Soortenjagen in Zweden

Dit keer een bestemming gekozen waar het soortenjagen op een laag pitje gaat staan: Zweden. We gaan om lekker snoek te vangen. Gewoon aantallen vangen en wellicht ook nog ons PR aanscherpen. Op internet nageplozen dat juni een prima maand is. De paai van de witvis is dan net geweest en de vis is te vinden langs de oevers en bij de vegetatie. Het meer naast onze bungalow is Ivösjön. Het grootste meer van Skåne, de meest Zuidelijke provincie van Zweden. De vergunning is online verkrijgbaar: 

Fishing in Ivösjön, Levrasjön (ifiske.se)

Lekkerbekkend kijkend naar de visstand valt ons op dat een hoop soorten er "plentiful" zitten: onder meer ons hoofdtarget snoek maar ook vissoorten die we nog niet hebben kunnen afvinken: kwabaal (burbot) en kleine marene (vendace). We beseffen wel dat die laatste twee beter te vangen zijn als het kouder is. 

Dag 1. Onze reis naar Zweden per auto gaat vlotjes. Zelfs Hamburg weigerde ons een file voor te schotelen. We hadden zelfs nog even de tijd om vanaf de kant een poging de snoek te wagen. Wat vrijwel meteen opviel was dat vanaf de kant het heel erg moeilijk is om een plekje te vinden waar je lekker kunt gooien. De oevers zelf bestaan uit voornamelijk bos inclusief laaghangende takken en de waterplanten zijn rijkelijk aanwezig. Ook was het wel heel erg ondiep. Maar ondanks dat wisten we toch al een snoekje te verschalken op amper een uurtje netto vistijd. Vanaf de bellyboat kunnen we morgen makkelijker bij veelbelovende stekken komen. We hebben zin in onze allereerste keer met de bellyboat. Oefenen van te voren is er niet van gekomen...

Dag 2. Ivosjön is heel erg groot. Levrasjön van dezelfde visvereniging is iets beter te overzien en we denken meer kans te maken op het kleinere meer met de bellyboat. Het is even wennen om vooruit te komen en te draaien met dit vaartuig. Gelukkig voelt het wel stabiel aan. Je hebt geen moment het idee dat je kunt omkiepen. Waar je wel op moet letten: nooit met flippers aan vooruit proberen te lopen in het water. Heel beleefde mensen dat ze me niet hebben uitgelachen toen ik voorover kukelde. Het speldaas was ruim aanwezig dus de paai was al geweest. Ondanks een hoop veelbelovende stekken: geen roofvis gezien. We realiseren ons dat het prachtige zomerse weer dat al vele weken hier huis heeft gehouden onze kansen op snoek heeft verpest. Ze liggen diep waar wij ze niet gaan vinden zonder fishfinder. Ook de kansen op kwabaal en kleine marene zijn nu nul.

Dag 3. In een hengelsportzaak kregen we de tip om de Westkust te kiezen als zoutwater stek. De nauwe doorgang in het Kattengat met Denemarken aan de overkant zorgt voor stroming in het water. Heel erg vriendelijk voor vissers zijn ze hier niet vinden wij. Bijna elke pier of haven is verboden om te vissen... Het haventje waar het wel mocht leverde met pijn en moeite twee botten en één zwarte grondel op. Het natuurschoon compenseert de moeizame start qua vissen goed.

Dag 4. We besluiten een ander water te bevissen: de Helge å. Een laaglandrivier waar het niet erg dat het zomer is. Gewoon lekker op witvis. We hebben zelfs kans op een nieuwe soort: de brasemblei (zope). De vis had er zin in want we hadden er samen ruim tweehonderd gevangen. Helaas geen brasemblei gezien.

Dag 5. Ivösjön deel drie. Ondanks we weinig vertrouwen hadden om iets te vangen met de kano erop uitgegaan. En ook nu ondanks vele meters plantenbedden afvissen geen actie. Ze liggen er gewoon niet. Een ingecalculeerde teleurstelling dus en de omgeving maakt weer een hoop goed. De paella van Manolo was subliem!

Dag 6. Rögle dammar. Een vijver waar we met de methodfeeder aan de slag kunnen. Kans op karper en gigantische brasem. Om het kort te houden: zoveel kreeft vangen als hier lukt je nergens. Wat een ongelooflijke plaag is het hier. Tientallen hebben we er gevangen en nog was het gros mis of los. We hadden niets bij om deze krengen te omzeilen dus hebben het kort gehouden. Aan de kust op de weg terug nog blonde grondel gezien. Helaas is ook die ons niet gelukt. Het beestje op de foto is toch echt met een bakje gevangen en niet met de hengel. Al met al genoten van het Zweedse landschap en het gezelschap. Ook al zat het tegen met vissen de herinneringen zijn toch positief.

