De bonte steurencollectie van Tom's Creek

De vrijwilligers van MijnVismaat werden dit jaar verwend met een dagje Tom's Creek. In 2015 waren we al eerder hier geweest en eerlijk is eerlijk dit vispark heeft niet stilgezeten in zijn ontwikkeling. Het formaat van de vissen is flink toegenomen en het aantal soorten vis wat hier rondzwemt is enorm toegenomen.

Diamantsteur

Vier soorten steur heb ik reeds in de pocket. Er zwemmen hier nog eens vier soorten steur die ik nog niet heb: Adriatische steur, Atlantische steur,  spitssnuitsteur en witte steur. Een hele klus om ze uit elkaar te houden zeker omdat er ook nog hybrides zitten.

Hybride steur

Het was een stuk frisser geworden en dan is het afwachten hoe de vis hierop reageert. Je hoopt natuurlijk op een nieuwe soort steur maar je weet dat je wat mazzel nodig hebt omdat de missende soorten niet overvloedig aanwezig zijn.

Nieuw voor mij: Adriatische steur

Uiteindelijk was iedereen tevreden. Een zonnige dag met veel beten, veel grote vissen en de meeste vrijwilligers wisten één of meer nieuwe soorten te vangen. Nog een dankjewel voor deze geste Sportvisserij Nederland!

Nieuw voor Manolo: Adriatische steur

Nieuw voor Marcel: Adriatische steur

Nieuw voor Remko: Adriatische steur

Nieuw voor Sjors: Atlantische steur waar hij heel blij mee was. Slaapgebrek verdoezelt deze blijheid helaas.

Nieuw voor Sjors: beluga

Een nat voetje halen

Een druilerige dag zou het worden. Om snoek te vangen hoeft dat niet verkeerd te zijn. Toch duurde het even voordat de eerste zich liet zien. Eentje die het kunstaas finaal miste. Nog even het plekje blijven uitkammen want deze kan best een tweede poging wagen. Ik zie tot mijn verbazing een wesp. Het is oktober en het regent. Blijf toch in je nest raar beest. Plots hapt een snoek wel raak. Een mooie zeventiger is het haasje.

Zeventiger

Plots een steek in mijn rug. Barst. Niet te geloven dat die ene wesp onder mijn jas is gekropen. Nog een steek op een andere plek op mijn rug. Dan zie ik ineens nog eens zes stuks vliegen. Blijkbaar vinden ze het ook tijdens regen en wind nodig om hun nest te verdedigen. Ze hebben mazzel dat ik mijn vlammenwerper niet bij heb dus ik taai af. Het gif werkt als een soort cafeïne voor me. Beter dat dan dat ik allergisch erop reageer. Heel scherp en helder vis ik verder.

Heel veel activiteit van vis zie ik niet. Veel meters afleggen zonder resultaat. Dan ineens een kolk midden op het water. Altijd de moeite waard om daar te proberen. Op het moment dat ik er al niet meer in geloof een flinke klap op het water en de molen begint te fluiten doordat de lijn door de slip getrokken wordt.

Ik heb werkelijk niks in te brengen en ik begin te twijfelen of de molen het nog wel doet. In een rotvaart zwemt de vis naar gezonken takken. Als ik niks doe verspeel ik hem zeker dus ik ga het water in voor de rietkragen. De vis wijzigt zijn route maar gaat nu in een moordend tempo naar de obstakels verderop.

Daar verderop is het water dieper en mijn rechterlaars gaat onder water. Wat je al niet over moet hebben om een vis te vangen. Ik hoopte op de snoek van mijn leven maar ben er helaas achter gekomen dat dit soort geweld vaak een vals gehaakte karper is. Ook nu was dat het geval. Een vette schubkarper in de rugvin. Na een hoop runs dan eindelijk op het kantje. Het was een vis met geen schub verkeerd. Deze vis is gemakkelijk te herkennen als ik hem ooit weer zou vangen. Zijn ouders zijn de rechterborstvin vergeten te maken.

Prima vis

Beluga's belagen

Finse soortenjager en vriend Jani kwam naar de Lage Landen om wat soortjes mee te pikken die hij de vorige keer was vergeten. Manolo en ik gingen voor de beluga op de grote vijver. Jani deed eerst de kleine vijver aan omdat de sterlet ook nog afgevinkt moest worden. Eerst ervoor gezorgd dat Jani kon starten. Als hij iets fotowaardig had gevangen kwamen we wel langs om fotograaf te spelen. Manolo en ik hadden drie hengels in liggen toen het telefoontje van Jani kwam. Zijn eerste koi ooit wilde hij graag op de foto. Manolo rennend er naar toe. Zo zie je m zelden kan ik je wel vertellen. Bezig met het optuigen van hengel nummer vier zie ik hengel drie krom gaan. En tot mijn enorme verbazing is het een beluga. Nog geen kwartier gevist en ik was feitelijk al klaar met vissen. De rest van de beten waren voor de andere twee heren. Dus een belletje naar Manolo om een nieuwe fotosessie te houden. De tweede keer op één dag dat ik meneer zie hollen. De wonderen zijn de wereld niet uit.

