Met vismaat Manolo op de Geul. Stiekem hopen we op vlagzalm. Deze komt nogal sporadisch voor op dit water maar als je maar vaak genoeg gaat zal het toch een keer raak moeten zijn. We kiezen ook voor een nieuw stuk waar we nog nooit hadden gezeten. Twee meter diep water met een stevige stroming. Twee meter diep is extreem diep voor deze beek. Meestal is deze beek zo ondiep dat de bodem gewoon te zien als het water een beetje helder is. Manolo had een woelige nacht achter de rug en gaf al aan dat het wat later zou worden. Ik besloot eerst te gaan vissen op de bekende ondiepe stekken die bijna garant staan voor kleine vis. Binnen een uurtje had ik vier soorten te pakken. Een bermpje, een baarsje, een rivierdonderpad en twee beekdonderpadden waren de buit. De donderpadden zijn overigens beschermde soorten en moeten ongeschonden teruggezet worden. Het is voor mij persoonlijk maar een rare wetgeving. Ook niet beschermde soorten zoals brasem en karper hebben bij mij dezelfde rechten als de soorten op de rode lijst en worden braaf teruggezet. De meeste vissers die in Nederland claimen een donderpad te hebben gevangen hebben meestal één of andere exotische grondel te pakken. Het verschil is gemakkelijk te zien door even te kijken of het beest een zuignapje aan de onderzijde heeft. Geen zuignapje is een donderpad.
 |
| Beekdonderpad |
 |
| Bermpje |
Na deze bliksemstart was het tijd om op het nieuwe diepe stuk te proberen. Vrij vlot komt een grote vis los. Manolo komt aan wandelen en begint vol goede moed mee te vissen. Ook ik was er van overtuigd dat dit wel eens een hele mooie dag kon gaan worden. Tot onze verbazing konden we in de uren daarna niets meer vangen. Zelfs niet toen we het diepe water weer inruilde voor de ondiepe stekken die min of meer garant stonden voor een visje...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reageer