Van Preikestolen naar hunebedden

Het originele plan was een week vissen in Noorwegen in de buurt van Preikestolen. De klif die 605 meter boven de Lysefjord uittorent. Door de corona perikelen plus het feit dat Noorwegen alles behalve afhankelijk is van het geld wat de toeristen meebrengen kon daar een dikke streep door. We konden het huisje omboeken naar Drenthe. Daar zouden we dan de hunebedden kunnen bewonderen. Bouwwerken van meer dan 5000 jaar oud met een maximale hoogte van 1 meter 65.

Hunebed

Nog een hunebed

Als we dan toch daar zijn konden we net zo goed een hengel meenemen. De enige drie Nederlandse provincies waar we nog nooit gevist hadden waren Groningen, Friesland en Drenthe. Leek ons wel geinig om dat van de bucketlist af te strepen.

Groningen stond als eerste op de planning. Het Reitdiep is prima roofviswater volgens diverse internetbronnen. Om dressuur een beetje te vermijden en de parkeerkosten te omzeilen negeerden we Groningen stad en vonden we op Google Maps een plekje waar niemand anders komt: Wierumerschouw. Een bruggetje en een stuk kade. Daar zouden we ze wel even vangen. Op de plek aangekomen zagen we al twee vissers die elk stukje secuur afvisten met kunstaas. Ook was er een groep hangjongeren die zichzelf prima vermaakten met zwemmen en de brugwachter uitdagen.

Wierumerschouw

De eerste Groningse vissen: boven mijn kolblei en beneden die van Manolo

Midden op een hete zonnige dag iets vangen met kunstaas ging onder deze omstandigheden niet lukken.  Gelukkig werkte plan B wel. Met een voertje en een vast stokje werden de nodige visjes verschalkt op een uurtje tijd. Door naar de volgende provincie: Friesland.

Na een uur rijden kwamen we aan bij het riviertje de Linde te Vinkega. Daar hadden we welgeteld een kwartier de tijd om iets te vangen alvorens we konden inchecken in het Drentse huisje in Vledder. Die tijd was voldoende om twee alvers en een baars te vangen. Tevreden (snel tevreden zijn is een prima recept om gelukkig te worden) reden we naar Vledder.

Linde

Manolo zijn eerste Friese vis

Mijn eerste Friese vis

In Vledder aangekomen werd ons bij de receptie verteld dat onder de 15 pond karper niets bijzonders was. Dat geeft de burger moed. Omdat het erg lang duurde eer we beet hadden van een karper pakten we maar weer plan B erbij. Een vast stokje en een voertje waarmee we in zeer korte tijd twintig witvissen vingen. Trots omdat we nu in alle provincies vis hebben gevangen weer omgeschakeld naar de karpers. Om het kort te houden: vijf uur lang erop vissen was niet voldoende om er eentje te vangen. Prutsers dat we zijn...

Vledder

Eerste vis uit Drenthe

.

Amateur tussen de lelies

Vandaag was het doel graskarper. En we waren niet te beroerd om te voldoen aan zijn voedselwensen. Boilies voor graskarper. Pellets voor graskarper. Voer voor graskarper. Een dipsaus voor graskarper. Dat laatste zag eruit als Dreft. Het rook ook zo. Proeven hebben we maar niet gedaan ook al hebben we vandaag geleerd dat er karpervissers bestaan die doen aan voorproeven.

Wat was ons  target ook alweer?

Buiten onze speciale graskarper items hadden we ook maïs bij. Heb je ook nog kans dat er iets anders op bijt zodat je nog iets van beet hebt want we gingen al uit van een taaie missie. Het water zag er prachtig uit in het bos. De oevers staan werkelijk vol met lelies. Planten waaraan onze graskarper vrienden pas beginnen er echt helemaal niks anders te vreten is.

Prachtige setting 

Vismaat Manolo vroeg nog of ie het allergrootste schepnet moest meenemen. Niet nodig joh een vis van een halve meter past er prima in.

