Ardennen na de zondvloed

Het is alweer een poos geleden dat de ongekende zomerse overstromingen het nieuws domineerden. De gevolgen zijn nog altijd zichtbaar. Enorme boomstammen, stukken caravan, golfplaten, complete hooibalen en nog veel meer ontsieren de oevers op bepaalde stukken. Een brug die vele meters hoog boven het huidige waterpeil staat is afgesloten voor autoverkeer. Het stalen hekwerk is verwrongen door het geweld van het water. Het doel van mij en Ivo was echter niet de ramptoerist uithangen maar kijken of er nog vis te vangen was.

 

Het water was nog altijd troebeler dan gebruikelijk in de zomer. Dat hoeft zeker voor barbeel niet slecht te zijn. We kregen vlot beet van een hoop soorten. Ivo genoot zichtbaar van zijn eerste keer vissen in de Ardennen. Comfortabel zaten we bij ideaal weer tientallen visjes te vangen met de vaste stok.

Om de grovere vis het leven zuur te maken worden de feeders ingezet. Ivo stond met de mond open te kijken hoe een barbeel aanbeet uit kan zien. Helaas verspeel ik de eerste twee barbelen omdat de slip niet licht genoeg stond: ook na 30 jaar vissen maak ik nog steeds fouten... Gelukkig waren de barbelen bereid om toch nog vaker te happen en zo konden zowel Ivo als ik poseren met deze krachtpatsers.

 

De beten beginnen af te nemen met de vaste stok. Dat kan zijn omdat het gros in de buurt al gevangen is maar het kan ook zijn dat er iets groters ligt op de voerplek die de kleintjes angst aanjaagt. Tot vreugde van Ivo besloot een leuk formaat forel de strijd aan te gaan met de Ardennen debutant. 

 

We besluiten ondanks het succes ook een andere stek aan te doen een stuk stroomafwaarts. We starten uitstekend met twee barbelen maar dan vangen we tot onze ontzetting alleen nog maar zwartbekgrondels. 

 

Deze stek lijkt afgeschreven te zijn. De normaal massaal aanwezige elritsen, alvers, kopvoorns, gestippelde alvers, riviergrondels en blankvoorns zijn verdwenen... Omdat we beiden absoluut geen fan zijn van zwartbekgrondels besluiten we vroeger richting ons avondeten te gaan.

Na een prima maaltijd doen we nog even Ivo zijn thuiswater aan met als hoofddoel ontspannen voorntjes te vangen met de vaste stok. Dat lukte  meer dan goed en ook het formaat voorn was gewoon in orde. Ik heb nog een method feeder inliggen met wat hoop op een karper. De dag was al geslaagd maar als dat ook nog zou lukken zou het plaatje helemaal af zijn. Bij het invallen van de duisternis werd die wens ook vervuld. Met een bizarre score van twaalf vissoorten vandaag kunnen we niet anders als gelukzalig terugblikken op een geslaagde missie.

 

 

Vlagzalm maar niet heus

Weer drie uurtjes tot mijn beschikking. We blijven het gewoon proberen op die vlagzalm. Dit keer het schepnet wel mee. Die kon ik al vrijwel meteen gebruiken om een vette kopvoorn te landen. Het water staat door de langdurige droogte abnormaal laag. Zo laag zelfs dat ik stukken beek kan verkennen waar ik normaal niet eens kan komen zonder waadpak.

Dagen zijn wel eens slechter begonnen

Op een gegeven moment ben ik de feeder aan het voorzien van nieuw aas. Dan merk ik dat het vaste stokje weg wordt getrokken richting het water. Dat moet een mooie zijn en ik kan de hengel nog net op tijd grijpen. De verbazing is redelijk groot als blijkt dat een jonge barbeel de dader was. Het zegt ook wel iets over de power die deze soort heeft.

Vinnig beestje

Gestippelde alver

Beet genoeg gehad vandaag bij schitterend weer. Toch maar niet te lang treuren over de vlagzalm die zich weer niet liet zien. Heb ik alleen mezelf mee. Gewoon blijven gaan. De volhouder wint!

