Het neusje van de ....

Het water is alweer gevoelig kouder aan het worden. Salmoniden hebben hier geen last van. Terwijl het gros van de andere vissoorten minder actief gaat worden zijn de vissen met een vetvin goed te vangen. Op behoorlijk wat zijriviertjes van de Maas introduceren ze in Nederland, België en Duitsland zalm en Atlantische forel. Deze soorten lijken sterk op elkaar. Toch kun je ze uit elkaar houden als je maar weet waar je op moet letten. De juveniele zalm is aangegeven met een I en de juveniele Atlantische forel met een II op onderstaande afbeelding.

De juveniele zalm ten opzichte van de juveniele Atlantische forel: 1: Het lichaam is meer gestroomlijnd. 2: De vork in de staartvin is dieper. 3: Langere borstvin. 4: Geen oranje kleur in de vetvin. 5: Smallere bek. 6: Scherper gevormde neus. (het bekende neusje) 7: 1 tot 4 vlekken op de kieuwdeksel. Vaak één grote vlek. 8: Scherper contrasterende 'parr' tekening. 9: De bovenkaak reikt niet verder dan de achterkant van het oog.

Mijn eerste juveniele zalmpje!

Leeg

Voor je er erg in hebt is het alweer september. De langste hittegolf ooit lijkt alweer lang geleden. De temperatuur is vandaag helemaal niet slecht te noemen met het zonnetje en geen wind ook al haalt het de twintig graden niet. Nog geen roofblei gevangen dit jaar. Dit was dan ook het target. In een flink tempo de bovenste waterlagen afrossen. Vijf baarsjes zorgen er alvast voor dat de dag in elk geval niet visloos eindigt.

De gevlochten lijn met tien kilo trekkracht zit vers op de molen. Werpt een stuk prettiger zo'n volle molen. Echt subtiel is dit niet maar het helpt goed om door de massa's waterplanten te snijden die er nog steeds volop zijn. Ook wil je een vette snoek gewoon kunnen landen.

Flink ver werpen is een vereiste op de stek waar ik de roofblei echt verwacht. En na een goede worp is daar dan de verslavende knal op je hengel. Leuk dat je door de aanbeet al weet wat aan de lijn hangt. En het was inderdaad een fraaie roofblei.

Toch wel een behoorlijke poos later dan nog een knal van een iets kleinere soortgenoot. Dit soort aanbeten maakt blij. Dan een worp die me lang zal bijblijven. Een beetje riskant tussen de waterplanten in haal ik in een fors tempo binnen. Op een meter of zes van me af krijg ik werkelijk waar een brute ram waar de mond van open viel. Dit moet een geweldige roofblei zijn dacht ik en wat je altijd moet doen is de vis lekker laten uitrazen. 

De vis ragt door de waterplanten heen in een enorm tempo. Dit kan absoluut geen roofblei zijn. Ik krijg de vis niet eens een centimeter van de bodem af. Ook lijkt de vis helemaal niet af te remmen. De vis zit nu op het open water waar geen planten zijn. De molen blijft maar leeglopen. Even aan de lijn voelen was niet zo snugger. De gevoelsmatig hete lijn kerft diep in mijn vinger. De slip staat goed vast.

Hopen dat de vis moe gaat worden. Dat gebeurt dus niet. Steeds minder lijn op de molen. Het zal toch niet dat deze leeg getrokken gaat worden? Het is me nog nooit overkomen en ik heb eigenlijk ook geen ambities om het deze keer wel te laten gebeuren. Meer tegendruk met de hengel en de slip vaster. De vis gaat net zo hard verder. Geen afname van snelheid of verandering van richting.

De lijn knalt letterlijk de molen af. Ik zit met een lege molen en de sessie kan na twee uurtjes vissen gestaakt worden wegens geen lijn meer...

Van hunebedden naar IJmuiden

Om toch nog een beetje het Noorwegen gevoel te krijgen op jacht naar zoutwater soorten. Kansen op iets nieuws zijn klein dus als we een beetje leuk beet hebben is het ons al goed. Met wat geluk ook nog iets wat in de pan mag en kan.

IJmuiden

Veel te veel van deze beesten

We starten uiteraard kansloos met doodtij waar de krabben zich tegoed doen aan ons zeeaas dat we met de feeder aanbieden. Een beetje licht vissen is wel zo leuk qua drillen. Het is alweer een hete dag en we hebben nergens schaduw. Zelf was ik het petje vergeten, ondanks herhaalde aansporingen van mijn vismaat Manolo... Heel erg uitputtend dus. We gingen verkassen om tussen de blokken wat klein spul te vangen. De koelbox is zwaar en toch vonden we het alle twee niet nodig om de steekwagen mee te nemen. Met het ultra lichte hengeltje was het peuteren tussen de blokken prima te doen. Met een feeder ditzelfde uitproberen is vragen om problemen met al vermoeide spieren. Al met al drie soorten tussen de blokken kunnen vangen.

