De bonte steurencollectie van Tom's Creek

De vrijwilligers van MijnVismaat werden dit jaar verwend met een dagje Tom's Creek. In 2015 waren we al eerder hier geweest en eerlijk is eerlijk dit vispark heeft niet stilgezeten in zijn ontwikkeling. Het formaat van de vissen is flink toegenomen en het aantal soorten vis wat hier rondzwemt is enorm toegenomen.

Diamantsteur

Vier soorten steur heb ik reeds in de pocket. Er zwemmen hier nog eens vier soorten steur die ik nog niet heb: Adriatische steur, Atlantische steur,  spitssnuitsteur en witte steur. Een hele klus om ze uit elkaar te houden zeker omdat er ook nog hybrides zitten.

Hybride steur

Het was een stuk frisser geworden en dan is het afwachten hoe de vis hierop reageert. Je hoopt natuurlijk op een nieuwe soort steur maar je weet dat je wat mazzel nodig hebt omdat de missende soorten niet overvloedig aanwezig zijn.

Nieuw voor mij: Adriatische steur

Uiteindelijk was iedereen tevreden. Een zonnige dag met veel beten, veel grote vissen en de meeste vrijwilligers wisten één of meer nieuwe soorten te vangen. Nog een dankjewel voor deze geste Sportvisserij Nederland!

Nieuw voor Manolo: Adriatische steur

Nieuw voor Marcel: Adriatische steur

Nieuw voor Remko: Adriatische steur

Nieuw voor Sjors: Atlantische steur waar hij heel blij mee was. Slaapgebrek verdoezelt deze blijheid helaas.

Nieuw voor Sjors: beluga

Beluga's belagen

Finse soortenjager en vriend Jani kwam naar de Lage Landen om wat soortjes mee te pikken die hij de vorige keer was vergeten. Manolo en ik gingen voor de beluga op de grote vijver. Jani deed eerst de kleine vijver aan omdat de sterlet ook nog afgevinkt moest worden. Eerst ervoor gezorgd dat Jani kon starten. Als hij iets fotowaardig had gevangen kwamen we wel langs om fotograaf te spelen. Manolo en ik hadden drie hengels in liggen toen het telefoontje van Jani kwam. Zijn eerste koi ooit wilde hij graag op de foto. Manolo rennend er naar toe. Zo zie je m zelden kan ik je wel vertellen. Bezig met het optuigen van hengel nummer vier zie ik hengel drie krom gaan. En tot mijn enorme verbazing is het een beluga. Nog geen kwartier gevist en ik was feitelijk al klaar met vissen. De rest van de beten waren voor de andere twee heren. Dus een belletje naar Manolo om een nieuwe fotosessie te houden. De tweede keer op één dag dat ik meneer zie hollen. De wonderen zijn de wereld niet uit.

Blij met beluga

Een gigantische muil heeft de beluga. Het is de grootste soort steur ter wereld en eenmaal volgroeid past er ook een zeehondje in de bek. Helaas heeft dit dier bijna geen enkele kans meer om uit te groeien tot een wezen dat eigenlijk elke verbeelding te boven gaat. Het officieel bevestigde record was dik zeven meter en woog dik anderhalve ton. Maar zoals met veel steuren is hij zwaar overbevist. Deze soort heeft de pech dat ie de meest exclusieve kaviaar produceert. Ons schuldig voelen dat we op deze soort vissen is niet nodig. De overbodige mannetjes (die doen niet aan kaviaar maken) uit kwekerijen vinden hun weg naar dit soort vijvers. Handel in beluga uit het wild is streng verboden.

XXL muil

Zoals verwacht had Jani vlot zijn sterlet en kwam bij ons zitten. Zoals wel vaker bij deze vijver waren de beten schaars. Jani vroeg zich af of ons aas niet te groot was. Na het zien van bovenstaande foto was hij al een stuk geruster. Het duurde dan ook even eer onze gast uit het Hoge Noorden aan de slag kon met drillen. Het lange wachten ben je vrij snel vergeten als je poseert met een kolos van 160cm.

Kolos

Nu waren alle zes de hengels (2 hengels per persoon toegelaten) voor Manolo. Niet lang na het monster van Jani was hij degene die trots mocht poseren met deze vissoort. De dag was ronduit geslaagd en alles wat meer gevangen zou worden was puur bonus. Jani wist nog een vette beluga te vangen en toen besloten we dat het eigenlijk wel etenstijd was.

Manolo ook geslaagd

Jani was niet bepaald bekend met de snackbar van de Lage Landen. Geen enkel stukje vlees kwam hem bekend voor. Hebben we hem maar van alles laten proeven. Van kipkorn tot kroket en van mexicano tot frikandel. Op de vraag wat een frikandel nou eigenlijk was antwoordden we "uh van alles..." "Roadkills?" was zijn verdiepende vraag. We hebben er smakelijk om gelachen. Toch heeft ie alles braaf geproefd. Een geslaagde dag.

