NHG

De titel zou wellicht kunnen verwijzen naar de Nationale Hypotheek Garantie maar op dit blog betekent het naakthalsgrondel. Deze exotische grondel is te herkennen aan de diagonale strepen op de flanken, geen zwarte vlek in de eerste rugvin en een schubloze naakte hals. Persoonlijk zou ik het eerder een nek noemen maar goed dan moet het beest omgedoopt worden tot naaktnekgrondel. Nu we weten hoe we hem moeten herkennen gaan Jamie en ik naar de monding van Gat van den Ham waar je met elke vispas terecht kunt. We hebben samen helaas een vloek: gezellig is het wel maar nog nooit hebben we een nieuwe soort gevangen op een gezamenlijke missie.

Gat van den Ham uitlaat

De grootste moeilijkheid is de aanwezigheid van zwartbekgrondels. De meest dominante soort hier die groter en agressiever is. Het duurde letterlijk twee uur eer we een andere soort te pakken hadden: een mini snoekbaars. Geinig beest. Elke snoekbaars checken op vangtanden. Heeft die namelijk geen vangtanden dan is het zijn minder bekende neefje de Wolgasnoekbaars. En ook die zit stiekem al in Nederland. Toch nog iets van een succesvolle Russische invasie.

Baby snoekbaars

Heel erg actief zwemmen grondels niet dus niet te lang op dezelfde stek blijven proberen. Een paar meter verderop kan al veel schelen. Op een plekje naast de waterlelies vang ik dan na drie uur vissen op een gegeven moment mijn target: NHG! Amper vier centimeter maar ik was er maar wat blij mee. Zelfs de mini made was eigenlijk al een te grote hap. De vloek is doorbroken. Nu Jamie nog!

De NHG!

Jamie heeft oog voor de omgeving. Jagende roofvis doet zijn hart harder kloppen. Maar ook een plant vol rupsen valt hem op. Het Jakobskruiskruid is giftig genoeg om een paard om zeep te helpen. Toch zaten deze planten vol rupsen die zich lekker tegoed doen aan het spul om zelf ook giftig en dus oneetbaar te worden. Bijzonder is dat deze gifstoffen zelfs meegenomen worden als het dier verpopt is tot vlinder.

Gemakkelijk te herkennen deze rups met wespkleuren

Jamie zijn skills op roofvis zijn dik in orde. In tegenstelling tot de andere roofvissers wist hij nog de twee grootste vissen van de dag te landen. De NHG is hem helaas niet gelukt vandaag maar evengoed maakt hij er het beste van en heeft de gezelligheid er niet onder geleden. Leermomentje voor Jamie: parkeer je visspullen de volgende keer niet meer in een wespennest hè! Door zijn kalmte te bewaren is de gozer niet gestoken. 

Roofvisser in hart en nieren

Fun op zout water

We hadden liever in Noorwegen gezeten maar ook dit jaar besloten Manolo en ik er het beste van te maken en het op een binnenlandse vierdaagse vistrip te houden. Geen stress van onder welke voorwaarden je reis kan doorgaan, als ie al doorgaat... De auto zit in elk geval goed vol.

Op de eerste dag halen we aardig wat zagers en zeepieren op om vervolgens met een licht stokje te peuteren langs de kade in IJmuiden. Tot onze verrassing is zowat elke worp een aanbeet. Het mini stukje zager op een minihaakje valt enorm in de smaak. En zo tikken we met zijn tweetjes tientallen zoutwatervisjes omhoog op twee uurtjes tijd. Een heerlijke start van onze quality time. 

 

Dan is het tijd om de sleutel van onze bungalow te halen en ons tegoed te doen aan een overheerlijke pasta. Energie opdoen voor de volgende stek: het Noordzeekanaal. Het werd ons overigens erg duidelijk dat we gewend zijn aan elektrisch koken...

 

Smijten met poken richting het midden van het kanaal met honderd gram werpgewicht. We hopen sterk op platvis want die hadden we nog niet gezien bij de kade. De kant was pas gemaaid en we waren daar als enige vissers heerlijk comfortabel aan het vissen. Helemaal alleen waren we niet want een hoop spionnen vanuit de auto waren aan het gluren of wij maatse lekkernijen aan het vangen waren. Die halen pas hun hengels uit als ze zien vangen dus... Ik hoop dat deze lui ook een verrekijker bij zich hadden want we hadden ook een microfishing haakje erbij met een een flinterdun stukje zager. Dat je eigenlijk bij jezelf denkt: hoe moet de vis dat gaan vinden? 

