Kanaliseren

Met vismaat Manolo en drie kinderen naar Lelystad op de catfish vijver. De kanaalmeerval zou een nieuwe soort zijn voor ons. Moeilijkste van deze dag zou het kanaliseren van de energie van de drie bengeltjes worden. Dat de stek wel degelijk uitmaakt op een relatief kleine vijver hebben we ook vandaag weer mogen ervaren. Met vijf hengels maar 1 vals gehaakte steur vangen zegt genoeg op een fiks aantal uren. In de tussentijd zagen we medewerkers van Tom´s Creek kleine visjes vangen met een bamboehengel in de vijver ernaast. Om de tijd een beetje om te krijgen de jongens daar ook mee laten spelen. En als ze geen hengel vasthadden, het gros van de tijd dus, konden ze hun energie goed kwijt in rondrennen.

Knolletje

Toen een medevisser naar huis ging gaf hij ons zijn overgebleven pellets en dode aasvisjes plus het advies om zijn stek te proberen. We kunnen deze meneer hartelijk danken voor het geslaagd maken van onze dag. Vanaf dat moment was het wel spannend om naar onze dobbers te kijken. In no time had ik de gewenste kanaalmeerval te pakken. En Manolo wist behoorlijk wat vette steuren binnen te slepen. 

Witte steur

Kanaalmeerval

Dicht tegen de kant vingen we mini meervallen. Geinige beesten om te zien. 

Ook grote vis begint klein

Dan breekt het laatste uurtje aan. Een forse dril volgt voor mij. Ging eigenlijk uit van een steur. Om dan toch nog even een meter plus Europese meerval te vangen is een heerlijk gevoel.  

Eerste meter plus meerval

Dan doet Manolo het laatste dode aasvisje eraan. Die was al gebruikt en daarna in het zuur gelegd van de pot haring om hem weer wat op te peppen. De dril die daarna volgde duurde dusdanig lang dat we eigenlijk al wisten dat dit de vis van de dag was qua grootte. Na hem wonderbaarlijk succesvol geschept te hebben in het te kleine schepnetje bleek deze Europese meerval behoorlijk richting de anderhalve meter te gaan. De kindjes vonden het maar wat gaaf om deze mee vast te houden.

Gigant

Ardennen na de zondvloed

Het is alweer een poos geleden dat de ongekende zomerse overstromingen het nieuws domineerden. De gevolgen zijn nog altijd zichtbaar. Enorme boomstammen, stukken caravan, golfplaten, complete hooibalen en nog veel meer ontsieren de oevers op bepaalde stukken. Een brug die vele meters hoog boven het huidige waterpeil staat is afgesloten voor autoverkeer. Het stalen hekwerk is verwrongen door het geweld van het water. Het doel van mij en Ivo was echter niet de ramptoerist uithangen maar kijken of er nog vis te vangen was.

 

Het water was nog altijd troebeler dan gebruikelijk in de zomer. Dat hoeft zeker voor barbeel niet slecht te zijn. We kregen vlot beet van een hoop soorten. Ivo genoot zichtbaar van zijn eerste keer vissen in de Ardennen. Comfortabel zaten we bij ideaal weer tientallen visjes te vangen met de vaste stok.

Om de grovere vis het leven zuur te maken worden de feeders ingezet. Ivo stond met de mond open te kijken hoe een barbeel aanbeet uit kan zien. Helaas verspeel ik de eerste twee barbelen omdat de slip niet licht genoeg stond: ook na 30 jaar vissen maak ik nog steeds fouten... Gelukkig waren de barbelen bereid om toch nog vaker te happen en zo konden zowel Ivo als ik poseren met deze krachtpatsers.

 

De beten beginnen af te nemen met de vaste stok. Dat kan zijn omdat het gros in de buurt al gevangen is maar het kan ook zijn dat er iets groters ligt op de voerplek die de kleintjes angst aanjaagt. Tot vreugde van Ivo besloot een leuk formaat forel de strijd aan te gaan met de Ardennen debutant. 

 

We besluiten ondanks het succes ook een andere stek aan te doen een stuk stroomafwaarts. We starten uitstekend met twee barbelen maar dan vangen we tot onze ontzetting alleen nog maar zwartbekgrondels. 

 

Deze stek lijkt afgeschreven te zijn. De normaal massaal aanwezige elritsen, alvers, kopvoorns, gestippelde alvers, riviergrondels en blankvoorns zijn verdwenen... Omdat we beiden absoluut geen fan zijn van zwartbekgrondels besluiten we vroeger richting ons avondeten te gaan.