Na behoorlijk wat uren vissen was onze score zeer mager met twee brasems en een rietvoorn. We zagen ons target ook niet zwemmen aan de oppervlakte. In dat opzicht zouden we goed moeten zitten met onze tactiek op de bodem vissen.

De zon stond al laag en we wisten dat onze tijd er al bijna opzat. Om misschien nog een zeelt of karper te strikken een krab pellet op de method vol vis pellets erin gegooid. Juist die hengel gaf een knallende aanbeet. Een zwaar log gewicht hing eraan. Echt knokken deed ie nog niet.

Alsof de vis niet doorhad dat ie gehaakt was. Ik krijg hem redelijk gemakkelijk naar boven getrokken. De lijn zit wat raar en het is de staart die ik het eerste zie. Was dat nu graskarper? De vis dook weg. Vaak is de wens de vader van de gedachte maar de tweede keer dat de vis aan de oppervlakte kwam twijfelden we niet meer. Het was ons target! De smeerlap had de vegetarische rommel laten liggen en had gewoon gepakt op het dierlijke aas.

Tot nu toe bleef de dril zich afspelen in het midden van het water waar geen lelies stonden. Ik ga al het water in zodat ik midden tussen de lelies sta. Nu beseffen we pas dat dit absoluut geen kleintje was. We stonden compleet voor aap met dit schepnetje. Lengtes schatten is altijd lastig tijdens het drillen maar dit formaat was gewoon gigantisch.

Gevecht met de lelies 

De vis zwom meerdere malen de lelies in. Het ging een aantal keren goed en steeds meer lelies dreven ineens los op het water. Toen kwamen er ineens wel heel veel lelies tegelijk in de lijn. Ik wist niet eens of de vis er nog wel aanzat zoveel druk stond op de lijn. Ik geef de portemonnee, sleutels en telefoon aan mijn vismaat die het ook allemaal zeer gespannen aankeek vanaf de kant. Bij mezelf knalde de adrenaline en de cortisol met nog grotere hoeveelheden door de aderen. Het zweet spoot ook aan alle kanten tegelijk eruit.

Ik ga dieper het water in om de lelies te bereiken waar de lijn in vast zat. De lijn moest op spanning blijven ook al omdat er geen weerhaak op de haak zat. Ik begin wat groente los te plukken. Ineens een klap van de vis. Ik zie de top van de hengel los in het water vliegen. Blij dat de vis er nog aan zat. Minder blij voor de hengel.

Weer zit de lijn vast in lelies. Weer beginnen met los plukken. Dan ineens ligt het enorme gevaarte voor me aan de oppervlakte. Nogmaals schatten is gevaarlijk maar een meter plus is een hele veilige schatting. Ik haal de laatste lelie weg bij zijn kop en raak hem daarbij aan met mijn hand aan. Dat was voor de vis reden genoeg om met een harde klap weer weg te knallen en dat was ook het laatste wat we hebben gezien van dit mooie beest.

Geholpen door mijn vismaat kruip ik de kant op. Drijfnat en verslagen. Tegelijkertijd dankbaar voor een sensationele dril. Weer tegelijkertijd beseffend dat het juiste schepnet de vis waarschijnlijk wel op de kant had gebracht. Tegelijkertijd onder indruk van dit wezen. De definitie van mixed feelings.

De eerste keer

Een warme zomerdag. Mijn zoontjes waren behoorlijk inactief. Op de vraag "Wandelen in de koele bossen?" keken ze bedenkelijk. Het moest vooral niet te actief zijn blijkbaar. Op de vraag "Willen jullie vissen?" was de respons stukken beter. Ze zijn nog steeds klein maar ze hebben al wat zwemlessen achter de rug en de watertemperatuur is comfortabel mocht er toch eentje in vallen. De eerste keer dat ze zelf een hengel gaan vasthouden. Twee ultralichte vaste stokjes van drie meter lang vasthouden moest wel lukken. Hulp genoeg in de buurt in de vorm van papa, mama, opa en oma en gaan maar!

De één let wat beter op de dobber dan de ander...

De actie moet vooral niet te lang uitblijven want dan verliezen ze de interesse. Gelukkig werkte de kleine vis perfect mee. Binnen enkele minuten konden beide heren poseren met hun allereerste visjes: zwartbekgrondels. 

Zijn eerste!

Zijn eerste niet veel later dan zijn broertje!

