Etteren in Itteren

Weer een flinke radiostilte op de blog. Wees gerust: het is niet zo dat ik al die prachtige vangsten voor mezelf hou. De vissen houden zich over het algemeen keurig aan minimaal anderhalve meter afstand van mijn haak. Het kutvirus, beter bekend als corona, heeft er voor gezorgd dat zowel de Noorwegen visreis als de Griekenland gezinsvakantie niet doorgaan. Een jaar dat zomaar tientallen nieuwe soorten had kunnen opleveren zal nu een jaar worden waar ik waarschijnlijk blij mag zijn met één nieuwe soort.

Itteren

Een etter die ik nog niet heb is de graskarper. Schijnt een makkie te zijn om te vangen maar er rust een vloek op dat beest zodra ik een hengel vast heb. In Itteren zitten er genoeg. Ik zag ze ook gewoon zwemmen. Brood, mais en popcorn moeten de klus klaren. De beesten zwemmen apathisch hun rondjes. Negeren vlokken brood. De popcorn doet niks. Alsof ze verzadigd zijn. Ze schrokken amper als ik op hun kop gooide. Ik weet dat dit mijn kansen om ze te vangen niet groter maakt maar het was pure frustratie. Stelletje zombievissen.

Naast de oppervlakte visserij had ik ook nog een method ingegooid met mais als aas. Toen die na dik een uur begon te rammelen kreeg ik hoop. Ook de dril voelde goed. Een obese kruiskarper was de vangst. Zelden zo teleurgesteld geweest. Niet veel later volgden twee brasems.

Ongewenste kruiskarper

Misschien dat er nog leuk gevangen kon worden met de feeder en wellicht dat er toch nog een graskarper op de bodem zich vergiste in de mais. Helaas viel de beet compleet weg. Ook aan de oppervlakte was niets meer te zien. De wind draaide (slechte ervaringen mee) van Noord (slechte ervaringen mee) naar Oost (slechte ervaringen mee). Gevoelsmatig wilde ik gewoon al inpakken en naar huis. Maar ik koos ervoor nog een uur langer aan de gifbeker te lurken. Dan kon ik linea recta door naar de school om de kinderen op te pikken.

De oppervlakte hengel omgebouwd naar een method en juist als ik die korf ingooi stuitert de andere hengel die al lang roerloos erbij lag. Een leuke dril volgt. Echt hopen op graskarper durf ik al niet meer. Het resultaat was een gigantische vloermat van een brasem wat ook nog een nieuw persoonlijk record was. Een troostprijs. Een pleister voor een gapende wond.

62cm brasem

Corona vissen

Wat heeft Corona met vissen te maken? Eerst stonden twee verjaardagen op de planning. Door de Corona perikelen werd daar een streep door gezet. Na de kinderen afgebeuld te hebben met een stevige wandeling had ik twee uurtjes om te gaan vissen. Vissen hebben geen luchtwegen en zijn derhalve heel safe in de omgang tijdens deze barre tijden.

Op de snelweg viel me op dat iedereen braaf 100 reed. Eigenlijk was er maar 1 persoon die daar anders over dacht. Uit privacy oogpunt zal ik daar verder niets over toelichten. Aangekomen bij het water viel op dat de uiterwaarden aardig overstroomd waren. Een hoop stekken waren niet te bereiken maar van de andere kant ontstaan er nieuwe mogelijkheden.

Het pad is waterig geworden

Na een uurtje kreeg ik een snoek te pakken die talloze keren was toegetakeld door aalscholvers. Overal krassen op de bovenkant van het lijf en wat happen uit de rugvin. De snoek was nochtans het formaat dat zomaar verstikking kan veroorzaken. Wellicht dat Corona ook dat effect heeft op aalscholvers. Er moet toch iets positiefs zijn aan dit virus nietwaar?

