Soortenjagen in Zweden

Dit keer een bestemming gekozen waar het soortenjagen op een laag pitje gaat staan: Zweden. We gaan om lekker snoek te vangen. Gewoon aantallen vangen en wellicht ook nog ons PR aanscherpen. Op internet nageplozen dat juni een prima maand is. De paai van de witvis is dan net geweest en de vis is te vinden langs de oevers en bij de vegetatie. Het meer naast onze bungalow is Ivösjön. Het grootste meer van Skåne, de meest Zuidelijke provincie van Zweden. De vergunning is online verkrijgbaar: 

Fishing in Ivösjön, Levrasjön (ifiske.se)

Lekkerbekkend kijkend naar de visstand valt ons op dat een hoop soorten er "plentiful" zitten: onder meer ons hoofdtarget snoek maar ook vissoorten die we nog niet hebben kunnen afvinken: kwabaal (burbot) en kleine marene (vendace). We beseffen wel dat die laatste twee beter te vangen zijn als het kouder is. 

Dag 1. Onze reis naar Zweden per auto gaat vlotjes. Zelfs Hamburg weigerde ons een file voor te schotelen. We hadden zelfs nog even de tijd om vanaf de kant een poging de snoek te wagen. Wat vrijwel meteen opviel was dat vanaf de kant het heel erg moeilijk is om een plekje te vinden waar je lekker kunt gooien. De oevers zelf bestaan uit voornamelijk bos inclusief laaghangende takken en de waterplanten zijn rijkelijk aanwezig. Ook was het wel heel erg ondiep. Maar ondanks dat wisten we toch al een snoekje te verschalken op amper een uurtje netto vistijd. Vanaf de bellyboat kunnen we morgen makkelijker bij veelbelovende stekken komen. We hebben zin in onze allereerste keer met de bellyboat. Oefenen van te voren is er niet van gekomen...

Dag 2. Ivosjön is heel erg groot. Levrasjön van dezelfde visvereniging is iets beter te overzien en we denken meer kans te maken op het kleinere meer met de bellyboat. Het is even wennen om vooruit te komen en te draaien met dit vaartuig. Gelukkig voelt het wel stabiel aan. Je hebt geen moment het idee dat je kunt omkiepen. Waar je wel op moet letten: nooit met flippers aan vooruit proberen te lopen in het water. Heel beleefde mensen dat ze me niet hebben uitgelachen toen ik voorover kukelde. Het speldaas was ruim aanwezig dus de paai was al geweest. Ondanks een hoop veelbelovende stekken: geen roofvis gezien. We realiseren ons dat het prachtige zomerse weer dat al vele weken hier huis heeft gehouden onze kansen op snoek heeft verpest. Ze liggen diep waar wij ze niet gaan vinden zonder fishfinder. Ook de kansen op kwabaal en kleine marene zijn nu nul.

Dag 3. In een hengelsportzaak kregen we de tip om de Westkust te kiezen als zoutwater stek. De nauwe doorgang in het Kattengat met Denemarken aan de overkant zorgt voor stroming in het water. Heel erg vriendelijk voor vissers zijn ze hier niet vinden wij. Bijna elke pier of haven is verboden om te vissen... Het haventje waar het wel mocht leverde met pijn en moeite twee botten en één zwarte grondel op. Het natuurschoon compenseert de moeizame start qua vissen goed.

Dag 4. We besluiten een ander water te bevissen: de Helge å. Een laaglandrivier waar het niet erg dat het zomer is. Gewoon lekker op witvis. We hebben zelfs kans op een nieuwe soort: de brasemblei (zope). De vis had er zin in want we hadden er samen ruim tweehonderd gevangen. Helaas geen brasemblei gezien.

Dag 5. Ivösjön deel drie. Ondanks we weinig vertrouwen hadden om iets te vangen met de kano erop uitgegaan. En ook nu ondanks vele meters plantenbedden afvissen geen actie. Ze liggen er gewoon niet. Een ingecalculeerde teleurstelling dus en de omgeving maakt weer een hoop goed. De paella van Manolo was subliem!