Zonder schepnet vissen

Een beekje in Limburg bevat vlagzalm. Er zijn in Limburg nog maar weinig soorten die ik nog niet heb gevangen maar deze soort weet mij prima te omzeilen ondanks prima tips van collega soortenjagers die hem wel al gevangen hebben. Marcel wist zelfs vier stuks te vangen op de stek die ik hem had aanbevolen voor een hoop soorten die hij toen nog niet had. Vlagzalm zou kunnen maar lijkt me sterk zei ik nog tegen hem. Enfin. Vandaag de zoveelste poging.

Om de één of andere reden vergeet ik altijd iets als ik dit beekje bezoek om te gaan vissen. Dan kun je denken aan het vergeten van de molens, de onthaakmat of een bepaald aas. En vandaag dus het schepnet. Ik heb amper drie uurtjes tot mijn beschikking dus terugrijden om het ding alsnog te halen zag ik niet zitten.

Het water is helder en de vis is niet gek. Met name de grotere vissen waarderen het niet als ik het water afspeur naar leuke vangsten. Op een stuk tussen twee bomen zie ik regelmatig mooie kopvoorns weg schieten. Zonder schepnet is hier vragen om problemen als je een grote vis eraan krijgt door de steile en hoge oevers. Ach ja. Eerst maar eens één zien te haken en dan zien we wel weer toch? De feeder buigt braaf een beetje naar links met de stroomrichting mee na de inworp. Ik zelf ga een flink stuk achteruit zodat de vis me niet meer kan zien. Na een poos valt de feedertop slap. Dat zou wel eens beet kunnen zijn dacht ik. Dat vermoeden werd al helemaal bevestigd toen de feedertop ineens naar rechts tegen de stroming in krom trok.

Ik pak de hengel en ik voel goede weerstand. Een mooie vis dus. Oké nu dus iets bedenken hoe ik hem eruit ga krijgen. Tillen is gegarandeerd lijnbreuk met dit formaat. Inmiddels had ik al kunnen zien dat het een mooie kopvoorn was. Ter hoogte van de linkerboom laat ik me naar beneden glijden. De boom zou me tegen moeten houden terwijl ik naar beneden glij. Dat doet ie gelukkig ook. Hier zit ik laag genoeg om de vis met de handen te pakken. Nu moet ik terug zien te komen. Dat ging gemakkelijker dan ik dacht en tevreden neem ik een foto van de vangst van de dag.

Kopvoorn

Op de foto ziet het altijd minder erg uit dan in het echt.

Soortenjagen in Finland

Afgelopen weekend zomerse temperaturen in Nederland. Het thuisfront stuurde dan ook regelmatig foto's van zwemmende kinderen in een zwembadje buiten in de groene en bloeiende tuin. Ook de barbecue was afgestoft. Juist dat weekend kozen Manolo en ik uit om naar Finland te gaan om wat visjes te pesten. Vanuit het vliegtuig zagen we bevroren meren en dorre vlaktes omdat het gras maandenlang was bedolven onder lagen sneeuw. De volop aanwezige berken waren nog volledig kaal. Collega soortenjagers Jani en Jarno fungeerden als chauffeur en gids om aan wat nieuwe soorten te geraken. Een weekvergunning is online verkrijgbaar en die hadden we dan ook al braaf in Nederland uitgeprint. Google "fishing licence online Finland" en het komt helemaal goed. Prettig dat er ook een Engelse versie is want de Finse taal is totaal onbegrijpelijk op het woordje "sauna" na dan.

Berken en naaldbomen: meer boomsoorten hoef je niet te kennen hier.

Dag 1: Tijdens het autoritje naar de eerste stek zagen we al meer herten vrij rondlopen dan in Nederland alle jaren opgeteld. Na een stevige wandeling door de bossen kwamen we aan bij de stek waar we grote marene hoopten te vangen. De methode was verrassend simpel. Een hengel met een schuifloodje en een worm als aas. Of het echt waar is weten we niet maar de Finnen zeggen dat je een biertje moet drinken bij deze visserij en we pasten ons moeiteloos aan bij deze traditie. Om een lang verhaal kort te maken: onze gastheren gunden ons alle aanbeten en dat was precies voldoende om twee grote marenes te vangen netjes verdeeld over de twee Nederlandse vissers.