Oeps

Zomer in maart

Het was een zeer geschikte dag om in je T-shirt te vissen. Het voelde zelfs aan als hitte omdat we nog niks gewend zijn. Insmeren met zonnebrand is geen overbodige luxe nu de tere huidjes nog melkwit zijn. Gewoon genieten op Domein Rausenberger. De vissen werkten op alle fronten mee. Voor het eerst ook zeelt weten te vangen hier.

Zeelt

Koi met de vaste stok

De vaste stok (eentje waar je met 30/100 nylon kunt vissen zonder dat hij versplinterd) levert hier veel aanbeten op maar je mist er ook een hoop. De method is efficiënter en beslist de goede keuze als je loom bent van de zomerse warmte.

Sjors ging voor de drie soorten steur en hij kreeg waar hij voor kwam. Manolo had ook behoefte aan knallende aanbeten en werd daarin ruimschoots voorzien. Ontspanning omdat de vis gewoon ontzettend goed te vangen is en inspanning tegelijk, want uren lang door drillen voel je wel degelijk.

Mijn persoonlijk record spiegelkarper wat lengte betreft werd weer wat scherper gezet: 77cm.

Spiegelkarper 

Schubkarper 

Siberische steur 

Diamantsteur 

De Maestro

Vandaag was het eindelijk weer zo ver dat ik met de Maestro ging vissen. Die Maestro heeft de naam Jos Raaijmakers. Hij is vooral bekend bij vissend Nederland als één van de succesvolste barbeelvissers. Zelf had ik het geluk dat deze meneer in mijn jeugd naast mij woonde en me de kunst van het vissen heeft bijgebracht. Mijn vader was immuun voor het hengelsportvirus. Mijn vader was altijd bereid om chauffeur te spelen en de portemonnee ging zonder problemen open als ik iets nodig had wat met vissen te maken had, maar zelf een hengeltje uitgooien? Zo gek heb ik hem nooit gekregen. Het was en is gewoon niet zijn ding zullen we maar zeggen.

Terug naar de Maestro. Van nature uit ben ik vrij gemakzuchtig. Niks mis mee op zich maar wel als je succesvol wilt vissen. Al vrij vlot was de belangrijkste les van de Maestro dat geluk een onderdeel was van het vissen maar dat verreweg het meeste geluk gewoon afgedwongen kan worden. Dat afdwingen doet hij nog steeds door alle zorg te besteden aan zijn materiaal, voer, aas en stekkeuze. Verder heeft hij de gave om te geloven in een goede afloop. Dat grenzeloze optimisme zorgt voor een scherpte die bij de meeste vissers al vrij snel wegvalt als het niet loopt. De trukendoos gaat gewoon open op momenten waarop anderen denken "och het is weer zo'n dag dat ik beter thuis had kunnen blijven...". Niet zo vreemd dus dat het zes jaar duurde eer dat ik met pure mazzel een keer meer had gevangen dan hem. Vijf tegen vier witvissen op zo'n dag dat weinig lukt. Jos beredeneert terecht dat een enkele bijzondere vangst je dag kan redden. Zo'n vangst waar je jaren later nog aan terug kan denken. Het hoeft inderdaad maar 1 vis te zijn, als hij maar speciaal genoeg is zit ie in je geheugen gekerfd. En met wat goede voorbereiding (dus geen lege accu...) staat ie ook op je geheugenkaart van het fototoestel.

Ondanks dat Jos niet vies was van aantallen vangen nam hij ook de moeite te registreren wat hij nu precies allemaal aan de haak had geslagen. Hij prikkelde me om het verschil te weten tussen een blankvoorn en een ruisvoorn. Hij leerde me de bijzondere vangsten te waarderen. Als ik weer eens met enkele tientallen vissen verschil afgedroogd was kon hij oprecht opmerken dat ik bijvoorbeeld de mooiste vis van de dag had in de vorm van een PR giebel van 46cm. Onbewust heeft hij zo de aanzet te geven om te soortenjagen.

De passie van de Maestro blijft op dit moment barbeel, maar een keertje steuren sleuren leek hem wel leuk. Uiteraard wilde hij goed voorbereid zijn en weten hoe dat nu in zijn werk ging, dat steuren vangen. Ik zei hem al dat je weinig fout kunt doen als je maar op de bodem vist en aas op de haak hebt zitten. En ook vandaag kon het niet op qua beet. Binnen een uur had Jos al drie soorten steur te pakken. De aantallen houden we maar geheim om onze geloofwaardigheid niet te verliezen.