Snoek die vaak ruzie heeft met aalscholvers

De grootste verrassing kwam op het laatst. Een snoekbaars lag heel ondiep boven een modderige bodem en greep de spinner. Mijn eerste ooit met dit kunstaas. Heel erg tevreden kon ik huiswaarts keren.

Snoekbaars surprise

Zouden ze ondiep liggen?

Met de nieuwe dropshot hengel de Eijsder Beemden in met hoop op een snoekje. Het stuk water waar ik het wil proberen is helder en ondiep. Hopelijk klopt mijn theorie. Een zachte winter waardoor de snoek zomaar op het idee zou kunnen komen om al op de paaiplaatsen te gaan liggen.

Heel behoedzaam sluip ik om maar niks weg te jagen. Het is zo helder dat ik twijfel aan mijn strategie. Gevoelsmatig zou ik elke snoek moeten zien liggen. Tot mijn verbazing zie ik hier en daar wat kleine visjes. Zo klein dat het wel bijna bittervoorn moet zijn. De eenjarige blankvoorn, winde en roofblei zal nu een centimeter of tien moeten zijn. De visjes wat ik nu zag waren hooguit vijf centimeter.

Helder en ondiep

Helaas nog geen respons op het kunstaas. Even niet opletten bij het inwerpen en het eerste vogelnestje is een feit. Na alles weer in orde gemaakt te hebben vliegt een Ondex in het prikkeldraad. Dit probeerde ik niet heel subtiel op te lossen en ik zie een kolk van een vluchtende vis...

Deze kans is verspeeld maar wel een opsteker dat er iets ondiep lag. Een flinke poos later zie ik weer een kolk. Toch niet weer een vluchtende vis? Was nochtans voorzichtig. De Ondex werd de worp erop klemvast gepakt. Omdat het daar maar een halve meter diep was zag ik dat het een prima formaat was.

Die leek wel een meter was mijn gedachte. Snel weg met die gedachte want het kan alleen maar tegenvallen als ie straks op de kant ligt. Zo ver was het nog niet. Heel erg blij was de vis niet om mij te zien en sprintte diverse keren weg.

Om de vis te landen met de hand moest ik door een meter blubber en afgestorven rietbedden. Ik zag het al helemaal voor me dat de laars vol water ging lopen. Met meer geluk dan wijsheid blijft alles droog en ik heb de vis op de kant.

Net een kinderhandje

Wat een bak. Zonder te meten wist ik dat het een PR voor me was. Het meetlint gaf 97cm aan. Helemaal gelukkig zet ik de snoek terug. Wat een geweldige vangst.

Snoek 97cm

De dag kan niet meer stuk en ik heb nog een uur voordat de kinderen uit school gehaald moeten worden. In dat uur kom ik erachter dat mijn linkerlaars aan de rechterzijde zit en vice versa. Nog een Ondex aan een boom geofferd en een tweede vogelnestje geproduceerd. Het is dat "amateurvisser" al geclaimd is...

De bonte steurencollectie van Tom's Creek

De vrijwilligers van MijnVismaat werden dit jaar verwend met een dagje Tom's Creek. In 2015 waren we al eerder hier geweest en eerlijk is eerlijk dit vispark heeft niet stilgezeten in zijn ontwikkeling. Het formaat van de vissen is flink toegenomen en het aantal soorten vis wat hier rondzwemt is enorm toegenomen.

Diamantsteur

Vier soorten steur heb ik reeds in de pocket. Er zwemmen hier nog eens vier soorten steur die ik nog niet heb: Adriatische steur, Atlantische steur,  spitssnuitsteur en witte steur. Een hele klus om ze uit elkaar te houden zeker omdat er ook nog hybrides zitten.

Hybride steur

Het was een stuk frisser geworden en dan is het afwachten hoe de vis hierop reageert. Je hoopt natuurlijk op een nieuwe soort steur maar je weet dat je wat mazzel nodig hebt omdat de missende soorten niet overvloedig aanwezig zijn.