Blij met zijn baarsje

Het visje zijn vrijheid weer teruggeven

Opa laat zien hoe je grote moet vangen

Turn the tide

Het is alweer augustus. Mijn laatste nieuwe soort dateert van december vorig jaar. Heel veel vistijd heb ik niet en die paar pogingen om iets nieuws te vangen liepen uit op een fiasco. Vandaag was het doel mijn eerste augustus zeelt vangen. Omdat ik alles braaf noteer viel het op dat achter deze maand een hatelijke nul stond.

Ik begon met twee method feeders om die gewenste zeelt te vangen met pellets. De eerste uren gaan voorbij zonder dat er iets gebeurd. Een paar miezerige tikjes op de feeder bleek een blankvoorntje met grote honger te zijn. Een fatsoenlijke beet levert een misser op. Niet lang daarna trekt de andere hengel langzaam krom. Een vreemde dril bleek veroorzaakt te zijn door een schildpad ter grootte van een flinke pizza. Ik kon echt niet blij zijn met deze vangst en weigerde dan ook een foto te maken van dit ongewenste reptiel.

Langzaam begon ik de moed te verliezen. De optie om te verkassen was zeer aanlokkelijk. Wat echter niet zo aanlokkelijk was: de fietsband die zo goed als leeg was bij aankomst. Nog meer kilometers maken ging hem niet worden dus.

Drie uur na de start dan eindelijk een mooie beet. De zeelt waar zo gehoopt op was! Op deze vijver is ons opgevallen dat we nooit eentje groter vangen dan 49cm. Ook deze voldeed braaf aan het patroon: 47cm! Ik doe niks anders dan dat ik de eerste drie uren deed maar vlotjes hierna vang ik weer een zeelt. Weer 47cm. Gelukkig bewijzen de foto's dat het een ander exemplaar is.

Zeelt 1

Zeelt 2

Dan is nummer drie aan de beurt. Duidelijk minder van plan om mee te werken dan de andere twee zeelten. Als ik hem in het net heb vraag ik mezelf vol ongeloof af of deze de 50cm wel haalt. Het meetlint liegt niet en de eerste vijftiger op dit water is een feit.

Zeelt 3: 50cm

Drie zeelten achter elkaar. Mijn record op een dag is vier stuks. Wellicht dat ik dit aantal vandaag kan evenaren of zelfs overtreffen. De stemming is nu opperbest en ik heb het gevoel dat er nog meer gaat komen. Heel prettig vissen zo. Zelfs een zwartbekgrondel met een grote bek verpest dit niet.

Zwartbekgrondel

De aanbeet erna is van een brasem. Op zich geen verkeerde vis met 56cm maar ik zit nu in de zeelt-modus. Niet veel later sta ik weer met een kromme hengel. De vis verzet zich goed en ik ga eigenlijk ervan uit dat het een zeelt is. Toch blijkt het een brasem te zijn die ook nog los schiet. De vis ligt nog versuft op het water. Ik twijfel of ik hem wel moet scheppen want ja zo op het eerste gezicht is het toch geen PR. Wat ben ik een mazzelpik dat ik hem toch geschept heb. De vis blijkt namelijk 60cm te zijn! Een PR!

Brasem 60cm

Brasemslijm lokt vliegen

Het kan maar niet op: zeelt nummer vier komt ook even tijdelijk op het matje te liggen. Nog eentje en dan is het dagrecord gebroken. Klein detail: de feeder kan niet meer gevuld worden met voer. Op. Mag maar een kilo mee nemen en normaal is dat ruim voldoende op dit water.

Zeelt 4

Ik besluit 1 feeder op te ruimen en met de vaste stok kleine vis pesten. De andere feeder ligt met alleen haakaas in. Ik verwacht er niet veel van en ondertussen blijft het dobbertje van de vaste stok maar onderduiken. Een complete school bittervoorns was het haasje. Bizar was dat ze alle negen allemaal 7cm lang waren. Die claim ik als Nederlands record bij De Beet.

Bittervoorn

Het begint te regenen en ik vind het welletjes geweest. Heb leuk gevangen en kan er prima mee leven dat het dagrecord zeelten geëvenaard is. Dan stuitert de feeder weer flink op en neer. Ook dit voelt aan als een serieuze vis. En het is een zeelt! Nummer vijf! En als klap op de vuurpijl: 51cm! Zo vang je in 26 jaar geen vijftigers op dit water, en nu 2 vijftigers op 1 dag. Ik kan niet anders dan dik tevreden inpakken. Die slechte start? Was ik alweer bijna vergeten.

Zeelt 5: 51cm