 

Ook nu zijn we blij verrast dat we goed beet blijven houden. In totaal zeven soorten waarvan drie soorten platvis. De platvis vloek bij Manolo duurde erg lang en we ruilden op een gegeven moment van stek om er maar voor te zorgen dat hij ook platvis ging vangen. Maar uiteraard begon ik platvis te vangen waar hij had gezeten. En het duurde vreselijk lang maar uiteindelijk wist hij ook een trio tongen binnen te halen. Mooie start van onze trip! 

 

 

 

Van Preikestolen naar hunebedden

Het originele plan was een week vissen in Noorwegen in de buurt van Preikestolen. De klif die 605 meter boven de Lysefjord uittorent. Door de corona perikelen plus het feit dat Noorwegen alles behalve afhankelijk is van het geld wat de toeristen meebrengen kon daar een dikke streep door. We konden het huisje omboeken naar Drenthe. Daar zouden we dan de hunebedden kunnen bewonderen. Bouwwerken van meer dan 5000 jaar oud met een maximale hoogte van 1 meter 65.

Hunebed

Nog een hunebed

Als we dan toch daar zijn konden we net zo goed een hengel meenemen. De enige drie Nederlandse provincies waar we nog nooit gevist hadden waren Groningen, Friesland en Drenthe. Leek ons wel geinig om dat van de bucketlist af te strepen.

Groningen stond als eerste op de planning. Het Reitdiep is prima roofviswater volgens diverse internetbronnen. Om dressuur een beetje te vermijden en de parkeerkosten te omzeilen negeerden we Groningen stad en vonden we op Google Maps een plekje waar niemand anders komt: Wierumerschouw. Een bruggetje en een stuk kade. Daar zouden we ze wel even vangen. Op de plek aangekomen zagen we al twee vissers die elk stukje secuur afvisten met kunstaas. Ook was er een groep hangjongeren die zichzelf prima vermaakten met zwemmen en de brugwachter uitdagen.

Wierumerschouw

De eerste Groningse vissen: boven mijn kolblei en beneden die van Manolo

Midden op een hete zonnige dag iets vangen met kunstaas ging onder deze omstandigheden niet lukken.  Gelukkig werkte plan B wel. Met een voertje en een vast stokje werden de nodige visjes verschalkt op een uurtje tijd. Door naar de volgende provincie: Friesland.

Na een uur rijden kwamen we aan bij het riviertje de Linde te Vinkega. Daar hadden we welgeteld een kwartier de tijd om iets te vangen alvorens we konden inchecken in het Drentse huisje in Vledder. Die tijd was voldoende om twee alvers en een baars te vangen. Tevreden (snel tevreden zijn is een prima recept om gelukkig te worden) reden we naar Vledder.

Linde

Manolo zijn eerste Friese vis

Mijn eerste Friese vis

In Vledder aangekomen werd ons bij de receptie verteld dat onder de 15 pond karper niets bijzonders was. Dat geeft de burger moed. Omdat het erg lang duurde eer we beet hadden van een karper pakten we maar weer plan B erbij. Een vast stokje en een voertje waarmee we in zeer korte tijd twintig witvissen vingen. Trots omdat we nu in alle provincies vis hebben gevangen weer omgeschakeld naar de karpers. Om het kort te houden: vijf uur lang erop vissen was niet voldoende om er eentje te vangen. Prutsers dat we zijn...

Vledder

Eerste vis uit Drenthe

.

Dansen op de blokken

Een dagje Waal met schoonvader en schoonbroer. Een hoop vissoorten waren mogelijk die zij nog niet hadden. Zelf hoopte ik dan eindelijk een foto te kunnen maken van de witvinriviergrondel die ik in 2009 al in de IJssel had gevangen. De krib die het dichtste bij de auto lag kreeg de eer om bevist te worden. Met het vaste stokje hadden we amper 40 cm diepte op een zandbodem. De Waal is allesbehalve een stille rivier dus het water klotst, golft en stroomt alle kanten op. Een heel andere setting dus dan wat de heren gewend waren.

