NHG

De titel zou wellicht kunnen verwijzen naar de Nationale Hypotheek Garantie maar op dit blog betekent het naakthalsgrondel. Deze exotische grondel is te herkennen aan de diagonale strepen op de flanken, geen zwarte vlek in de eerste rugvin en een schubloze naakte hals. Persoonlijk zou ik het eerder een nek noemen maar goed dan moet het beest omgedoopt worden tot naaktnekgrondel. Nu we weten hoe we hem moeten herkennen gaan Jamie en ik naar de monding van Gat van den Ham waar je met elke vispas terecht kunt. We hebben samen helaas een vloek: gezellig is het wel maar nog nooit hebben we een nieuwe soort gevangen op een gezamenlijke missie.

Gat van den Ham uitlaat

De grootste moeilijkheid is de aanwezigheid van zwartbekgrondels. De meest dominante soort hier die groter en agressiever is. Het duurde letterlijk twee uur eer we een andere soort te pakken hadden: een mini snoekbaars. Geinig beest. Elke snoekbaars checken op vangtanden. Heeft die namelijk geen vangtanden dan is het zijn minder bekende neefje de Wolgasnoekbaars. En ook die zit stiekem al in Nederland. Toch nog iets van een succesvolle Russische invasie.

Baby snoekbaars

Heel erg actief zwemmen grondels niet dus niet te lang op dezelfde stek blijven proberen. Een paar meter verderop kan al veel schelen. Op een plekje naast de waterlelies vang ik dan na drie uur vissen op een gegeven moment mijn target: NHG! Amper vier centimeter maar ik was er maar wat blij mee. Zelfs de mini made was eigenlijk al een te grote hap. De vloek is doorbroken. Nu Jamie nog!

De NHG!

Jamie heeft oog voor de omgeving. Jagende roofvis doet zijn hart harder kloppen. Maar ook een plant vol rupsen valt hem op. Het Jakobskruiskruid is giftig genoeg om een paard om zeep te helpen. Toch zaten deze planten vol rupsen die zich lekker tegoed doen aan het spul om zelf ook giftig en dus oneetbaar te worden. Bijzonder is dat deze gifstoffen zelfs meegenomen worden als het dier verpopt is tot vlinder.

Gemakkelijk te herkennen deze rups met wespkleuren

Jamie zijn skills op roofvis zijn dik in orde. In tegenstelling tot de andere roofvissers wist hij nog de twee grootste vissen van de dag te landen. De NHG is hem helaas niet gelukt vandaag maar evengoed maakt hij er het beste van en heeft de gezelligheid er niet onder geleden. Leermomentje voor Jamie: parkeer je visspullen de volgende keer niet meer in een wespennest hè! Door zijn kalmte te bewaren is de gozer niet gestoken. 

Roofvisser in hart en nieren

Soortenjagen in Zweden

Dit keer een bestemming gekozen waar het soortenjagen op een laag pitje gaat staan: Zweden. We gaan om lekker snoek te vangen. Gewoon aantallen vangen en wellicht ook nog ons PR aanscherpen. Op internet nageplozen dat juni een prima maand is. De paai van de witvis is dan net geweest en de vis is te vinden langs de oevers en bij de vegetatie. Het meer naast onze bungalow is Ivösjön. Het grootste meer van Skåne, de meest Zuidelijke provincie van Zweden. De vergunning is online verkrijgbaar: 

Fishing in Ivösjön, Levrasjön (ifiske.se)

Lekkerbekkend kijkend naar de visstand valt ons op dat een hoop soorten er "plentiful" zitten: onder meer ons hoofdtarget snoek maar ook vissoorten die we nog niet hebben kunnen afvinken: kwabaal (burbot) en kleine marene (vendace). We beseffen wel dat die laatste twee beter te vangen zijn als het kouder is. 

Dag 1. Onze reis naar Zweden per auto gaat vlotjes. Zelfs Hamburg weigerde ons een file voor te schotelen. We hadden zelfs nog even de tijd om vanaf de kant een poging de snoek te wagen. Wat vrijwel meteen opviel was dat vanaf de kant het heel erg moeilijk is om een plekje te vinden waar je lekker kunt gooien. De oevers zelf bestaan uit voornamelijk bos inclusief laaghangende takken en de waterplanten zijn rijkelijk aanwezig. Ook was het wel heel erg ondiep. Maar ondanks dat wisten we toch al een snoekje te verschalken op amper een uurtje netto vistijd. Vanaf de bellyboat kunnen we morgen makkelijker bij veelbelovende stekken komen. We hebben zin in onze allereerste keer met de bellyboat. Oefenen van te voren is er niet van gekomen...

