Soortenjagen in Zweden

Dit keer een bestemming gekozen waar het soortenjagen op een laag pitje gaat staan: Zweden. We gaan om lekker snoek te vangen. Gewoon aantallen vangen en wellicht ook nog ons PR aanscherpen. Op internet nageplozen dat juni een prima maand is. De paai van de witvis is dan net geweest en de vis is te vinden langs de oevers en bij de vegetatie. Het meer naast onze bungalow is Ivösjön. Het grootste meer van Skåne, de meest Zuidelijke provincie van Zweden. De vergunning is online verkrijgbaar: 

Fishing in Ivösjön, Levrasjön (ifiske.se)

Lekkerbekkend kijkend naar de visstand valt ons op dat een hoop soorten er "plentiful" zitten: onder meer ons hoofdtarget snoek maar ook vissoorten die we nog niet hebben kunnen afvinken: kwabaal (burbot) en kleine marene (vendace). We beseffen wel dat die laatste twee beter te vangen zijn als het kouder is. 

Dag 1. Onze reis naar Zweden per auto gaat vlotjes. Zelfs Hamburg weigerde ons een file voor te schotelen. We hadden zelfs nog even de tijd om vanaf de kant een poging de snoek te wagen. Wat vrijwel meteen opviel was dat vanaf de kant het heel erg moeilijk is om een plekje te vinden waar je lekker kunt gooien. De oevers zelf bestaan uit voornamelijk bos inclusief laaghangende takken en de waterplanten zijn rijkelijk aanwezig. Ook was het wel heel erg ondiep. Maar ondanks dat wisten we toch al een snoekje te verschalken op amper een uurtje netto vistijd. Vanaf de bellyboat kunnen we morgen makkelijker bij veelbelovende stekken komen. We hebben zin in onze allereerste keer met de bellyboat. Oefenen van te voren is er niet van gekomen...

Dag 2. Ivosjön is heel erg groot. Levrasjön van dezelfde visvereniging is iets beter te overzien en we denken meer kans te maken op het kleinere meer met de bellyboat. Het is even wennen om vooruit te komen en te draaien met dit vaartuig. Gelukkig voelt het wel stabiel aan. Je hebt geen moment het idee dat je kunt omkiepen. Waar je wel op moet letten: nooit met flippers aan vooruit proberen te lopen in het water. Heel beleefde mensen dat ze me niet hebben uitgelachen toen ik voorover kukelde. Het speldaas was ruim aanwezig dus de paai was al geweest. Ondanks een hoop veelbelovende stekken: geen roofvis gezien. We realiseren ons dat het prachtige zomerse weer dat al vele weken hier huis heeft gehouden onze kansen op snoek heeft verpest. Ze liggen diep waar wij ze niet gaan vinden zonder fishfinder. Ook de kansen op kwabaal en kleine marene zijn nu nul.

Dag 3. In een hengelsportzaak kregen we de tip om de Westkust te kiezen als zoutwater stek. De nauwe doorgang in het Kattengat met Denemarken aan de overkant zorgt voor stroming in het water. Heel erg vriendelijk voor vissers zijn ze hier niet vinden wij. Bijna elke pier of haven is verboden om te vissen... Het haventje waar het wel mocht leverde met pijn en moeite twee botten en één zwarte grondel op. Het natuurschoon compenseert de moeizame start qua vissen goed.

Dag 4. We besluiten een ander water te bevissen: de Helge å. Een laaglandrivier waar het niet erg dat het zomer is. Gewoon lekker op witvis. We hebben zelfs kans op een nieuwe soort: de brasemblei (zope). De vis had er zin in want we hadden er samen ruim tweehonderd gevangen. Helaas geen brasemblei gezien.

Dag 5. Ivösjön deel drie. Ondanks we weinig vertrouwen hadden om iets te vangen met de kano erop uitgegaan. En ook nu ondanks vele meters plantenbedden afvissen geen actie. Ze liggen er gewoon niet. Een ingecalculeerde teleurstelling dus en de omgeving maakt weer een hoop goed. De paella van Manolo was subliem!