Jos met Siberische steur

Jos met diamantsteur

De vis van de dag was voor mij een vette spiegelkarper van 72cm. Hij voelde net zo zwaar aan als een emmer vol water. Het was bij lange na niet de langste vis van de dag maar wel verreweg de sterkste. De manier waarop ik hem ving is ook het vermelden waard. Omdat we zoveel beet hadden vlogen de pellets er in een razend tempo er doorheen. Ik wilde een nieuwe portie nat maken en ik legde de hengel in langs het kantje om geen beet te krijgen. Aan de haak zaten alleen nog wat uitgezogen maden. Nog voordat ik de zak pellets in handen had vouwde de hengel zich dubbel waarop een spectaculaire dril volgde. Jos, nog bedankt voor deze gezellige dag!

PR spiegelkarper

Mijn allereerste koi

Domein Rausenberger

Na een te lange winterstop de hengels weer erbij gehaald. De dagen ervoor waren zonovergoten. De dag dat we gingen vissen was grauw en mistig. Hebben wij weer. De hoop op goed vangen werd meteen wat minder. Wat zijn wij vissers toch goed in excuses vooraf verzinnen qua slecht gaan vangen, nietwaar? Locatie was Domein Rausenberger. Doel was minstens een sterlet vangen. De kleinste vijver van de twee bevat het meeste sterlet. De sterlet heeft min of meer dezelfde kleur als een Siberische steur maar zijn snuit is spitser.

Snuit sterlet

Ook al zit er door de bocht genomen kleinere vis in de kleine vijver een gigantisch schepnet is vereist. Buiten dit net had ik ook een kleiner net bij. Schept toch praktischer en ik ging er van uit dat het grote net droog zou blijven.

Overdreven net?

De angst om slecht te vangen ging al vlot weg. Je komt gewoon niet aan vervelen toe op deze vijver. Vis nummer twee was al de gewenste sterlet. Weliswaar een albino maar ook die tellen. Niet veel later volgde een normaal gekleurde sterlet om het af te maken. En ook Manolo heeft niet lang hoeven te wachten op zijn eerste sterlet. Missies zijn wel eens taaier geweest.

Sterlet albino

Sterlet

Pieter zat ontzettend scherp te vissen. Gedreven en gepassioneerd als een wedstrijdvisser kwam hij tot ruim vijftig vissen. Uiteraard wil de ironie dat het de scherpste visser overkomt dat zijn hengel het water invliegt na een flitsende beet. Al vrij vlot trok de vis de hengel richting het midden van de vijver. Doordat de hengel bleef drijven waren Pieter, Ruud en ik in staat om over de hengel te gooien in de hoop dat we hem terug konden trekken. Het lukte Pieter wonderwel zijn bezit weer binnen te hengelen. Zonder een spier te verrekken zegt ie ook nog dat ie geen moment had gedacht aan een slechte afloop.

Diamantsteur

Om terug te komen op het grote net. Het was zeker nodig. Ook op de kleine vijver zwemmen vette steuren van dik over de meter. Vandaag had ik het geluk er maar liefst zes van die bakken binnen te harken. Een beetje geluk moet je hebben zullen we maar zeggen.

Duo Siberische steur

Siberische steur

De hengels hebben het wel te verduren onder zoveel geweld. Toen ik even vast hing en wat druk zette hoorden we het krakende carbon. Het geluid waarbij elke visser wel even een koude rilling voelt. Ik was niet heel erg rouwig erom. Het stokje had zijn beste tijd wel gehad en eigenlijk was één hengel genoeg op dit water. Meer dan eens hadden we twee vissen tegelijk op de mat. En het viel op dat met name de kruiskarpers (te herkennen aan twee kleine bekdraden) de felste aanbeten gaven. Het is helaas geen echte soort, want een hybride, maar fun om te vangen zijn ze zeker!

Duo kruiskarper

Manolo was de karper specialist vandaag. Niet dat zijn records heel scherp stonden maar vandaag toch maar mooi zijn grootste koi, schubkarper, spiegelkarper en kruiskarper ooit gevangen! De teller bleef de hele dag door wel oplopen en met zijn vieren hadden we dik over de honderdtwintig vissen gevangen. De term hengelsport dekt de lading dan wel.

Koi

Spiegelkarper

Spiegelkarper

Spiegelkarper

Als gezellige afsluiting nog een royale portie frietjes naar binnen gewerkt met zijn vieren in een authentiek Belgisch frietkot. Het zegt genoeg dat vier grote volwassen kerels met goede trek het niet opgekregen hebben terwijl het goed smaakte. Laten we het er maar op houden dat we verzadigd waren door de goede vangst. We komen zeker nog een keer terug!