De Maestro

Vandaag was het eindelijk weer zo ver dat ik met de Maestro ging vissen. Die Maestro heeft de naam Jos Raaijmakers. Hij is vooral bekend bij vissend Nederland als één van de succesvolste barbeelvissers. Zelf had ik het geluk dat deze meneer in mijn jeugd naast mij woonde en me de kunst van het vissen heeft bijgebracht. Mijn vader was immuun voor het hengelsportvirus. Mijn vader was altijd bereid om chauffeur te spelen en de portemonnee ging zonder problemen open als ik iets nodig had wat met vissen te maken had, maar zelf een hengeltje uitgooien? Zo gek heb ik hem nooit gekregen. Het was en is gewoon niet zijn ding zullen we maar zeggen.

Terug naar de Maestro. Van nature uit ben ik vrij gemakzuchtig. Niks mis mee op zich maar wel als je succesvol wilt vissen. Al vrij vlot was de belangrijkste les van de Maestro dat geluk een onderdeel was van het vissen maar dat verreweg het meeste geluk gewoon afgedwongen kan worden. Dat afdwingen doet hij nog steeds door alle zorg te besteden aan zijn materiaal, voer, aas en stekkeuze. Verder heeft hij de gave om te geloven in een goede afloop. Dat grenzeloze optimisme zorgt voor een scherpte die bij de meeste vissers al vrij snel wegvalt als het niet loopt. De trukendoos gaat gewoon open op momenten waarop anderen denken "och het is weer zo'n dag dat ik beter thuis had kunnen blijven...". Niet zo vreemd dus dat het zes jaar duurde eer dat ik met pure mazzel een keer meer had gevangen dan hem. Vijf tegen vier witvissen op zo'n dag dat weinig lukt. Jos beredeneert terecht dat een enkele bijzondere vangst je dag kan redden. Zo'n vangst waar je jaren later nog aan terug kan denken. Het hoeft inderdaad maar 1 vis te zijn, als hij maar speciaal genoeg is zit ie in je geheugen gekerfd. En met wat goede voorbereiding (dus geen lege accu...) staat ie ook op je geheugenkaart van het fototoestel.

Ondanks dat Jos niet vies was van aantallen vangen nam hij ook de moeite te registreren wat hij nu precies allemaal aan de haak had geslagen. Hij prikkelde me om het verschil te weten tussen een blankvoorn en een ruisvoorn. Hij leerde me de bijzondere vangsten te waarderen. Als ik weer eens met enkele tientallen vissen verschil afgedroogd was kon hij oprecht opmerken dat ik bijvoorbeeld de mooiste vis van de dag had in de vorm van een PR giebel van 46cm. Onbewust heeft hij zo de aanzet te geven om te soortenjagen.

De passie van de Maestro blijft op dit moment barbeel, maar een keertje steuren sleuren leek hem wel leuk. Uiteraard wilde hij goed voorbereid zijn en weten hoe dat nu in zijn werk ging, dat steuren vangen. Ik zei hem al dat je weinig fout kunt doen als je maar op de bodem vist en aas op de haak hebt zitten. En ook vandaag kon het niet op qua beet. Binnen een uur had Jos al drie soorten steur te pakken. De aantallen houden we maar geheim om onze geloofwaardigheid niet te verliezen.

Jos met Siberische steur

Jos met diamantsteur

De vis van de dag was voor mij een vette spiegelkarper van 72cm. Hij voelde net zo zwaar aan als een emmer vol water. Het was bij lange na niet de langste vis van de dag maar wel verreweg de sterkste. De manier waarop ik hem ving is ook het vermelden waard. Omdat we zoveel beet hadden vlogen de pellets er in een razend tempo er doorheen. Ik wilde een nieuwe portie nat maken en ik legde de hengel in langs het kantje om geen beet te krijgen. Aan de haak zaten alleen nog wat uitgezogen maden. Nog voordat ik de zak pellets in handen had vouwde de hengel zich dubbel waarop een spectaculaire dril volgde. Jos, nog bedankt voor deze gezellige dag!

PR spiegelkarper

Mijn allereerste koi