Stek 1

Grote marene

Happy

Zeer smakelijke soort!

De grote marene heeft een geweldige smaak en ik durf gerust te stellen dat hij kan tippen aan de smaak van een zeetong! Bij het opruimen van de hengels draaide ik nog een vette pos binnen. De kou viel ons gelukkig mee vandaag. Een geslaagde eerste visdag dus!

PR pos

Dag 2: Vandaag waren de targets Baltische haring (ondersoort haring), spiering, puitaal en vierhoorndonderpad. Vanaf een steiger konden we vissen op water dat tientallen meters diep was. De wind was venijnig kil en hard en op de één of andere manier slaagde Manolo erin elke keer in de golf te zitten die over de steiger zwiepte. En dat is inderdaad zo koud als het klinkt. De zon deed zijn best en warmde het steigerhout lekker op dus voor mij viel de schade mee omdat ik droog bleef. Het aantal beten was zeer schaars maar uiteindelijk kwamen alle vier de gewenste soorten boven water. Geen enkele soort was overvloedig aanwezig dus het was echt sprokkelen. Manolo en ik hadden de spiering en puitaal binnen. Van de Baltische haring, waar je normaal binnen een kwartier een emmer vol van hebt, lieten er zich slechts enkele foppen door de Finse vissers. Jani wist als enige de vierhoorndonderpad te strikken en dat was meteen een hele vette van 26cm!

Stek 2

Driedoornige stekelbaars

Puitaal

Spiering

Vierhoorndonderpad

Jarno bewees zijn kookkunsten in de buitenlucht door ons heerlijke hamburgers en hot-dogs voor te schotelen die op zo'n dag meer dan nodig waren om de verloren calorieën aan te vullen.

Dag 3: Met name de gister gevangen spiering werd vandaag gebruikt op de rivier om kwabaal te vangen. Het was weer kouder geworden en er was ook nog veel bewolking. Prima kwabaal weer zei de gastheer en we hadden er vertrouwen in dat het goed zou komen. Ook omdat het hier geen punt was dat we in totaal met negen hengels aan het vissen waren. 

Stek 3

Helaas werkte ons target niet mee. Ook de andere soorten lieten het afweten. Manolo wist nog twee vette kopvoorns te vangen wat nog enigszins troost gaf. De rivier was puur smeltwater om een idee te krijgen hoe fris de omstandigheden waren.

Kopvoorn

Dag 4: Dit was de sessie om te herkansen op Baltische haring en vierhoorndonderpad. En weer kelderde de temperatuur. Gevoelsmatig was mijn vet verbruikt om me warm te houden. Dit resulteerde ook in steeds meer klungelen. Gelukkig deed Manolo vrolijk mee. Het aantal beten per uur was al niet hoog de afgelopen dagen maar deze dag spande de kroon met één hele aanbeet die voor Jani was. Arenden genoeg op deze plek overigens, maar ze kwamen niet dichterbij om een goede foto ervan te kunnen maken.

Stek 4

Vogelnestjes maken. Niet de enige die dag...

Nooit wollen handschoenen gebruiken bij het vissen

Gastheer Jani

Al met al zijn we heel erg blij met de nieuwe soorten. Gezien de omstandigheden hadden we gemakkelijk met niks naar huis kunnen gaan als we niet zulke goede en genereuze gidsen hadden gehad. Het eten en de biertjes waren voortreffelijk. De gastvrijheid van Jani en Heidi was hartverwarmend. De gemeenschappelijke humor heeft ons goed door de visloze uren geloodst. Nog een oprecht dankjewel!