Nieuw voor mij: Adriatische steur

Uiteindelijk was iedereen tevreden. Een zonnige dag met veel beten, veel grote vissen en de meeste vrijwilligers wisten één of meer nieuwe soorten te vangen. Nog een dankjewel voor deze geste Sportvisserij Nederland!

Nieuw voor Manolo: Adriatische steur

Nieuw voor Marcel: Adriatische steur

Nieuw voor Remko: Adriatische steur

Nieuw voor Sjors: Atlantische steur waar hij heel blij mee was. Slaapgebrek verdoezelt deze blijheid helaas.

Nieuw voor Sjors: beluga

Een nat voetje halen

Een druilerige dag zou het worden. Om snoek te vangen hoeft dat niet verkeerd te zijn. Toch duurde het even voordat de eerste zich liet zien. Eentje die het kunstaas finaal miste. Nog even het plekje blijven uitkammen want deze kan best een tweede poging wagen. Ik zie tot mijn verbazing een wesp. Het is oktober en het regent. Blijf toch in je nest raar beest. Plots hapt een snoek wel raak. Een mooie zeventiger is het haasje.

Zeventiger

Plots een steek in mijn rug. Barst. Niet te geloven dat die ene wesp onder mijn jas is gekropen. Nog een steek op een andere plek op mijn rug. Dan zie ik ineens nog eens zes stuks vliegen. Blijkbaar vinden ze het ook tijdens regen en wind nodig om hun nest te verdedigen. Ze hebben mazzel dat ik mijn vlammenwerper niet bij heb dus ik taai af. Het gif werkt als een soort cafeïne voor me. Beter dat dan dat ik allergisch erop reageer. Heel scherp en helder vis ik verder.

Heel veel activiteit van vis zie ik niet. Veel meters afleggen zonder resultaat. Dan ineens een kolk midden op het water. Altijd de moeite waard om daar te proberen. Op het moment dat ik er al niet meer in geloof een flinke klap op het water en de molen begint te fluiten doordat de lijn door de slip getrokken wordt.

Ik heb werkelijk niks in te brengen en ik begin te twijfelen of de molen het nog wel doet. In een rotvaart zwemt de vis naar gezonken takken. Als ik niks doe verspeel ik hem zeker dus ik ga het water in voor de rietkragen. De vis wijzigt zijn route maar gaat nu in een moordend tempo naar de obstakels verderop.

Daar verderop is het water dieper en mijn rechterlaars gaat onder water. Wat je al niet over moet hebben om een vis te vangen. Ik hoopte op de snoek van mijn leven maar ben er helaas achter gekomen dat dit soort geweld vaak een vals gehaakte karper is. Ook nu was dat het geval. Een vette schubkarper in de rugvin. Na een hoop runs dan eindelijk op het kantje. Het was een vis met geen schub verkeerd. Deze vis is gemakkelijk te herkennen als ik hem ooit weer zou vangen. Zijn ouders zijn de rechterborstvin vergeten te maken.

Prima vis

Beluga's belagen

Finse soortenjager en vriend Jani kwam naar de Lage Landen om wat soortjes mee te pikken die hij de vorige keer was vergeten. Manolo en ik gingen voor de beluga op de grote vijver. Jani deed eerst de kleine vijver aan omdat de sterlet ook nog afgevinkt moest worden. Eerst ervoor gezorgd dat Jani kon starten. Als hij iets fotowaardig had gevangen kwamen we wel langs om fotograaf te spelen. Manolo en ik hadden drie hengels in liggen toen het telefoontje van Jani kwam. Zijn eerste koi ooit wilde hij graag op de foto. Manolo rennend er naar toe. Zo zie je m zelden kan ik je wel vertellen. Bezig met het optuigen van hengel nummer vier zie ik hengel drie krom gaan. En tot mijn enorme verbazing is het een beluga. Nog geen kwartier gevist en ik was feitelijk al klaar met vissen. De rest van de beten waren voor de andere twee heren. Dus een belletje naar Manolo om een nieuwe fotosessie te houden. De tweede keer op één dag dat ik meneer zie hollen. De wonderen zijn de wereld niet uit.