Blij met beluga

Een gigantische muil heeft de beluga. Het is de grootste soort steur ter wereld en eenmaal volgroeid past er ook een zeehondje in de bek. Helaas heeft dit dier bijna geen enkele kans meer om uit te groeien tot een wezen dat eigenlijk elke verbeelding te boven gaat. Het officieel bevestigde record was dik zeven meter en woog dik anderhalve ton. Maar zoals met veel steuren is hij zwaar overbevist. Deze soort heeft de pech dat ie de meest exclusieve kaviaar produceert. Ons schuldig voelen dat we op deze soort vissen is niet nodig. De overbodige mannetjes (die doen niet aan kaviaar maken) uit kwekerijen vinden hun weg naar dit soort vijvers. Handel in beluga uit het wild is streng verboden.

XXL muil

Zoals verwacht had Jani vlot zijn sterlet en kwam bij ons zitten. Zoals wel vaker bij deze vijver waren de beten schaars. Jani vroeg zich af of ons aas niet te groot was. Na het zien van bovenstaande foto was hij al een stuk geruster. Het duurde dan ook even eer onze gast uit het Hoge Noorden aan de slag kon met drillen. Het lange wachten ben je vrij snel vergeten als je poseert met een kolos van 160cm.

Kolos

Nu waren alle zes de hengels (2 hengels per persoon toegelaten) voor Manolo. Niet lang na het monster van Jani was hij degene die trots mocht poseren met deze vissoort. De dag was ronduit geslaagd en alles wat meer gevangen zou worden was puur bonus. Jani wist nog een vette beluga te vangen en toen besloten we dat het eigenlijk wel etenstijd was.

Manolo ook geslaagd

Jani was niet bepaald bekend met de snackbar van de Lage Landen. Geen enkel stukje vlees kwam hem bekend voor. Hebben we hem maar van alles laten proeven. Van kipkorn tot kroket en van mexicano tot frikandel. Op de vraag wat een frikandel nou eigenlijk was antwoordden we "uh van alles..." "Roadkills?" was zijn verdiepende vraag. We hebben er smakelijk om gelachen. Toch heeft ie alles braaf geproefd. Een geslaagde dag.

Oeps

Shimano visvijver Valkenburg

Vandaag was de opening van de visvijver naast het Shimano experience center.  De man die over het vissen ging was nog onderweg. Had zich vast verslapen door de zenuwen. Bij het verzamelen van mijn spulletjes kon ik zo een merk of twintig ontdekken. De nachtmerrie voor elke mens die maar 1 merk mag promoten. Gelukkig mag je bij deze vijver ook je eigen spullen meenemen. Wij waren vooral gekomen om te kijken of er leuk vis is te vangen.

Shimano visvijver Valkenburg

We kunnen het heel snel samenvatten met een ja. Een method of een dobber. Het werkt allemaal om de vissen te belagen die er uit zijn gezet: schubkarpers, spiegelkarpers en kruiskarpers. Geen monsters verwachten. Het is allemaal nog jonge vis die nog moet groeien. Op licht materiaal heb je er leuke sport aan.

De eerste schubkarper voor Ruben

Spiegelkarper

Kruiskarper

Ik was nog zo gewaarschuwd door de Shimano hengelsportambassadeur. Kijk uit voor je het weet ligt de hengel in het water. En na een lange poos zonder beet glipte me de vaste stok met elastiek richting het eiland. Gelukkig was diezelfde man bereid om met het roeibootje (Shimano doet ook aan roeien ja!) de hengel terug te halen. Zelfs de vis zat er nog aan. Heeft hij ook nog eentje kunnen vangen door mijn laksheid.

De reddingssloep gereed maken

Missie geslaagd

Soortenjagen op Mallorca

Een korte trip naar de zon met de snorkel naar het grootste Spaanse eiland in de Middellandse zee. Op Google Maps eens goed bekeken welk hotel lekker rustig bij de rotsen lag. Ellenlange zandstranden vol toeristen levert meestal niet het meeste op qua vissen.

Hotel terras

Ter plaatse bleek dat het eigenlijk kliffen waren. Loodrecht omlaag maar ook onder water net zo steil zodat er eigenlijk helemaal geen ondiepe plekken waren. In het water komen bij het hotel kon overal mits je wat meters vrije val als prettig ervaart. Eruit komen kon op één plekje met een zwembadtrap.