Na een prima maaltijd doen we nog even Ivo zijn thuiswater aan met als hoofddoel ontspannen voorntjes te vangen met de vaste stok. Dat lukte  meer dan goed en ook het formaat voorn was gewoon in orde. Ik heb nog een method feeder inliggen met wat hoop op een karper. De dag was al geslaagd maar als dat ook nog zou lukken zou het plaatje helemaal af zijn. Bij het invallen van de duisternis werd die wens ook vervuld. Met een bizarre score van twaalf vissoorten vandaag kunnen we niet anders als gelukzalig terugblikken op een geslaagde missie.

 

 

Amsterdamn streetfishing

Genoeg informatie te vinden op internet om vanaf de kant met kunstaas de roofvis in de hoofdstad te belagen. Als je alles zo leest is het niet heel moeilijk om wat te vangen hier. Na wat kritisch zoeken blijken we voor een tientje de hele dag de auto te kunnen parkeren. Het klinkt te mooi om waar te zijn maar ruim op tijd vooraf reserveren en het kenteken doorgeven aan IJdock parkeergarage. De sensor herkent jouw auto en er komt een ticket uit die je nodig hebt om als voetganger weer terug de parking in te kunnen lopen. Bij het uitrijden herkent de sensor je kenteken weer en weg ben je. Vanaf IJdock zie je gewoon Amsterdam Centraal liggen.

Uiterst secuur peuteren we de kades aan het IJ af. De weergoden zijn vandaag niet zo op onze hand. Het is nu een flink stuk frisser, een draaiende wind naar het Noorden en vooral veel nattigheid. Heel soms menen/hopen we een tikje van vis te voelen. Toch gaan genadeloos uren voorbij zonder een vis te zien. Onder viaducten zitten we enigszins droog maar het kabaal van metro's, treinen, bussen en auto's is overweldigend. Wijzend op mijn doofheid zegt Manolo: "hoe denk je dat ik me voel?"

Soms is het iets droger en we hopen op ondieper en kleiner water bij de Wallen wat baars te vangen. Ook dat gaat vreselijk moeizaam en meer dan twee baarsjes samen zit er gewoon niet in vandaag. Het parapluutje heeft het zwaar vandaag.

 

Terug op het bungalowpark besluiten we nog de plaatselijke karper te belagen. Dat lukt nog aardig ook tot onze verbazing. De regen blijft goed zijn best doen. Ook nog weg gejaagd door mensen die vonden dat we niet vanaf het terrein van een lege bungalow mochten vissen. In plaats van tien meter links van de klagende mensen bungalow gingen we tien meter rechts van de klagende mensen bungalow vissen. Dat was wel "openbaar". Hier was het water dieper dus feitelijk hebben ze ons nog een dienst bewezen ook. De paraplu heeft definitief de geest gegeven. Achteraf was vol op de karper een beter idee maar ook dat is vissen...

 

 

De bonte steurencollectie van Tom's Creek

De vrijwilligers van MijnVismaat werden dit jaar verwend met een dagje Tom's Creek. In 2015 waren we al eerder hier geweest en eerlijk is eerlijk dit vispark heeft niet stilgezeten in zijn ontwikkeling. Het formaat van de vissen is flink toegenomen en het aantal soorten vis wat hier rondzwemt is enorm toegenomen.

Diamantsteur

Vier soorten steur heb ik reeds in de pocket. Er zwemmen hier nog eens vier soorten steur die ik nog niet heb: Adriatische steur, Atlantische steur,  spitssnuitsteur en witte steur. Een hele klus om ze uit elkaar te houden zeker omdat er ook nog hybrides zitten.

Hybride steur

Het was een stuk frisser geworden en dan is het afwachten hoe de vis hierop reageert. Je hoopt natuurlijk op een nieuwe soort steur maar je weet dat je wat mazzel nodig hebt omdat de missende soorten niet overvloedig aanwezig zijn.

Nieuw voor mij: Adriatische steur

Uiteindelijk was iedereen tevreden. Een zonnige dag met veel beten, veel grote vissen en de meeste vrijwilligers wisten één of meer nieuwe soorten te vangen. Nog een dankjewel voor deze geste Sportvisserij Nederland!

Nieuw voor Manolo: Adriatische steur

Nieuw voor Marcel: Adriatische steur

Nieuw voor Remko: Adriatische steur

Nieuw voor Sjors: Atlantische steur waar hij heel blij mee was. Slaapgebrek verdoezelt deze blijheid helaas.