Dag 6. Rögle dammar. Een vijver waar we met de methodfeeder aan de slag kunnen. Kans op karper en gigantische brasem. Om het kort te houden: zoveel kreeft vangen als hier lukt je nergens. Wat een ongelooflijke plaag is het hier. Tientallen hebben we er gevangen en nog was het gros mis of los. We hadden niets bij om deze krengen te omzeilen dus hebben het kort gehouden. Aan de kust op de weg terug nog blonde grondel gezien. Helaas is ook die ons niet gelukt. Het beestje op de foto is toch echt met een bakje gevangen en niet met de hengel. Al met al genoten van het Zweedse landschap en het gezelschap. Ook al zat het tegen met vissen de herinneringen zijn toch positief.

Van Preikestolen naar hunebedden

Het originele plan was een week vissen in Noorwegen in de buurt van Preikestolen. De klif die 605 meter boven de Lysefjord uittorent. Door de corona perikelen plus het feit dat Noorwegen alles behalve afhankelijk is van het geld wat de toeristen meebrengen kon daar een dikke streep door. We konden het huisje omboeken naar Drenthe. Daar zouden we dan de hunebedden kunnen bewonderen. Bouwwerken van meer dan 5000 jaar oud met een maximale hoogte van 1 meter 65.

Hunebed

Nog een hunebed

Als we dan toch daar zijn konden we net zo goed een hengel meenemen. De enige drie Nederlandse provincies waar we nog nooit gevist hadden waren Groningen, Friesland en Drenthe. Leek ons wel geinig om dat van de bucketlist af te strepen.

Groningen stond als eerste op de planning. Het Reitdiep is prima roofviswater volgens diverse internetbronnen. Om dressuur een beetje te vermijden en de parkeerkosten te omzeilen negeerden we Groningen stad en vonden we op Google Maps een plekje waar niemand anders komt: Wierumerschouw. Een bruggetje en een stuk kade. Daar zouden we ze wel even vangen. Op de plek aangekomen zagen we al twee vissers die elk stukje secuur afvisten met kunstaas. Ook was er een groep hangjongeren die zichzelf prima vermaakten met zwemmen en de brugwachter uitdagen.

Wierumerschouw

De eerste Groningse vissen: boven mijn kolblei en beneden die van Manolo

Midden op een hete zonnige dag iets vangen met kunstaas ging onder deze omstandigheden niet lukken.  Gelukkig werkte plan B wel. Met een voertje en een vast stokje werden de nodige visjes verschalkt op een uurtje tijd. Door naar de volgende provincie: Friesland.

Na een uur rijden kwamen we aan bij het riviertje de Linde te Vinkega. Daar hadden we welgeteld een kwartier de tijd om iets te vangen alvorens we konden inchecken in het Drentse huisje in Vledder. Die tijd was voldoende om twee alvers en een baars te vangen. Tevreden (snel tevreden zijn is een prima recept om gelukkig te worden) reden we naar Vledder.

Linde

Manolo zijn eerste Friese vis

Mijn eerste Friese vis

In Vledder aangekomen werd ons bij de receptie verteld dat onder de 15 pond karper niets bijzonders was. Dat geeft de burger moed. Omdat het erg lang duurde eer we beet hadden van een karper pakten we maar weer plan B erbij. Een vast stokje en een voertje waarmee we in zeer korte tijd twintig witvissen vingen. Trots omdat we nu in alle provincies vis hebben gevangen weer omgeschakeld naar de karpers. Om het kort te houden: vijf uur lang erop vissen was niet voldoende om er eentje te vangen. Prutsers dat we zijn...

Vledder

Eerste vis uit Drenthe

.