Dag 2. Ivosjön is heel erg groot. Levrasjön van dezelfde visvereniging is iets beter te overzien en we denken meer kans te maken op het kleinere meer met de bellyboat. Het is even wennen om vooruit te komen en te draaien met dit vaartuig. Gelukkig voelt het wel stabiel aan. Je hebt geen moment het idee dat je kunt omkiepen. Waar je wel op moet letten: nooit met flippers aan vooruit proberen te lopen in het water. Heel beleefde mensen dat ze me niet hebben uitgelachen toen ik voorover kukelde. Het speldaas was ruim aanwezig dus de paai was al geweest. Ondanks een hoop veelbelovende stekken: geen roofvis gezien. We realiseren ons dat het prachtige zomerse weer dat al vele weken hier huis heeft gehouden onze kansen op snoek heeft verpest. Ze liggen diep waar wij ze niet gaan vinden zonder fishfinder. Ook de kansen op kwabaal en kleine marene zijn nu nul.

Dag 3. In een hengelsportzaak kregen we de tip om de Westkust te kiezen als zoutwater stek. De nauwe doorgang in het Kattengat met Denemarken aan de overkant zorgt voor stroming in het water. Heel erg vriendelijk voor vissers zijn ze hier niet vinden wij. Bijna elke pier of haven is verboden om te vissen... Het haventje waar het wel mocht leverde met pijn en moeite twee botten en één zwarte grondel op. Het natuurschoon compenseert de moeizame start qua vissen goed.

Dag 4. We besluiten een ander water te bevissen: de Helge å. Een laaglandrivier waar het niet erg dat het zomer is. Gewoon lekker op witvis. We hebben zelfs kans op een nieuwe soort: de brasemblei (zope). De vis had er zin in want we hadden er samen ruim tweehonderd gevangen. Helaas geen brasemblei gezien.

Dag 5. Ivösjön deel drie. Ondanks we weinig vertrouwen hadden om iets te vangen met de kano erop uitgegaan. En ook nu ondanks vele meters plantenbedden afvissen geen actie. Ze liggen er gewoon niet. Een ingecalculeerde teleurstelling dus en de omgeving maakt weer een hoop goed. De paella van Manolo was subliem!

Dag 6. Rögle dammar. Een vijver waar we met de methodfeeder aan de slag kunnen. Kans op karper en gigantische brasem. Om het kort te houden: zoveel kreeft vangen als hier lukt je nergens. Wat een ongelooflijke plaag is het hier. Tientallen hebben we er gevangen en nog was het gros mis of los. We hadden niets bij om deze krengen te omzeilen dus hebben het kort gehouden. Aan de kust op de weg terug nog blonde grondel gezien. Helaas is ook die ons niet gelukt. Het beestje op de foto is toch echt met een bakje gevangen en niet met de hengel. Al met al genoten van het Zweedse landschap en het gezelschap. Ook al zat het tegen met vissen de herinneringen zijn toch positief.

Baars XXL

Met vriend en specialist Pieter op baars op een plas  langs de Maas. Toen hij hoorde dat mijn PR baars 45cm was gaf hij aan dat het goed mogelijk was om dat record te verbreken. Hij wist nog wel een leuk plekje. Hij had nog wel een extra waadpak bij zodat ik wat loze ondiepe meters oever kon skippen en zodoende net even verder kon werpen. Neem wel wat droge kleren mee en een handdoek adviseerde hij nog. Bramenstruiken en waadpakken combineren slecht.

Om bij de parkeerplek te komen dacht ik nog via een modderig stukje helling een stukje te kunnen afsnijden. Flink wat toeren, wat banden zonder grip die alleen maar modder rondslingerden plus een hoop lachende toeschouwers deden me besluiten toch maar de langere route te pakken die minder steil was. 

Aangekomen op de parking zie ik Pieter al de hengels optuigen. En ja hoor: ook hij had de jammerende auto goed kunnen horen. De begroeting is als altijd hartelijk en vol goede moed gaan we een zonnige dag tegemoet.