Peuteren

Gehoornde slijmvis

Zeedonderpad

Na een noodzakelijke break met veel bitter lemon en een prima portie fish & chips verlegden we ons jachtgebied naar het Noordzeekanaal om de platvis te pesten. De dagen zijn erg lang dus de echte donkere toptijd voor tong zouden we waarschijnlijk niet redden met ons gare gestel. Eenmaal vier hengels geïnstalleerd hadden we prima beet. Dat gaf ons weer wat adrenaline om door te gaan. Meer dan eens prikte een haak in ons eigen vlees door onoplettendheid. Voor het materiaal was het ook een complete slijtageslag. Rap gingen we door alle onderlijnen heen. Er werden ook steeds minder hengels en molens operationeel door geklungel. Bewust hadden we de hoofdlampen niet meegenomen zodat we het niet al te gek laat konden maken. Toch nog drie tongen weten te vangen en dus konden we tevreden terugkijken op een intensieve vierdaagse trip met vele autokilometers. Op de vierde dag werden alle vis activiteiten geschrapt werden wegens hitte en oververmoeidheid. Hoe moet dat ons vergaan als we ooit een volle week in Noorwegen zitten?

Fish & chips

Postzegel

Tong

NZK

Prima maat

Van hunebedden naar Lelystad

Om een kansje te maken op iets nieuws gingen we voor het eerst in de zomer vissen bij Tom's Creek. We hoopten stiekem op een nieuwe soort steur maar we wisten ook al te goed dat daar teveel op hopen zwaar teleurstellend kan uitpakken. Gewoon lekker vissen was dus het devies. En dan zagen we wel wat geschept kon worden.

We hadden meteen beet van Europese meerval die hier ook gewoon bijt midden op een hete en zonnige dag. We hadden de ervaring dat voeren op een vroege lentedag of een late herfstdag soms contraproductief werkt maar vandaag begon het juist te lopen toen we gingen voeren. Je zult lang niet alle beten raak slaan. Missers en lossers genoeg vandaag. We durfden het niet aan om dit te turven. In de zomer is de vis een stuk krachtiger. Het materiaal werd zeer stevig getest. Hengel, molen, lijn en haak hadden veel te verduren.

Meteen meerval

Siberische steur

Manolo was de eerste die een nieuwe soort mocht noteren: 150cm witte steur. Zijn dag kon al niet meer stuk. Mijn dag werd later helemaal goed gemaakt door een spitssnuitsteur. In principe de lastigste van de acht soorten steur hier. Superblij dat ik deze kan afvinken. Mooi beest om te zien maar vergeleken met de andere soorten een anorexia lijder. Qua dril heb je weinig van hem te vrezen. Wat dat betreft heb je meer spiertraining aan een witte steur. De overtreffende trap daarvan was de beluga die ik later eraan kreeg. Dit monsterlijke zwaargewicht trok de karperstok hoepeltje krom. De slip bleef maar gieren. Met een rode kop van de inspanning/hitte/zonnebrand kon ik een hele tijd later poseren met de kolos: 151cm. Na deze dril was de lijn total loss... En wij lichamelijk eigenlijk ook op het einde van de dag...

Witte steur Manolo

Spitssnuitsteur

Skinny

Witte steur

Beluga

Van Preikestolen naar hunebedden

Het originele plan was een week vissen in Noorwegen in de buurt van Preikestolen. De klif die 605 meter boven de Lysefjord uittorent. Door de corona perikelen plus het feit dat Noorwegen alles behalve afhankelijk is van het geld wat de toeristen meebrengen kon daar een dikke streep door. We konden het huisje omboeken naar Drenthe. Daar zouden we dan de hunebedden kunnen bewonderen. Bouwwerken van meer dan 5000 jaar oud met een maximale hoogte van 1 meter 65.

Hunebed

Nog een hunebed

Als we dan toch daar zijn konden we net zo goed een hengel meenemen. De enige drie Nederlandse provincies waar we nog nooit gevist hadden waren Groningen, Friesland en Drenthe. Leek ons wel geinig om dat van de bucketlist af te strepen.

Groningen stond als eerste op de planning. Het Reitdiep is prima roofviswater volgens diverse internetbronnen. Om dressuur een beetje te vermijden en de parkeerkosten te omzeilen negeerden we Groningen stad en vonden we op Google Maps een plekje waar niemand anders komt: Wierumerschouw. Een bruggetje en een stuk kade. Daar zouden we ze wel even vangen. Op de plek aangekomen zagen we al twee vissers die elk stukje secuur afvisten met kunstaas. Ook was er een groep hangjongeren die zichzelf prima vermaakten met zwemmen en de brugwachter uitdagen.