Dansen op de blokken

Een dagje Waal met schoonvader en schoonbroer. Een hoop vissoorten waren mogelijk die zij nog niet hadden. Zelf hoopte ik dan eindelijk een foto te kunnen maken van de witvinriviergrondel die ik in 2009 al in de IJssel had gevangen. De krib die het dichtste bij de auto lag kreeg de eer om bevist te worden. Met het vaste stokje hadden we amper 40 cm diepte op een zandbodem. De Waal is allesbehalve een stille rivier dus het water klotst, golft en stroomt alle kanten op. Een heel andere setting dus dan wat de heren gewend waren.

Blokken

Wat ook nogal opviel waren de blokken op de krib die uitblinken in instabiel liggen. Als iemand van het gezelschap wat meters moest maken kon dat best worden omschreven als een dansje op de blokken. Bij het terugzetten van een brasem lag ik al bijna in de Waal en het is dat ik laarzen droeg zodat alles toch nog droog bleef. Mijn schoonvader wilde dat nog overtreffen door helemaal gestrekt richting de Waal te vliegen. In een reflex wist ik hem nog omlaag te duwen wat een betere keuze was dan een duik nemen. Het is niet netjes om gewichten te noemen maar het was niet geheel onmogelijk dat hij tijdens het vallen ook nog één van zijn schoonzoons mee zou nemen in het water. Maar goed het liep gelukkig met een sisser af en het moet gezegd worden: de rest van de visdag waren we zo gewaarschuwd dat verdere incidenten uitbleven.

Pontische stroomgrondel

Altijd blij met een PR

De vangsten waren goed. We hoefden nooit echt lang te wachten op beet en het ene na het andere target kon afgevinkt worden. Opvallend veel pontische stroomgrondel waaronder een moddervette van 15 cm. De witvinriviergrondel was al een stuk minder aanwezig met slechts vier exemplaren maar wel goed verdeeld zodat ieder hem binnen had. De beet begon wel erg af te nemen op een gegeven moment en we kozen ervoor te verkassen naar de krib verderop. Met de regen erbij gaven de blokken nog meer uitdaging maar gelukkig was nu iedereen bedreven in het steenbok spelen.

Witvinriviergrondel

Het maffe is dat de krib verderop geen enkele pontische stroomgrondel of witvinriviergrondel opleverde. Wel kesslers grondel die dan weer afwezig was op de eerste krib. Verschil in diepte, stroming of bodem was er eigenlijk niet dus mocht je deze visjes willen vangen en het lukt niet: een krib verderop kan alles anders zijn.

Kesslers grondel

PSG

De voetballiefhebber zal bij de titel meteen denken aan de steenrijke Parijse equipe die vanavond in Amsterdam mag laten zien of ze het predicaat topclub verdienen. Maar PSG heeft in dit geval te maken met vissen. Het is mijn afkorting voor pontische stroomgrondel. Vismaat Manolo heeft een interessante tactiek wat betreft exotische grondels. De vis moet naar hem toe komen en niet andersom. Drie collega exoten van de PSG (marmergrondel, kesslers grondel en zwartbekgrondel) hebben de (water)weg naar Maastricht al gevonden en zo bespaarde deze jongen zich heel wat reistijd en benzinegeld om deze impopulaire creaturen te vangen. Langer wachten op een Maastrichtse PSG was echter geen optie meer voor mij dus er werden kilometers gemaakt om het ettertje te verschalken.

Collega soortenjager Sjors gaf de tip om de PSG te strikken in Zaltbommel. Een flink eind gooien op zanderige stukken Waal zou de sleutel tot succes moeten zijn. Typisch dat ik eigenlijk zanderige stukken altijd vermijd bij het vissen op stromende wateren. Hier is de kans op echte sportvissen zoals barbeel zo goed als nul. Vaak zijn het ook de ondiepe stukken met weinig stroming. Maar voor deze keer zet ik mijn principes opzij en ik start met een zandplaat te bombarderen met voerkorven.