Nieuw voor Sjors: beluga

Een nat voetje halen

Een druilerige dag zou het worden. Om snoek te vangen hoeft dat niet verkeerd te zijn. Toch duurde het even voordat de eerste zich liet zien. Eentje die het kunstaas finaal miste. Nog even het plekje blijven uitkammen want deze kan best een tweede poging wagen. Ik zie tot mijn verbazing een wesp. Het is oktober en het regent. Blijf toch in je nest raar beest. Plots hapt een snoek wel raak. Een mooie zeventiger is het haasje.

Zeventiger

Plots een steek in mijn rug. Barst. Niet te geloven dat die ene wesp onder mijn jas is gekropen. Nog een steek op een andere plek op mijn rug. Dan zie ik ineens nog eens zes stuks vliegen. Blijkbaar vinden ze het ook tijdens regen en wind nodig om hun nest te verdedigen. Ze hebben mazzel dat ik mijn vlammenwerper niet bij heb dus ik taai af. Het gif werkt als een soort cafeïne voor me. Beter dat dan dat ik allergisch erop reageer. Heel scherp en helder vis ik verder.

Heel veel activiteit van vis zie ik niet. Veel meters afleggen zonder resultaat. Dan ineens een kolk midden op het water. Altijd de moeite waard om daar te proberen. Op het moment dat ik er al niet meer in geloof een flinke klap op het water en de molen begint te fluiten doordat de lijn door de slip getrokken wordt.

Ik heb werkelijk niks in te brengen en ik begin te twijfelen of de molen het nog wel doet. In een rotvaart zwemt de vis naar gezonken takken. Als ik niks doe verspeel ik hem zeker dus ik ga het water in voor de rietkragen. De vis wijzigt zijn route maar gaat nu in een moordend tempo naar de obstakels verderop.

Daar verderop is het water dieper en mijn rechterlaars gaat onder water. Wat je al niet over moet hebben om een vis te vangen. Ik hoopte op de snoek van mijn leven maar ben er helaas achter gekomen dat dit soort geweld vaak een vals gehaakte karper is. Ook nu was dat het geval. Een vette schubkarper in de rugvin. Na een hoop runs dan eindelijk op het kantje. Het was een vis met geen schub verkeerd. Deze vis is gemakkelijk te herkennen als ik hem ooit weer zou vangen. Zijn ouders zijn de rechterborstvin vergeten te maken.

Prima vis

Shimano visvijver Valkenburg

Vandaag was de opening van de visvijver naast het Shimano experience center.  De man die over het vissen ging was nog onderweg. Had zich vast verslapen door de zenuwen. Bij het verzamelen van mijn spulletjes kon ik zo een merk of twintig ontdekken. De nachtmerrie voor elke mens die maar 1 merk mag promoten. Gelukkig mag je bij deze vijver ook je eigen spullen meenemen. Wij waren vooral gekomen om te kijken of er leuk vis is te vangen.

Shimano visvijver Valkenburg

We kunnen het heel snel samenvatten met een ja. Een method of een dobber. Het werkt allemaal om de vissen te belagen die er uit zijn gezet: schubkarpers, spiegelkarpers en kruiskarpers. Geen monsters verwachten. Het is allemaal nog jonge vis die nog moet groeien. Op licht materiaal heb je er leuke sport aan.

De eerste schubkarper voor Ruben

Spiegelkarper

Kruiskarper

Ik was nog zo gewaarschuwd door de Shimano hengelsportambassadeur. Kijk uit voor je het weet ligt de hengel in het water. En na een lange poos zonder beet glipte me de vaste stok met elastiek richting het eiland. Gelukkig was diezelfde man bereid om met het roeibootje (Shimano doet ook aan roeien ja!) de hengel terug te halen. Zelfs de vis zat er nog aan. Heeft hij ook nog eentje kunnen vangen door mijn laksheid.

De reddingssloep gereed maken

Missie geslaagd

Er kan een buitje vallen

Het plan was als volgt: ff naar het Noordzeekanaal om de naakte grondel en de brakwatergrondel te arresteren. We dachten daar een uurtje voor nodig te hebben om vervolgens de kroeskarper te belagen in Spaarnwoude. De weersvoorspelling gaf aan dat er een buitje zou kunnen vallen.

Wat je al niet over moet hebben om bij een stek te komen...