Blokken

Wat ook nogal opviel waren de blokken op de krib die uitblinken in instabiel liggen. Als iemand van het gezelschap wat meters moest maken kon dat best worden omschreven als een dansje op de blokken. Bij het terugzetten van een brasem lag ik al bijna in de Waal en het is dat ik laarzen droeg zodat alles toch nog droog bleef. Mijn schoonvader wilde dat nog overtreffen door helemaal gestrekt richting de Waal te vliegen. In een reflex wist ik hem nog omlaag te duwen wat een betere keuze was dan een duik nemen. Het is niet netjes om gewichten te noemen maar het was niet geheel onmogelijk dat hij tijdens het vallen ook nog één van zijn schoonzoons mee zou nemen in het water. Maar goed het liep gelukkig met een sisser af en het moet gezegd worden: de rest van de visdag waren we zo gewaarschuwd dat verdere incidenten uitbleven.

Pontische stroomgrondel

Altijd blij met een PR

De vangsten waren goed. We hoefden nooit echt lang te wachten op beet en het ene na het andere target kon afgevinkt worden. Opvallend veel pontische stroomgrondel waaronder een moddervette van 15 cm. De witvinriviergrondel was al een stuk minder aanwezig met slechts vier exemplaren maar wel goed verdeeld zodat ieder hem binnen had. De beet begon wel erg af te nemen op een gegeven moment en we kozen ervoor te verkassen naar de krib verderop. Met de regen erbij gaven de blokken nog meer uitdaging maar gelukkig was nu iedereen bedreven in het steenbok spelen.

Witvinriviergrondel

Het maffe is dat de krib verderop geen enkele pontische stroomgrondel of witvinriviergrondel opleverde. Wel kesslers grondel die dan weer afwezig was op de eerste krib. Verschil in diepte, stroming of bodem was er eigenlijk niet dus mocht je deze visjes willen vangen en het lukt niet: een krib verderop kan alles anders zijn.

Kesslers grondel

De eerste keer

Een warme zomerdag. Mijn zoontjes waren behoorlijk inactief. Op de vraag "Wandelen in de koele bossen?" keken ze bedenkelijk. Het moest vooral niet te actief zijn blijkbaar. Op de vraag "Willen jullie vissen?" was de respons stukken beter. Ze zijn nog steeds klein maar ze hebben al wat zwemlessen achter de rug en de watertemperatuur is comfortabel mocht er toch eentje in vallen. De eerste keer dat ze zelf een hengel gaan vasthouden. Twee ultralichte vaste stokjes van drie meter lang vasthouden moest wel lukken. Hulp genoeg in de buurt in de vorm van papa, mama, opa en oma en gaan maar!

De één let wat beter op de dobber dan de ander...

De actie moet vooral niet te lang uitblijven want dan verliezen ze de interesse. Gelukkig werkte de kleine vis perfect mee. Binnen enkele minuten konden beide heren poseren met hun allereerste visjes: zwartbekgrondels. 

Zijn eerste!

Zijn eerste niet veel later dan zijn broertje!

Blij met zijn baarsje

Het visje zijn vrijheid weer teruggeven

Opa laat zien hoe je grote moet vangen

Soortenjagen in Finland

Afgelopen weekend zomerse temperaturen in Nederland. Het thuisfront stuurde dan ook regelmatig foto's van zwemmende kinderen in een zwembadje buiten in de groene en bloeiende tuin. Ook de barbecue was afgestoft. Juist dat weekend kozen Manolo en ik uit om naar Finland te gaan om wat visjes te pesten. Vanuit het vliegtuig zagen we bevroren meren en dorre vlaktes omdat het gras maandenlang was bedolven onder lagen sneeuw. De volop aanwezige berken waren nog volledig kaal. Collega soortenjagers Jani en Jarno fungeerden als chauffeur en gids om aan wat nieuwe soorten te geraken. Een weekvergunning is online verkrijgbaar en die hadden we dan ook al braaf in Nederland uitgeprint. Google "fishing licence online Finland" en het komt helemaal goed. Prettig dat er ook een Engelse versie is want de Finse taal is totaal onbegrijpelijk op het woordje "sauna" na dan.

Berken en naaldbomen: meer boomsoorten hoef je niet te kennen hier.

