Etteren in Itteren

Weer een flinke radiostilte op de blog. Wees gerust: het is niet zo dat ik al die prachtige vangsten voor mezelf hou. De vissen houden zich over het algemeen keurig aan minimaal anderhalve meter afstand van mijn haak. Het kutvirus, beter bekend als corona, heeft er voor gezorgd dat zowel de Noorwegen visreis als de Griekenland gezinsvakantie niet doorgaan. Een jaar dat zomaar tientallen nieuwe soorten had kunnen opleveren zal nu een jaar worden waar ik waarschijnlijk blij mag zijn met één nieuwe soort.

Itteren

Een etter die ik nog niet heb is de graskarper. Schijnt een makkie te zijn om te vangen maar er rust een vloek op dat beest zodra ik een hengel vast heb. In Itteren zitten er genoeg. Ik zag ze ook gewoon zwemmen. Brood, mais en popcorn moeten de klus klaren. De beesten zwemmen apathisch hun rondjes. Negeren vlokken brood. De popcorn doet niks. Alsof ze verzadigd zijn. Ze schrokken amper als ik op hun kop gooide. Ik weet dat dit mijn kansen om ze te vangen niet groter maakt maar het was pure frustratie. Stelletje zombievissen.

Naast de oppervlakte visserij had ik ook nog een method ingegooid met mais als aas. Toen die na dik een uur begon te rammelen kreeg ik hoop. Ook de dril voelde goed. Een obese kruiskarper was de vangst. Zelden zo teleurgesteld geweest. Niet veel later volgden twee brasems.

Ongewenste kruiskarper

Misschien dat er nog leuk gevangen kon worden met de feeder en wellicht dat er toch nog een graskarper op de bodem zich vergiste in de mais. Helaas viel de beet compleet weg. Ook aan de oppervlakte was niets meer te zien. De wind draaide (slechte ervaringen mee) van Noord (slechte ervaringen mee) naar Oost (slechte ervaringen mee). Gevoelsmatig wilde ik gewoon al inpakken en naar huis. Maar ik koos ervoor nog een uur langer aan de gifbeker te lurken. Dan kon ik linea recta door naar de school om de kinderen op te pikken.

De oppervlakte hengel omgebouwd naar een method en juist als ik die korf ingooi stuitert de andere hengel die al lang roerloos erbij lag. Een leuke dril volgt. Echt hopen op graskarper durf ik al niet meer. Het resultaat was een gigantische vloermat van een brasem wat ook nog een nieuw persoonlijk record was. Een troostprijs. Een pleister voor een gapende wond.

62cm brasem

Shimano visvijver Valkenburg

Vandaag was de opening van de visvijver naast het Shimano experience center.  De man die over het vissen ging was nog onderweg. Had zich vast verslapen door de zenuwen. Bij het verzamelen van mijn spulletjes kon ik zo een merk of twintig ontdekken. De nachtmerrie voor elke mens die maar 1 merk mag promoten. Gelukkig mag je bij deze vijver ook je eigen spullen meenemen. Wij waren vooral gekomen om te kijken of er leuk vis is te vangen.

Shimano visvijver Valkenburg

We kunnen het heel snel samenvatten met een ja. Een method of een dobber. Het werkt allemaal om de vissen te belagen die er uit zijn gezet: schubkarpers, spiegelkarpers en kruiskarpers. Geen monsters verwachten. Het is allemaal nog jonge vis die nog moet groeien. Op licht materiaal heb je er leuke sport aan.

De eerste schubkarper voor Ruben

Spiegelkarper

Kruiskarper

Ik was nog zo gewaarschuwd door de Shimano hengelsportambassadeur. Kijk uit voor je het weet ligt de hengel in het water. En na een lange poos zonder beet glipte me de vaste stok met elastiek richting het eiland. Gelukkig was diezelfde man bereid om met het roeibootje (Shimano doet ook aan roeien ja!) de hengel terug te halen. Zelfs de vis zat er nog aan. Heeft hij ook nog eentje kunnen vangen door mijn laksheid.

De reddingssloep gereed maken

Missie geslaagd

Zomer in maart

Het was een zeer geschikte dag om in je T-shirt te vissen. Het voelde zelfs aan als hitte omdat we nog niks gewend zijn. Insmeren met zonnebrand is geen overbodige luxe nu de tere huidjes nog melkwit zijn. Gewoon genieten op Domein Rausenberger. De vissen werkten op alle fronten mee. Voor het eerst ook zeelt weten te vangen hier.