Blij met beluga

Een gigantische muil heeft de beluga. Het is de grootste soort steur ter wereld en eenmaal volgroeid past er ook een zeehondje in de bek. Helaas heeft dit dier bijna geen enkele kans meer om uit te groeien tot een wezen dat eigenlijk elke verbeelding te boven gaat. Het officieel bevestigde record was dik zeven meter en woog dik anderhalve ton. Maar zoals met veel steuren is hij zwaar overbevist. Deze soort heeft de pech dat ie de meest exclusieve kaviaar produceert. Ons schuldig voelen dat we op deze soort vissen is niet nodig. De overbodige mannetjes (die doen niet aan kaviaar maken) uit kwekerijen vinden hun weg naar dit soort vijvers. Handel in beluga uit het wild is streng verboden.

XXL muil

Zoals verwacht had Jani vlot zijn sterlet en kwam bij ons zitten. Zoals wel vaker bij deze vijver waren de beten schaars. Jani vroeg zich af of ons aas niet te groot was. Na het zien van bovenstaande foto was hij al een stuk geruster. Het duurde dan ook even eer onze gast uit het Hoge Noorden aan de slag kon met drillen. Het lange wachten ben je vrij snel vergeten als je poseert met een kolos van 160cm.

Kolos

Nu waren alle zes de hengels (2 hengels per persoon toegelaten) voor Manolo. Niet lang na het monster van Jani was hij degene die trots mocht poseren met deze vissoort. De dag was ronduit geslaagd en alles wat meer gevangen zou worden was puur bonus. Jani wist nog een vette beluga te vangen en toen besloten we dat het eigenlijk wel etenstijd was.

Manolo ook geslaagd

Jani was niet bepaald bekend met de snackbar van de Lage Landen. Geen enkel stukje vlees kwam hem bekend voor. Hebben we hem maar van alles laten proeven. Van kipkorn tot kroket en van mexicano tot frikandel. Op de vraag wat een frikandel nou eigenlijk was antwoordden we "uh van alles..." "Roadkills?" was zijn verdiepende vraag. We hebben er smakelijk om gelachen. Toch heeft ie alles braaf geproefd. Een geslaagde dag.

Oeps

Shimano visvijver Valkenburg

Vandaag was de opening van de visvijver naast het Shimano experience center.  De man die over het vissen ging was nog onderweg. Had zich vast verslapen door de zenuwen. Bij het verzamelen van mijn spulletjes kon ik zo een merk of twintig ontdekken. De nachtmerrie voor elke mens die maar 1 merk mag promoten. Gelukkig mag je bij deze vijver ook je eigen spullen meenemen. Wij waren vooral gekomen om te kijken of er leuk vis is te vangen.

Shimano visvijver Valkenburg

We kunnen het heel snel samenvatten met een ja. Een method of een dobber. Het werkt allemaal om de vissen te belagen die er uit zijn gezet: schubkarpers, spiegelkarpers en kruiskarpers. Geen monsters verwachten. Het is allemaal nog jonge vis die nog moet groeien. Op licht materiaal heb je er leuke sport aan.

De eerste schubkarper voor Ruben

Spiegelkarper

Kruiskarper

Ik was nog zo gewaarschuwd door de Shimano hengelsportambassadeur. Kijk uit voor je het weet ligt de hengel in het water. En na een lange poos zonder beet glipte me de vaste stok met elastiek richting het eiland. Gelukkig was diezelfde man bereid om met het roeibootje (Shimano doet ook aan roeien ja!) de hengel terug te halen. Zelfs de vis zat er nog aan. Heeft hij ook nog eentje kunnen vangen door mijn laksheid.

De reddingssloep gereed maken

Missie geslaagd