Bij de eerste stap in het water liep mijn linkerbeen al onder water. Gelukkig kan ik goed tegen kou. Je kunt het water in oktober lastig lauw noemen. Geduldig neemt Pieter de tijd om de voor mij nieuwe techniek aan te leren op baars. Vooral de traagheid verbaast me. Ik ken de baars vooral als een felle rakker die niet terugdeinst voor een hoop kabaal en snelheid. 

In mijn carrière heb ik wel wat 40+ baarzen gevangen maar dat is verwaarloosbaar met Pieter zijn statistieken dus ik luister braaf. Dat mijn derde vis binnen een uurtje vissen een kolossale baars van 48,5cm werd had ik niet durven dromen. Wat een magnifiek exemplaar. 

Het water in mijn linkerbeen bleef stijgen totdat het kruis bereikt was en toen begon het rechterbeen vol te lopen. Een hele aparte ervaring zo klotsend lopen in een waterzak. Goede training ook die extra liters meezeulen.

 

 

Ook voor Pieter was dit een topdag en samen vangen we 21 baarzen waarvan de kleinste 38cm was... Wat een topdag. Hartelijk dank voor deze mooie ervaring Pieter!

 

Ardennen na de zondvloed

Het is alweer een poos geleden dat de ongekende zomerse overstromingen het nieuws domineerden. De gevolgen zijn nog altijd zichtbaar. Enorme boomstammen, stukken caravan, golfplaten, complete hooibalen en nog veel meer ontsieren de oevers op bepaalde stukken. Een brug die vele meters hoog boven het huidige waterpeil staat is afgesloten voor autoverkeer. Het stalen hekwerk is verwrongen door het geweld van het water. Het doel van mij en Ivo was echter niet de ramptoerist uithangen maar kijken of er nog vis te vangen was.

 

Het water was nog altijd troebeler dan gebruikelijk in de zomer. Dat hoeft zeker voor barbeel niet slecht te zijn. We kregen vlot beet van een hoop soorten. Ivo genoot zichtbaar van zijn eerste keer vissen in de Ardennen. Comfortabel zaten we bij ideaal weer tientallen visjes te vangen met de vaste stok.

Om de grovere vis het leven zuur te maken worden de feeders ingezet. Ivo stond met de mond open te kijken hoe een barbeel aanbeet uit kan zien. Helaas verspeel ik de eerste twee barbelen omdat de slip niet licht genoeg stond: ook na 30 jaar vissen maak ik nog steeds fouten... Gelukkig waren de barbelen bereid om toch nog vaker te happen en zo konden zowel Ivo als ik poseren met deze krachtpatsers.

 

De beten beginnen af te nemen met de vaste stok. Dat kan zijn omdat het gros in de buurt al gevangen is maar het kan ook zijn dat er iets groters ligt op de voerplek die de kleintjes angst aanjaagt. Tot vreugde van Ivo besloot een leuk formaat forel de strijd aan te gaan met de Ardennen debutant. 

 

We besluiten ondanks het succes ook een andere stek aan te doen een stuk stroomafwaarts. We starten uitstekend met twee barbelen maar dan vangen we tot onze ontzetting alleen nog maar zwartbekgrondels. 

 

Deze stek lijkt afgeschreven te zijn. De normaal massaal aanwezige elritsen, alvers, kopvoorns, gestippelde alvers, riviergrondels en blankvoorns zijn verdwenen... Omdat we beiden absoluut geen fan zijn van zwartbekgrondels besluiten we vroeger richting ons avondeten te gaan.

Na een prima maaltijd doen we nog even Ivo zijn thuiswater aan met als hoofddoel ontspannen voorntjes te vangen met de vaste stok. Dat lukte  meer dan goed en ook het formaat voorn was gewoon in orde. Ik heb nog een method feeder inliggen met wat hoop op een karper. De dag was al geslaagd maar als dat ook nog zou lukken zou het plaatje helemaal af zijn. Bij het invallen van de duisternis werd die wens ook vervuld. Met een bizarre score van twaalf vissoorten vandaag kunnen we niet anders als gelukzalig terugblikken op een geslaagde missie.