Zeelt

Koi met de vaste stok

De vaste stok (eentje waar je met 30/100 nylon kunt vissen zonder dat hij versplinterd) levert hier veel aanbeten op maar je mist er ook een hoop. De method is efficiënter en beslist de goede keuze als je loom bent van de zomerse warmte.

Sjors ging voor de drie soorten steur en hij kreeg waar hij voor kwam. Manolo had ook behoefte aan knallende aanbeten en werd daarin ruimschoots voorzien. Ontspanning omdat de vis gewoon ontzettend goed te vangen is en inspanning tegelijk, want uren lang door drillen voel je wel degelijk.

Mijn persoonlijk record spiegelkarper wat lengte betreft werd weer wat scherper gezet: 77cm.

Spiegelkarper 

Schubkarper 

Siberische steur 

Diamantsteur 

De Maestro

Vandaag was het eindelijk weer zo ver dat ik met de Maestro ging vissen. Die Maestro heeft de naam Jos Raaijmakers. Hij is vooral bekend bij vissend Nederland als één van de succesvolste barbeelvissers. Zelf had ik het geluk dat deze meneer in mijn jeugd naast mij woonde en me de kunst van het vissen heeft bijgebracht. Mijn vader was immuun voor het hengelsportvirus. Mijn vader was altijd bereid om chauffeur te spelen en de portemonnee ging zonder problemen open als ik iets nodig had wat met vissen te maken had, maar zelf een hengeltje uitgooien? Zo gek heb ik hem nooit gekregen. Het was en is gewoon niet zijn ding zullen we maar zeggen.

Terug naar de Maestro. Van nature uit ben ik vrij gemakzuchtig. Niks mis mee op zich maar wel als je succesvol wilt vissen. Al vrij vlot was de belangrijkste les van de Maestro dat geluk een onderdeel was van het vissen maar dat verreweg het meeste geluk gewoon afgedwongen kan worden. Dat afdwingen doet hij nog steeds door alle zorg te besteden aan zijn materiaal, voer, aas en stekkeuze. Verder heeft hij de gave om te geloven in een goede afloop. Dat grenzeloze optimisme zorgt voor een scherpte die bij de meeste vissers al vrij snel wegvalt als het niet loopt. De trukendoos gaat gewoon open op momenten waarop anderen denken "och het is weer zo'n dag dat ik beter thuis had kunnen blijven...". Niet zo vreemd dus dat het zes jaar duurde eer dat ik met pure mazzel een keer meer had gevangen dan hem. Vijf tegen vier witvissen op zo'n dag dat weinig lukt. Jos beredeneert terecht dat een enkele bijzondere vangst je dag kan redden. Zo'n vangst waar je jaren later nog aan terug kan denken. Het hoeft inderdaad maar 1 vis te zijn, als hij maar speciaal genoeg is zit ie in je geheugen gekerfd. En met wat goede voorbereiding (dus geen lege accu...) staat ie ook op je geheugenkaart van het fototoestel.

Ondanks dat Jos niet vies was van aantallen vangen nam hij ook de moeite te registreren wat hij nu precies allemaal aan de haak had geslagen. Hij prikkelde me om het verschil te weten tussen een blankvoorn en een ruisvoorn. Hij leerde me de bijzondere vangsten te waarderen. Als ik weer eens met enkele tientallen vissen verschil afgedroogd was kon hij oprecht opmerken dat ik bijvoorbeeld de mooiste vis van de dag had in de vorm van een PR giebel van 46cm. Onbewust heeft hij zo de aanzet te geven om te soortenjagen.

De passie van de Maestro blijft op dit moment barbeel, maar een keertje steuren sleuren leek hem wel leuk. Uiteraard wilde hij goed voorbereid zijn en weten hoe dat nu in zijn werk ging, dat steuren vangen. Ik zei hem al dat je weinig fout kunt doen als je maar op de bodem vist en aas op de haak hebt zitten. En ook vandaag kon het niet op qua beet. Binnen een uur had Jos al drie soorten steur te pakken. De aantallen houden we maar geheim om onze geloofwaardigheid niet te verliezen.