Cruciaal in ons plan was dat we de grondels op zicht gingen vangen. De wind, golven en het buitje zorgden ervoor dat het zicht nihil was. Wat wel gevangen werd waren baarsjes. Niet bepaald hoopgevend en na toch te lang door blijven gaan gaven we het op om de kroeskarper een kans te geven om in ons aas te happen.

Zo klein dat je bijna niet meer ziet dat het een baars is...

Ik weet niet exact de officiële definitie van een buitje maar het buitje duurde al uren. Het "tje" suggereert ook dat de hoeveelheid regen niet al te veel voorstelt. Ook daar hadden we onze vraagtekens bij aangezien we een record doorweektheid gevestigd hebben.

Het meest nutteloze voorwerp van de dag: de zonnebril

Spiegelkarper

We wisten dat als de kroeskarper niet zou meewerken dat de schubkarper en spiegelkarper ons bezig zou houden. Manolo presteerde het om een vis te vangen op een manier die niet kan. Met een vast stokje (drie meter, 12/100 nylon, 16 haakje en geen elastiek) een karper vangen van 60cm gehaakt in een borstvin. Het beest zwom telkens hetzelfde rondje recht voor onze voeten. Ik kon hem zo scheppen. In het net had hij teveel energie over. Als de karper gewoon normaal was weg gezwommen had Manolo nul kans gehad.
 

De vis die niet kon

De karpers hielden ons goed bezig. We hebben ons niet hoeven te vervelen. Op een gegeven moment zie ik tot mijn ultieme verbazing een kroeskarper draaien voor mijn voeten. Uiteraard gooi ik daar mijn aas. Twee gewone karpertjes beten en ik ging er al vanuit dat de kroeskarper pleite was en ging weer vissen op de voerplek. Manolo legde zijn aas waar de kroeskarper gezien was. Nog een half uur te gaan alvorens in te pakken. De laatste minuut vangt hij ons gewenste target! Wat een heerlijk gevoel zo de dag afsluiten.

Kroeskarper

Zomer in maart

Het was een zeer geschikte dag om in je T-shirt te vissen. Het voelde zelfs aan als hitte omdat we nog niks gewend zijn. Insmeren met zonnebrand is geen overbodige luxe nu de tere huidjes nog melkwit zijn. Gewoon genieten op Domein Rausenberger. De vissen werkten op alle fronten mee. Voor het eerst ook zeelt weten te vangen hier.

Zeelt

Koi met de vaste stok

De vaste stok (eentje waar je met 30/100 nylon kunt vissen zonder dat hij versplinterd) levert hier veel aanbeten op maar je mist er ook een hoop. De method is efficiënter en beslist de goede keuze als je loom bent van de zomerse warmte.

Sjors ging voor de drie soorten steur en hij kreeg waar hij voor kwam. Manolo had ook behoefte aan knallende aanbeten en werd daarin ruimschoots voorzien. Ontspanning omdat de vis gewoon ontzettend goed te vangen is en inspanning tegelijk, want uren lang door drillen voel je wel degelijk.

Mijn persoonlijk record spiegelkarper wat lengte betreft werd weer wat scherper gezet: 77cm.

Spiegelkarper 

Schubkarper 

Siberische steur 

Diamantsteur 

Pech

De vorige keer was ik nogal voorbarig met roepen dat het lente was. Dat heb ik geweten. Er volgde een heuse ijstijd waardoor de natuur wekenlang achter liep. De watertemperatuur was vorige week nog zo beroerd dat ik geen enkele vis wist te vangen. Vandaag vanuit mijn woonkamer zag het er erg lekker uit buiten. Een zonnetje en eindelijk begonnen de bomen groen te kleuren. Dus in mijn T-shirtje er op uit met vismaat Manolo. De stevige wind strafte mijn slechte voorbereiding af. Een T-shirtje alleen was niet echt aangenaam dus. Hengels wat hoog opgesteld werden gingen vanzelf omlaag. Bakjes met pellets vielen om zodat ik alles bij elkaar kon rapen. En dat op een paar uurtjes vissen. Maar werd er gevangen? Gelukkig wel. De slechte vangsten van de laatste tijd hadden toch echt met de watertemperatuur te maken. Nu werden wel flinke aantallen gevangen. Tientallen stekelbaarsjes, vetjes en blauwbandjes waren het haasje. Deze mormels leveren geen spectaculaire gevechten op aan de hengel maar voor ons werkt het heerlijk ontspannend en tijdverdrijvend.