 

 

Amsterdamn streetfishing

Genoeg informatie te vinden op internet om vanaf de kant met kunstaas de roofvis in de hoofdstad te belagen. Als je alles zo leest is het niet heel moeilijk om wat te vangen hier. Na wat kritisch zoeken blijken we voor een tientje de hele dag de auto te kunnen parkeren. Het klinkt te mooi om waar te zijn maar ruim op tijd vooraf reserveren en het kenteken doorgeven aan IJdock parkeergarage. De sensor herkent jouw auto en er komt een ticket uit die je nodig hebt om als voetganger weer terug de parking in te kunnen lopen. Bij het uitrijden herkent de sensor je kenteken weer en weg ben je. Vanaf IJdock zie je gewoon Amsterdam Centraal liggen.

Uiterst secuur peuteren we de kades aan het IJ af. De weergoden zijn vandaag niet zo op onze hand. Het is nu een flink stuk frisser, een draaiende wind naar het Noorden en vooral veel nattigheid. Heel soms menen/hopen we een tikje van vis te voelen. Toch gaan genadeloos uren voorbij zonder een vis te zien. Onder viaducten zitten we enigszins droog maar het kabaal van metro's, treinen, bussen en auto's is overweldigend. Wijzend op mijn doofheid zegt Manolo: "hoe denk je dat ik me voel?"

Soms is het iets droger en we hopen op ondieper en kleiner water bij de Wallen wat baars te vangen. Ook dat gaat vreselijk moeizaam en meer dan twee baarsjes samen zit er gewoon niet in vandaag. Het parapluutje heeft het zwaar vandaag.

 

Terug op het bungalowpark besluiten we nog de plaatselijke karper te belagen. Dat lukt nog aardig ook tot onze verbazing. De regen blijft goed zijn best doen. Ook nog weg gejaagd door mensen die vonden dat we niet vanaf het terrein van een lege bungalow mochten vissen. In plaats van tien meter links van de klagende mensen bungalow gingen we tien meter rechts van de klagende mensen bungalow vissen. Dat was wel "openbaar". Hier was het water dieper dus feitelijk hebben ze ons nog een dienst bewezen ook. De paraplu heeft definitief de geest gegeven. Achteraf was vol op de karper een beter idee maar ook dat is vissen...

 

 

Het neusje van de ....

Het water is alweer gevoelig kouder aan het worden. Salmoniden hebben hier geen last van. Terwijl het gros van de andere vissoorten minder actief gaat worden zijn de vissen met een vetvin goed te vangen. Op behoorlijk wat zijriviertjes van de Maas introduceren ze in Nederland, België en Duitsland zalm en Atlantische forel. Deze soorten lijken sterk op elkaar. Toch kun je ze uit elkaar houden als je maar weet waar je op moet letten. De juveniele zalm is aangegeven met een I en de juveniele Atlantische forel met een II op onderstaande afbeelding.

De juveniele zalm ten opzichte van de juveniele Atlantische forel: 1: Het lichaam is meer gestroomlijnd. 2: De vork in de staartvin is dieper. 3: Langere borstvin. 4: Geen oranje kleur in de vetvin. 5: Smallere bek. 6: Scherper gevormde neus. (het bekende neusje) 7: 1 tot 4 vlekken op de kieuwdeksel. Vaak één grote vlek. 8: Scherper contrasterende 'parr' tekening. 9: De bovenkaak reikt niet verder dan de achterkant van het oog.

Mijn eerste juveniele zalmpje!

Leeg

Voor je er erg in hebt is het alweer september. De langste hittegolf ooit lijkt alweer lang geleden. De temperatuur is vandaag helemaal niet slecht te noemen met het zonnetje en geen wind ook al haalt het de twintig graden niet. Nog geen roofblei gevangen dit jaar. Dit was dan ook het target. In een flink tempo de bovenste waterlagen afrossen. Vijf baarsjes zorgen er alvast voor dat de dag in elk geval niet visloos eindigt.

De gevlochten lijn met tien kilo trekkracht zit vers op de molen. Werpt een stuk prettiger zo'n volle molen. Echt subtiel is dit niet maar het helpt goed om door de massa's waterplanten te snijden die er nog steeds volop zijn. Ook wil je een vette snoek gewoon kunnen landen.

Flink ver werpen is een vereiste op de stek waar ik de roofblei echt verwacht. En na een goede worp is daar dan de verslavende knal op je hengel. Leuk dat je door de aanbeet al weet wat aan de lijn hangt. En het was inderdaad een fraaie roofblei.

