
|
62cm brasem
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reageer