Metershoge kliffen

De snorkel maar eens benutten dan. Het stikte er van de zeebrasems. Vier soorten. Had ze allevier al eerder gevangen. Totaal niet schuw. Too easy dacht ik. Ook de onvermijdelijke pauwlipvis zat er. Ben nog werkelijk geen Zuid-Europees water in geweest waar ze niet zaten. En ik zag wat monniksvisjes. Die had ik nog niet. Hopelijk kreeg ik die tussen al het andere spul uitgeplukt.

Ik keer terug met hengel. Zodra de lijn in het water gaat enorme paniek bij de zeebrasems. Wat is dit dan? Heb het nooit zo ervaren dat ze zo bang aangelegd waren. De ironie is dat juist de monniksvisjes niet bang aangelegd waren. Op de maden (meegenomen van thuis, had nog niks van zee-aas gehaald) een stuk of zes weten te vangen. In elk geval de eer weten te redden. Zelfs de pauwlipvis liet zich niet vangen op deze manier met dit aas.

Monniksvis

Sessie twee op dag twee zou hopelijk beter gaan met verse inktvis. Bij het doosje maden ook inktvis toegevoegd zodat ze ruiken naar iets wat de vissen wel willen pakken. Ook maar fluorcarbon eraan geknoopt. Toch was het resultaat hetzelfde: vluchtende zeebrasems. Wat een aanstellers. Een ander plan dan maar. De montage laten zakken langs de klif en hopen dat er iets uit een holte zwemt om het aas te grijpen. De comfortabelste plek was naast het zwembadtrapje. Echt schuldig tegenover de zwemmers voelde ik me niet. Ik was zelfs zo attent om ze op de vele kwallen te wijzen dus feitelijk heb ik ze een goede dienst bewezen. Dus heerlijk rustig kunnen vissen ook al werd ik af en toe vierkant uitgelachen met mijn ijshengeltje uit Finland.

IJshengeltje links, zwembadtrapje rechts

Wat zo bij het snorkelen een visloze wand leek bleek stiekem de nodige visjes te bevatten.  Drie nieuwe soorten lipvisjes waren het haasje. Met vier nieuw soorten in totaal gewoon tevreden.

Vijfvleklipvis

Oostatlantische pauwlipvis

Regenbooglipvis

Madeirese schorpioenvis

Daar is ie weer: de pauwlipvis

.

Er kan een buitje vallen

Het plan was als volgt: ff naar het Noordzeekanaal om de naakte grondel en de brakwatergrondel te arresteren. We dachten daar een uurtje voor nodig te hebben om vervolgens de kroeskarper te belagen in Spaarnwoude. De weersvoorspelling gaf aan dat er een buitje zou kunnen vallen.

Wat je al niet over moet hebben om bij een stek te komen...

Cruciaal in ons plan was dat we de grondels op zicht gingen vangen. De wind, golven en het buitje zorgden ervoor dat het zicht nihil was. Wat wel gevangen werd waren baarsjes. Niet bepaald hoopgevend en na toch te lang door blijven gaan gaven we het op om de kroeskarper een kans te geven om in ons aas te happen.

Zo klein dat je bijna niet meer ziet dat het een baars is...

Ik weet niet exact de officiële definitie van een buitje maar het buitje duurde al uren. Het "tje" suggereert ook dat de hoeveelheid regen niet al te veel voorstelt. Ook daar hadden we onze vraagtekens bij aangezien we een record doorweektheid gevestigd hebben.

Het meest nutteloze voorwerp van de dag: de zonnebril

Spiegelkarper

We wisten dat als de kroeskarper niet zou meewerken dat de schubkarper en spiegelkarper ons bezig zou houden. Manolo presteerde het om een vis te vangen op een manier die niet kan. Met een vast stokje (drie meter, 12/100 nylon, 16 haakje en geen elastiek) een karper vangen van 60cm gehaakt in een borstvin. Het beest zwom telkens hetzelfde rondje recht voor onze voeten. Ik kon hem zo scheppen. In het net had hij teveel energie over. Als de karper gewoon normaal was weg gezwommen had Manolo nul kans gehad.
 

De vis die niet kon

De karpers hielden ons goed bezig. We hebben ons niet hoeven te vervelen. Op een gegeven moment zie ik tot mijn ultieme verbazing een kroeskarper draaien voor mijn voeten. Uiteraard gooi ik daar mijn aas. Twee gewone karpertjes beten en ik ging er al vanuit dat de kroeskarper pleite was en ging weer vissen op de voerplek. Manolo legde zijn aas waar de kroeskarper gezien was. Nog een half uur te gaan alvorens in te pakken. De laatste minuut vangt hij ons gewenste target! Wat een heerlijk gevoel zo de dag afsluiten.

Kroeskarper