Grootste probleem bij deze missie is het overschot aan zwartbekgrondels in de Waal. Geen kunst om deze te vangen en ze vormden weer eens de hoofdmoot van de vangst van vandaag... Ik kon niet anders dan stug doorgaan en hopen dat er een keer een PSG tussen zit.

Zwartbekgrondel

Hengel twee was voorzien van een miniboilie om grotere vis uit te selecteren. De brasem die zo werd gevangen was een bijzondere. Een foto waard. Niet omdat hij zo groot, mooi of sterk was, maar het is mijn eerste (!!!) brasem dit jaar. Wanhopige karpervissers die aan mij willen vragen hoe ik dat toch flik: stom toeval. Het is niet zo dat de brasem is uitgestorven in de wateren waar ik vis maar op de één of andere manier wisten ze netjes mijn aas te omzeilen.

Brasem

Tijdens een pitstop op weg terug naar huis zag ik een pas gegraven poel. Ik dacht voor de gein: er zit vast stekelbaars en ik testte mijn hypothese uit met een goedgemikte worp. Ik hoefde niet lang te wachten en het geinige beest kon voor de lens worden gehouden.

Driedoornige stekelbaars

Ho! Op weg terug naar huis? Is het doelwit PSG dan niet gevangen? Ik moet opbiechten dat de allereerste worp al raak was. Maar het is zo'n anticlimax om er mee te beginnen. Let wel dat dit de enige van deze sessie was. Met een beetje pech ga je zonder naar huis maar ik kon gelukkig met een grote lach in de auto stappen. Ook het fantastische zomerweer heeft zijn steentje bijgedragen aan een lekker dagje vissen waar ook andere witvis zoals alver, blankvoorn en winde zich lieten vangen.

Pontische stroomgrondel

Soortenjagen in Hongarije

Elke buitenlandse trip is voor een soortenjager een extra mooie kans om nieuwe soorten te scoren. Toch staat niet elke buitenlandse trip garant voor nieuwe soorten zoals ik in Hongarije heb mogen ervaren. Het meer van Velence was de bestemming. Het wordt op internet geprezen als een viswalhalla. En het meer ziet er ook prachtig uit met zijn rietkragen.

Meer van Velence

Wat er niet bij gezegd werd was dat het een muggenwalhalla was. Citroenkaarsen, antimuggencrèmes, zoemers die muggen zouden verjagen en fysiek geweld gebruiken: niets hielp. Gevolg was overal muggenbulten waar bloot vlees was. Hier ben je niet de jager maar de prooi. Overdag viel het nog mee als er wind stond. Maar zodra de zon zakte achter de horizon en de wind viel weg vielen de muggenlegers aan. Mijn plan om 's nachts op de meerval te vissen viel in duigen. Ik zou waarschijnlijk, ik overdrijf niet, zijn overleden aan een overdosis muggenbulten als ik de hele nacht was blijven vissen. De foto hieronder toont mijn elleboog na een half uurtje vissen in de schemering.

Muggenbulten

Overdag vissen leverde wel flinke aantallen vis op maar alles was klein van stuk. In Hongarije is de term sportvissen niet bekend en elke vis loopt het risico in de pan te belanden. Kleine brasem, kleine blankvoorn en alver kon je zoveel vangen als je wilde. Soms was de buit een karpertje, zonnebaars of baarsje.

Schubkarper

Alver

Zonnebaars

Op zich leuk dat ik beet had maar de genoemde soorten had ik al eerder gevangen. Achteraf was mijn grootste kans op een nieuwe soort in het stadspark in Boedapest. Miljarden guppy's (of een andere soort tandkarper) zwommen daar. De aalscholver kon met open bek in een recht lijn zwemmen en hij zat zo vol dat ie amper meer kon vliegen. Alleen had ik juist op dat moment niks bij me om ze te vangen. Een gemiste kans en zo ging ik huiswaarts zonder nieuwe soort...

Guppy's