Dag 1: Tijdens het autoritje naar de eerste stek zagen we al meer herten vrij rondlopen dan in Nederland alle jaren opgeteld. Na een stevige wandeling door de bossen kwamen we aan bij de stek waar we grote marene hoopten te vangen. De methode was verrassend simpel. Een hengel met een schuifloodje en een worm als aas. Of het echt waar is weten we niet maar de Finnen zeggen dat je een biertje moet drinken bij deze visserij en we pasten ons moeiteloos aan bij deze traditie. Om een lang verhaal kort te maken: onze gastheren gunden ons alle aanbeten en dat was precies voldoende om twee grote marenes te vangen netjes verdeeld over de twee Nederlandse vissers.

Stek 1

Grote marene

Happy

Zeer smakelijke soort!

De grote marene heeft een geweldige smaak en ik durf gerust te stellen dat hij kan tippen aan de smaak van een zeetong! Bij het opruimen van de hengels draaide ik nog een vette pos binnen. De kou viel ons gelukkig mee vandaag. Een geslaagde eerste visdag dus!

PR pos

Dag 2: Vandaag waren de targets Baltische haring (ondersoort haring), spiering, puitaal en vierhoorndonderpad. Vanaf een steiger konden we vissen op water dat tientallen meters diep was. De wind was venijnig kil en hard en op de één of andere manier slaagde Manolo erin elke keer in de golf te zitten die over de steiger zwiepte. En dat is inderdaad zo koud als het klinkt. De zon deed zijn best en warmde het steigerhout lekker op dus voor mij viel de schade mee omdat ik droog bleef. Het aantal beten was zeer schaars maar uiteindelijk kwamen alle vier de gewenste soorten boven water. Geen enkele soort was overvloedig aanwezig dus het was echt sprokkelen. Manolo en ik hadden de spiering en puitaal binnen. Van de Baltische haring, waar je normaal binnen een kwartier een emmer vol van hebt, lieten er zich slechts enkele foppen door de Finse vissers. Jani wist als enige de vierhoorndonderpad te strikken en dat was meteen een hele vette van 26cm!

Stek 2

Driedoornige stekelbaars

Puitaal

Spiering

Vierhoorndonderpad

Jarno bewees zijn kookkunsten in de buitenlucht door ons heerlijke hamburgers en hot-dogs voor te schotelen die op zo'n dag meer dan nodig waren om de verloren calorieën aan te vullen.

Dag 3: Met name de gister gevangen spiering werd vandaag gebruikt op de rivier om kwabaal te vangen. Het was weer kouder geworden en er was ook nog veel bewolking. Prima kwabaal weer zei de gastheer en we hadden er vertrouwen in dat het goed zou komen. Ook omdat het hier geen punt was dat we in totaal met negen hengels aan het vissen waren. 

Stek 3

Helaas werkte ons target niet mee. Ook de andere soorten lieten het afweten. Manolo wist nog twee vette kopvoorns te vangen wat nog enigszins troost gaf. De rivier was puur smeltwater om een idee te krijgen hoe fris de omstandigheden waren.

Kopvoorn

Dag 4: Dit was de sessie om te herkansen op Baltische haring en vierhoorndonderpad. En weer kelderde de temperatuur. Gevoelsmatig was mijn vet verbruikt om me warm te houden. Dit resulteerde ook in steeds meer klungelen. Gelukkig deed Manolo vrolijk mee. Het aantal beten per uur was al niet hoog de afgelopen dagen maar deze dag spande de kroon met één hele aanbeet die voor Jani was. Arenden genoeg op deze plek overigens, maar ze kwamen niet dichterbij om een goede foto ervan te kunnen maken.

Stek 4

Vogelnestjes maken. Niet de enige die dag...

Nooit wollen handschoenen gebruiken bij het vissen

Gastheer Jani

Al met al zijn we heel erg blij met de nieuwe soorten. Gezien de omstandigheden hadden we gemakkelijk met niks naar huis kunnen gaan als we niet zulke goede en genereuze gidsen hadden gehad. Het eten en de biertjes waren voortreffelijk. De gastvrijheid van Jani en Heidi was hartverwarmend. De gemeenschappelijke humor heeft ons goed door de visloze uren geloodst. Nog een oprecht dankjewel!