Ardennen

Deze maand is het precies 25 jaar geleden dat ik ben begonnen met hengelen. Je zou geneigd zijn om te zeggen dat je na 25 jaar het wel allemaal gezien en meegemaakt hebt qua vissen. Gelukkig is dat niet het geval en blijft deze hobby me verrassen.

Vandaag viel de keuze op de Ardennen om een hengeltje uit te gooien. Op een tropische dag als deze is het daar beter uit te houden. Een paar graden lager is het daar altijd wel ten opzichte van thuis. Ook is het gewoon heerlijk om het echte buitenland gevoel te ervaren daar.

Buitenland

Al vrij snel hadden we de gebruikelijke elrits, gestippelde alver en kopvoorn te pakken. Ze behoren tot de gewoonste soorten in de Ardennen. De vlagzalm staat nog steeds op mijn verlanglijstje en hopelijk zou die vandaag besluiten in mijn aas te happen. Of in het aas van mijn drie vismaatjes van vandaag. Ik kan net zo goed genieten van andermans vangsten. De vreugde bij mijn schoonzusje toen ze haar eerste forel te pakken had is gewoon leuk om te aanschouwen. Gesterkt door dit succes prikkelt ze haar vriend dat hij toch echt achter lag qua aantal gevangen soorten.

Eerste forel ooit voor schoonzus

 

Je voelt natuurlijk aankomen dat haar vriend dat niet zomaar op zich laat zitten. Een tijdje later riep hij of iemand wilde komen scheppen. Geen probleem, die taak wil ik best op me nemen. Tot mijn grote verbazing zie ik dat meneer doodleuk een vette sneep aan het vaste stokje aan het temmen was. Ik heb wel eens sneep gevangen met de vaste stok maar dat waren exemplaren van hooguit 25 centimeter. Deze was het dubbele! Zo zie je maar weer: toch weer verrast na 25 jaar vissen!

Close up sneep

Schoonbroer met sneep

Op de enkele uren dat we gevist hadden wist ik zelf nog twee Atlantische forellen te strikken. Helaas geen vlagzalm. Van de andere kant een goede reden om het weer eens te proberen de volgende keer. Ondanks dat mijn schoonvader op de gehate nul bleef steken zag ook hij het zitten om het snel weer eens over te doen. Schoonbroer tegen schoonzus is uiteindelijk een gelijkspel geworden.

Atlantische forel

Soortenjagen in de Ardèche

Heerlijk helder water in Labeaume, een zijriviertje van de Ardèche. Observeren leert meteen wat er rondzwemt. In de folders die ik bij de vergunning kreeg stikte het van afbeeldingen van forellen. Ze zullen er heus wel zitten maar ze zijn te lekker om te laten zwemmen in de ogen van de Fransen, dus mocht forel je hoofddoel zijn: vis in de stukjes no kill zone die uitsluitend met de vlieg bevist mogen worden.

Labeaume

Als je als eerste bij de rivier aankomt en niet als een olifant je voeten neerzet maak je een goede kans om slangen te zien. Persoonlijk vind ik het leuke dieren om te zien. En het is zowaar gelukt om er twee enigszins fatsoenlijk voor de lens te krijgen. Want snel zijn ze. Ze zullen overigens eerder vluchten dan je proberen te bijten.

Slang 1

Slang 2

Slangen fotograferen was leuk maar die hengel had ik niet voor niets meegenomen. Ik hoopte op een nieuwe soort. Soortjes die in Nederland niet eens voorkomen. Rhône streber, souffie, mediterrane barbeel en Franse sneep waren mijn targets. Geen enkele van deze soorten wordt groot. Klein aas gebruiken dus. Mazzel dus voor de grote barbelen en kopvoorns die royaal aanwezig waren. Niet dat ze gemakkelijk te vangen zijn want voedsel is er in overvloed en deze joekels liggen vooral uit te buiken en te chillen in de stroming.