Blauwband

Driedoornige stekelbaars

Vetje

De karper deed ook aardig zijn best getuige de zes keer dat we een run kregen. Dat we maar één beet konden verzilveren? Laten we het maar pech noemen. Onkunde klinkt zo zelfkritisch...

Schubkarper

Wat ik geen pech kan en wil noemen is de klassieke voorjaarsfout die ik elk jaar eigenlijk wel maak. Denken dat het zonnetje heerlijk is en me dan vooral niet insmeren. Nu ik dit typ voel ik stukjes huid gloeien en bij nadere inspectie ook zijn er ook wel tekenen van roodheid...

Lente

De weerman had goed nieuws. Het zou lente worden. Een winterdepressie wil ik het niet noemen maar ik kan aardig chagrijnig worden van een lange periode zonder zon. Of zou (bijna) geen vis de oorzaak zijn? Hoe dan ook, ik ging vissen in de vijver in het stadspark te Maastricht. Geen zon te zien. Het was zelfs fris. Mijn mazzel was dat mijn winterkleding nog van de vorige sessie in mijn rugzak lag. Vorige week was ik te lui om het op te ruimen en nu deed ik tevreden een extra trui aan.

Lente???

Doel was met de vaste stok klein grut vangen en met de method feeder hopen op het grote spul. Met de vaste stok krijg ik wat pietluttige beten die allemaal mis werden geslagen. Een mooie beet was wel raak. Een veel te grote karper veroorzaakte een kansloze lijnbreuk op het dunne snoertje. Waarom bijten ze dan ook niet op de werphengel? Dan maak ik tenminste nog kans... Zuchtend knoopte ik een nieuw snoertje aan het vaste stokje en tegelijkertijd zie ik de werphengel krommen. Dit voelde goed aan. Ondanks het ijskoude water kliefde de gehaakte vis als een razende door het water zonder van de bodem los te komen. Een vriendelijke voorbijganger wilde best helpen met het scheppen. Mijn schepnet is meer geschikt voor brasems maar als je maar goed mikt past er ook een karper in van 82cm!

Goed mikken is een kunst

En dat is voor mij een record. Aangezien ik geen echte karpervisser ben en het ook nooit zal worden had ik geen weegschaal bij. Wat zal ie gewogen hebben? 20 pond? Mij maakt het niet uit. De dril en de vis gaven mij plezier. Dat plezier is voor mij niet minder als de vis 15 pond zou hebben gewogen.

Schubkarper met een even lelijke smoel als de auteur

Niet lang na deze vangst was dan eindelijk het zonnetje daar. De temperatuur schoot omhoog. Mijn vitamine D gehalte schoot ook omhoog. Het stadspark vulde zich met mensen die snakten naar de lente en ik was tevreden ondanks dat ik de uren daarna helemaal geen enkele beet meer kreeg. Voor de vriendelijk voorbijganger: nog een dank je wel voor de assistentie!

Lente!!!

Blue Band

De temperatuur is lekker omhoog geschoten en dus hoop op een vette karper. Vetter dan een pond karper kregen we vandaag niet. Zouden de grote dan toch slimmer zijn dan wij? Wel rijkelijk aanwezig was de blauwband. Het ding zou een blauwe band moeten hebben maar die is nog lekker vaag als het water koud is. De driedoornige stekelbaars was ook van de partij.

Blauwband

Roompot de Banjaard

Bij een weekendje weg naar een bungalowpark gaat er altijd wel een hengeltje mee. Lang niet elk park met water heeft een goede visstand. Bij Roompot de Banjaard kun je lekker vissen. Er zit genoeg karper en giebel. Enkele uurtjes vissen waren goed voor in totaal zes van deze rakkers. De grootste karper wat ik ving was 60cm wat goed sport geeft op het lichte materiaal wat ik bij had.

Schubkarper

De mooiste vangst van het weekendje was voor mij de tiendoornige stekelbaars van 55mm. In een slootje van nog geen meter breed en nog geen 10cm diep. Ik was er begin april maar ik denk dat dit zelfde slootje in de zomer meer planten als water bevat. Tussen alle driedoornige stekelbaarsjes door zat dan één tiendoorn. Een nieuwe soort voor mij dankzij een slootje van niks!

Slootje van niks

Tiendoornige stekelbaars

Vissers die niet graag in klein water hengelen hebben ook nog de keus uit de Noordzee, Oosterschelde of het Veerse meer die allemaal om de hoek liggen.