Jos met Siberische steur

Jos met diamantsteur

De vis van de dag was voor mij een vette spiegelkarper van 72cm. Hij voelde net zo zwaar aan als een emmer vol water. Het was bij lange na niet de langste vis van de dag maar wel verreweg de sterkste. De manier waarop ik hem ving is ook het vermelden waard. Omdat we zoveel beet hadden vlogen de pellets er in een razend tempo er doorheen. Ik wilde een nieuwe portie nat maken en ik legde de hengel in langs het kantje om geen beet te krijgen. Aan de haak zaten alleen nog wat uitgezogen maden. Nog voordat ik de zak pellets in handen had vouwde de hengel zich dubbel waarop een spectaculaire dril volgde. Jos, nog bedankt voor deze gezellige dag!

PR spiegelkarper

Mijn allereerste koi

Domein Rausenberger

Na een te lange winterstop de hengels weer erbij gehaald. De dagen ervoor waren zonovergoten. De dag dat we gingen vissen was grauw en mistig. Hebben wij weer. De hoop op goed vangen werd meteen wat minder. Wat zijn wij vissers toch goed in excuses vooraf verzinnen qua slecht gaan vangen, nietwaar? Locatie was Domein Rausenberger. Doel was minstens een sterlet vangen. De kleinste vijver van de twee bevat het meeste sterlet. De sterlet heeft min of meer dezelfde kleur als een Siberische steur maar zijn snuit is spitser.

Snuit sterlet

Ook al zit er door de bocht genomen kleinere vis in de kleine vijver een gigantisch schepnet is vereist. Buiten dit net had ik ook een kleiner net bij. Schept toch praktischer en ik ging er van uit dat het grote net droog zou blijven.

Overdreven net?

De angst om slecht te vangen ging al vlot weg. Je komt gewoon niet aan vervelen toe op deze vijver. Vis nummer twee was al de gewenste sterlet. Weliswaar een albino maar ook die tellen. Niet veel later volgde een normaal gekleurde sterlet om het af te maken. En ook Manolo heeft niet lang hoeven te wachten op zijn eerste sterlet. Missies zijn wel eens taaier geweest.

Sterlet albino

Sterlet

Pieter zat ontzettend scherp te vissen. Gedreven en gepassioneerd als een wedstrijdvisser kwam hij tot ruim vijftig vissen. Uiteraard wil de ironie dat het de scherpste visser overkomt dat zijn hengel het water invliegt na een flitsende beet. Al vrij vlot trok de vis de hengel richting het midden van de vijver. Doordat de hengel bleef drijven waren Pieter, Ruud en ik in staat om over de hengel te gooien in de hoop dat we hem terug konden trekken. Het lukte Pieter wonderwel zijn bezit weer binnen te hengelen. Zonder een spier te verrekken zegt ie ook nog dat ie geen moment had gedacht aan een slechte afloop.

Diamantsteur

Om terug te komen op het grote net. Het was zeker nodig. Ook op de kleine vijver zwemmen vette steuren van dik over de meter. Vandaag had ik het geluk er maar liefst zes van die bakken binnen te harken. Een beetje geluk moet je hebben zullen we maar zeggen.

Duo Siberische steur

Siberische steur

De hengels hebben het wel te verduren onder zoveel geweld. Toen ik even vast hing en wat druk zette hoorden we het krakende carbon. Het geluid waarbij elke visser wel even een koude rilling voelt. Ik was niet heel erg rouwig erom. Het stokje had zijn beste tijd wel gehad en eigenlijk was één hengel genoeg op dit water. Meer dan eens hadden we twee vissen tegelijk op de mat. En het viel op dat met name de kruiskarpers (te herkennen aan twee kleine bekdraden) de felste aanbeten gaven. Het is helaas geen echte soort, want een hybride, maar fun om te vangen zijn ze zeker!

Duo kruiskarper

Manolo was de karper specialist vandaag. Niet dat zijn records heel scherp stonden maar vandaag toch maar mooi zijn grootste koi, schubkarper, spiegelkarper en kruiskarper ooit gevangen! De teller bleef de hele dag door wel oplopen en met zijn vieren hadden we dik over de honderdtwintig vissen gevangen. De term hengelsport dekt de lading dan wel.

Koi

Spiegelkarper

Spiegelkarper

Spiegelkarper

Als gezellige afsluiting nog een royale portie frietjes naar binnen gewerkt met zijn vieren in een authentiek Belgisch frietkot. Het zegt genoeg dat vier grote volwassen kerels met goede trek het niet opgekregen hebben terwijl het goed smaakte. Laten we het er maar op houden dat we verzadigd waren door de goede vangst. We komen zeker nog een keer terug!