Peuterend met mini maden of allerlei dierlijk spul wat ik onder stenen vond leverde me vijf vissoorten op. Daarvan was tot mijn vreugde een nieuwkomer bij: Franse sneep! Een beetje bijdehand iemand zou terecht opmerken dat elke sneep in Frankrijk een Franse sneep genoemd mag worden. Mocht het verschil je interesseren: de bek van een gewone sneep is recht, die van de Franse sneep heeft de vorm van een hoefijzer. De kleuren zijn wat fletser als die van de gewone sneep die vaak echt rode vinnen heeft.

Franse sneep

Grootste van de vakantie...

Anno 2020 ging Pieter voor de Franse sneep. Dat lukte hem na wat aanwijzingen. Wat nog mooier was dat ik na al die jaren ook een soort mocht bijschrijven: souffie. Pieter zette me op het juiste spoor. Eerst dacht ik aan een juveniele Franse sneep. De donkere streep is niet zo aanwezig bij dit exemplaar maar de scherp afgetekende gele zijlijn en de gekleurde aanzet van de borstvinnen en buikvinnen deden me beseffen dat Pieter gelijk heeft.

 

Souffie

Een nieuw speeltje

Onder meer geïnspireerd door Koen heb ik me dan toch laten verleiden tot het aanschaffen van een onderwatercamera. Snorkelen in warme zeeën kan dan meteen vereeuwigd worden. De dag op Lanzarote dat een vette hagedisvis een pauwlipvis oppeuzelde voor mijn snorkel staat in mijn geheugen gegrift. Toch was het nog leuker geweest als je zoiets met anderen kunt delen. De dag van de aankoop is ook meteen de dag van het uitproberen van het nieuwe speeltje. Boven water doet hij het in elk geval prima. Een close up van een kopvoorntje is geen probleem.

Kopvoorn

Dan datgene waarvoor hij gekocht is... De eerste keer dat je de camera onder water dompelt voelt intuïtief erg slecht aan. Het ding doet gelukkig wat het moet kunnen. Onder water filmen en foto's maken zonder de geest te geven. Ik was al blij dat ik vis voor de lens kreeg. Scherpere beelden zullen wellicht volgen na veel oefenen. Buiten dat is de helderheid van het water in pakweg Bonaire een stuk beter dan in ons kikkerlandje.

Rivierdonderpad

Durbuy

Een leuk Belgisch stadje aan de Ourthe als je een beetje van cultuur houdt. Ik kwam er om te vissen. Het liefste wilde ik een vlagzalm vangen. Dat is helaas niet gelukt. Wel genoeg andere soorten tussen de kano's door gevangen.

Barbeel

Gestippelde alver

Spinneren (Deel 1)

Spinneren is op en top ontspanning voor mij. Geen gedoe met veel materiaal slepen. Geen gedoe met aas en voer. Het gemakkelijkste kunstaas en het meest vangende is een spinner maatje twee. Je vangt zelfs het kleinste baarsje zodat je niet zonder beet hoeft te zitten maar een dikke snoek kan er net zo goed op knallen. De Maas is sowieso een top water voor baars. Snoek zit er ook steeds meer sinds de waterkwaliteit gestegen is. Vandaag beet krijgen ging niet zo gemakkelijk en de baarzen waren klein van stuk. Wel op een gegeven moment mijn eerste kopvoorn ooit op de spinner. De laatste vis was de mooiste vangst: een persoonlijk record roofblei voor mij: 40cm.

Roofblei

 

Eindelijk een mooie kopvoorn!

Op de één of andere manier waren de grote kopvoorns me altijd te slim af. Grote kopvoorns zijn lastiger te vangen dan grote barbelen. Terwijl ze ongeveer evenveel voorkomen in de rivieren waar ik vis. Kleine kopvoorns zijn gemakkelijk te vangen maar de grote zijn ongelooflijk schuw. Ook een vis expert als Jos vangt per jaar gemiddeld maar enkele grote kopvoorns terwijl zijn gemiddeld aantal barbelen in de honderden loopt per jaar. Dit keer lukte het me wel een mooi exemplaar te vangen! Een koude dag met helder water waardoor het moeilijk was om überhaupt vis te vangen. Na de kopvoorn wist ik ook nog een barbeel te vangen.

Kopvoorn