Dag 6. Rögle dammar. Een vijver waar we met de methodfeeder aan de slag kunnen. Kans op karper en gigantische brasem. Om het kort te houden: zoveel kreeft vangen als hier lukt je nergens. Wat een ongelooflijke plaag is het hier. Tientallen hebben we er gevangen en nog was het gros mis of los. We hadden niets bij om deze krengen te omzeilen dus hebben het kort gehouden. Aan de kust op de weg terug nog blonde grondel gezien. Helaas is ook die ons niet gelukt. Het beestje op de foto is toch echt met een bakje gevangen en niet met de hengel. Al met al genoten van het Zweedse landschap en het gezelschap. Ook al zat het tegen met vissen de herinneringen zijn toch positief.

Lysefjord fishing

Dag twee in Noorwegen startte met de Preikestolen hike. Voor onsportieve mensen zoals wij best een uitdaging. Maar mooi is het zeker. De beroemde klif van iets meer dan 600 meter was zo hoog dat je amper kon bevatten hoe hoog het was.

Mooi

Even faken dat ie een topconditie heeft

Foggy

Klif

Het water ligt 600 meter lager 

Leuk zo'n wandeling maar het is ook de bedoeling dat onze maaltijd zelf gevangen moest worden. En dat lukte prima hier. Heerlijk comfortabel vingen wij hier tongschar die prima te eten is. Ook de gewone schar zat hier. Ook die is lekker. Ook duidelijk een ander formaat dan in ons kikkerlandje.

Tongschar

Schar

Een andere smakelijke vis is de zeewolf. Maar hemeltje wat is dat een agressief kreng. Het hapte doodleuk in zijn eigen staart. Maar als het de kans had gehad om mensenvlees te proeven dan had ie het niet nagelaten. Zelfs dood zat er nog een bijtreflex als er een tang in de bek werd gehouden.

Zeewolf

Een mooi maar stekelig visje is de pitvis. Die was goed te vangen hier. Minder goed te vangen was de kabeljauw. Een klein gulletje was alles. 

Pitvis

Langs de kant peuteren leverde nog eens twee soorten lipvis op: gestreepte lipvis en zwartooglipvis.

Gestreepte lipvis

Zwartooglipvis

Als laatste dan nog een zwarte grondel. Het viel echt op dat later op de avond de vangsten terugvielen. Net als in Frafjord de dag ervoor overigens. Evengoed weer genoten van de natuur, het vissen en het avondeten.

Zwarte grondel

Gebakken platvis

Fun op zout water

We hadden liever in Noorwegen gezeten maar ook dit jaar besloten Manolo en ik er het beste van te maken en het op een binnenlandse vierdaagse vistrip te houden. Geen stress van onder welke voorwaarden je reis kan doorgaan, als ie al doorgaat... De auto zit in elk geval goed vol.

Op de eerste dag halen we aardig wat zagers en zeepieren op om vervolgens met een licht stokje te peuteren langs de kade in IJmuiden. Tot onze verrassing is zowat elke worp een aanbeet. Het mini stukje zager op een minihaakje valt enorm in de smaak. En zo tikken we met zijn tweetjes tientallen zoutwatervisjes omhoog op twee uurtjes tijd. Een heerlijke start van onze quality time. 

 

Dan is het tijd om de sleutel van onze bungalow te halen en ons tegoed te doen aan een overheerlijke pasta. Energie opdoen voor de volgende stek: het Noordzeekanaal. Het werd ons overigens erg duidelijk dat we gewend zijn aan elektrisch koken...

 

Smijten met poken richting het midden van het kanaal met honderd gram werpgewicht. We hopen sterk op platvis want die hadden we nog niet gezien bij de kade. De kant was pas gemaaid en we waren daar als enige vissers heerlijk comfortabel aan het vissen. Helemaal alleen waren we niet want een hoop spionnen vanuit de auto waren aan het gluren of wij maatse lekkernijen aan het vangen waren. Die halen pas hun hengels uit als ze zien vangen dus... Ik hoop dat deze lui ook een verrekijker bij zich hadden want we hadden ook een microfishing haakje erbij met een een flinterdun stukje zager. Dat je eigenlijk bij jezelf denkt: hoe moet de vis dat gaan vinden? 

 

Ook nu zijn we blij verrast dat we goed beet blijven houden. In totaal zeven soorten waarvan drie soorten platvis. De platvis vloek bij Manolo duurde erg lang en we ruilden op een gegeven moment van stek om er maar voor te zorgen dat hij ook platvis ging vangen. Maar uiteraard begon ik platvis te vangen waar hij had gezeten. En het duurde vreselijk lang maar uiteindelijk wist hij ook een trio tongen binnen te halen. Mooie start van onze trip!