Toch wel een behoorlijke poos later dan nog een knal van een iets kleinere soortgenoot. Dit soort aanbeten maakt blij. Dan een worp die me lang zal bijblijven. Een beetje riskant tussen de waterplanten in haal ik in een fors tempo binnen. Op een meter of zes van me af krijg ik werkelijk waar een brute ram waar de mond van open viel. Dit moet een geweldige roofblei zijn dacht ik en wat je altijd moet doen is de vis lekker laten uitrazen. 

De vis ragt door de waterplanten heen in een enorm tempo. Dit kan absoluut geen roofblei zijn. Ik krijg de vis niet eens een centimeter van de bodem af. Ook lijkt de vis helemaal niet af te remmen. De vis zit nu op het open water waar geen planten zijn. De molen blijft maar leeglopen. Even aan de lijn voelen was niet zo snugger. De gevoelsmatig hete lijn kerft diep in mijn vinger. De slip staat goed vast.

Hopen dat de vis moe gaat worden. Dat gebeurt dus niet. Steeds minder lijn op de molen. Het zal toch niet dat deze leeg getrokken gaat worden? Het is me nog nooit overkomen en ik heb eigenlijk ook geen ambities om het deze keer wel te laten gebeuren. Meer tegendruk met de hengel en de slip vaster. De vis gaat net zo hard verder. Geen afname van snelheid of verandering van richting.

De lijn knalt letterlijk de molen af. Ik zit met een lege molen en de sessie kan na twee uurtjes vissen gestaakt worden wegens geen lijn meer...

Van Preikestolen naar hunebedden

Het originele plan was een week vissen in Noorwegen in de buurt van Preikestolen. De klif die 605 meter boven de Lysefjord uittorent. Door de corona perikelen plus het feit dat Noorwegen alles behalve afhankelijk is van het geld wat de toeristen meebrengen kon daar een dikke streep door. We konden het huisje omboeken naar Drenthe. Daar zouden we dan de hunebedden kunnen bewonderen. Bouwwerken van meer dan 5000 jaar oud met een maximale hoogte van 1 meter 65.

Hunebed

Nog een hunebed

Als we dan toch daar zijn konden we net zo goed een hengel meenemen. De enige drie Nederlandse provincies waar we nog nooit gevist hadden waren Groningen, Friesland en Drenthe. Leek ons wel geinig om dat van de bucketlist af te strepen.

Groningen stond als eerste op de planning. Het Reitdiep is prima roofviswater volgens diverse internetbronnen. Om dressuur een beetje te vermijden en de parkeerkosten te omzeilen negeerden we Groningen stad en vonden we op Google Maps een plekje waar niemand anders komt: Wierumerschouw. Een bruggetje en een stuk kade. Daar zouden we ze wel even vangen. Op de plek aangekomen zagen we al twee vissers die elk stukje secuur afvisten met kunstaas. Ook was er een groep hangjongeren die zichzelf prima vermaakten met zwemmen en de brugwachter uitdagen.

Wierumerschouw

De eerste Groningse vissen: boven mijn kolblei en beneden die van Manolo

Midden op een hete zonnige dag iets vangen met kunstaas ging onder deze omstandigheden niet lukken.  Gelukkig werkte plan B wel. Met een voertje en een vast stokje werden de nodige visjes verschalkt op een uurtje tijd. Door naar de volgende provincie: Friesland.

Na een uur rijden kwamen we aan bij het riviertje de Linde te Vinkega. Daar hadden we welgeteld een kwartier de tijd om iets te vangen alvorens we konden inchecken in het Drentse huisje in Vledder. Die tijd was voldoende om twee alvers en een baars te vangen. Tevreden (snel tevreden zijn is een prima recept om gelukkig te worden) reden we naar Vledder.

Linde

Manolo zijn eerste Friese vis

Mijn eerste Friese vis

In Vledder aangekomen werd ons bij de receptie verteld dat onder de 15 pond karper niets bijzonders was. Dat geeft de burger moed. Omdat het erg lang duurde eer we beet hadden van een karper pakten we maar weer plan B erbij. Een vast stokje en een voertje waarmee we in zeer korte tijd twintig witvissen vingen. Trots omdat we nu in alle provincies vis hebben gevangen weer omgeschakeld naar de karpers. Om het kort te houden: vijf uur lang erop vissen was niet voldoende om er eentje te vangen. Prutsers dat we zijn...

Vledder

Eerste vis uit Drenthe

.