Wierumerschouw

De eerste Groningse vissen: boven mijn kolblei en beneden die van Manolo

Midden op een hete zonnige dag iets vangen met kunstaas ging onder deze omstandigheden niet lukken.  Gelukkig werkte plan B wel. Met een voertje en een vast stokje werden de nodige visjes verschalkt op een uurtje tijd. Door naar de volgende provincie: Friesland.

Na een uur rijden kwamen we aan bij het riviertje de Linde te Vinkega. Daar hadden we welgeteld een kwartier de tijd om iets te vangen alvorens we konden inchecken in het Drentse huisje in Vledder. Die tijd was voldoende om twee alvers en een baars te vangen. Tevreden (snel tevreden zijn is een prima recept om gelukkig te worden) reden we naar Vledder.

Linde

Manolo zijn eerste Friese vis

Mijn eerste Friese vis

In Vledder aangekomen werd ons bij de receptie verteld dat onder de 15 pond karper niets bijzonders was. Dat geeft de burger moed. Omdat het erg lang duurde eer we beet hadden van een karper pakten we maar weer plan B erbij. Een vast stokje en een voertje waarmee we in zeer korte tijd twintig witvissen vingen. Trots omdat we nu in alle provincies vis hebben gevangen weer omgeschakeld naar de karpers. Om het kort te houden: vijf uur lang erop vissen was niet voldoende om er eentje te vangen. Prutsers dat we zijn...

Vledder

Eerste vis uit Drenthe

.

Etteren in Itteren

Weer een flinke radiostilte op de blog. Wees gerust: het is niet zo dat ik al die prachtige vangsten voor mezelf hou. De vissen houden zich over het algemeen keurig aan minimaal anderhalve meter afstand van mijn haak. Het kutvirus, beter bekend als corona, heeft er voor gezorgd dat zowel de Noorwegen visreis als de Griekenland gezinsvakantie niet doorgaan. Een jaar dat zomaar tientallen nieuwe soorten had kunnen opleveren zal nu een jaar worden waar ik waarschijnlijk blij mag zijn met één nieuwe soort.

Itteren

Een etter die ik nog niet heb is de graskarper. Schijnt een makkie te zijn om te vangen maar er rust een vloek op dat beest zodra ik een hengel vast heb. In Itteren zitten er genoeg. Ik zag ze ook gewoon zwemmen. Brood, mais en popcorn moeten de klus klaren. De beesten zwemmen apathisch hun rondjes. Negeren vlokken brood. De popcorn doet niks. Alsof ze verzadigd zijn. Ze schrokken amper als ik op hun kop gooide. Ik weet dat dit mijn kansen om ze te vangen niet groter maakt maar het was pure frustratie. Stelletje zombievissen.

Naast de oppervlakte visserij had ik ook nog een method ingegooid met mais als aas. Toen die na dik een uur begon te rammelen kreeg ik hoop. Ook de dril voelde goed. Een obese kruiskarper was de vangst. Zelden zo teleurgesteld geweest. Niet veel later volgden twee brasems.

Ongewenste kruiskarper

Misschien dat er nog leuk gevangen kon worden met de feeder en wellicht dat er toch nog een graskarper op de bodem zich vergiste in de mais. Helaas viel de beet compleet weg. Ook aan de oppervlakte was niets meer te zien. De wind draaide (slechte ervaringen mee) van Noord (slechte ervaringen mee) naar Oost (slechte ervaringen mee). Gevoelsmatig wilde ik gewoon al inpakken en naar huis. Maar ik koos ervoor nog een uur langer aan de gifbeker te lurken. Dan kon ik linea recta door naar de school om de kinderen op te pikken.

De oppervlakte hengel omgebouwd naar een method en juist als ik die korf ingooi stuitert de andere hengel die al lang roerloos erbij lag. Een leuke dril volgt. Echt hopen op graskarper durf ik al niet meer. Het resultaat was een gigantische vloermat van een brasem wat ook nog een nieuw persoonlijk record was. Een troostprijs. Een pleister voor een gapende wond.

62cm brasem

Corona vissen

Wat heeft Corona met vissen te maken? Eerst stonden twee verjaardagen op de planning. Door de Corona perikelen werd daar een streep door gezet. Na de kinderen afgebeuld te hebben met een stevige wandeling had ik twee uurtjes om te gaan vissen. Vissen hebben geen luchtwegen en zijn derhalve heel safe in de omgang tijdens deze barre tijden.

Op de snelweg viel me op dat iedereen braaf 100 reed. Eigenlijk was er maar 1 persoon die daar anders over dacht. Uit privacy oogpunt zal ik daar verder niets over toelichten. Aangekomen bij het water viel op dat de uiterwaarden aardig overstroomd waren. Een hoop stekken waren niet te bereiken maar van de andere kant ontstaan er nieuwe mogelijkheden.

Het pad is waterig geworden

Na een uurtje kreeg ik een snoek te pakken die talloze keren was toegetakeld door aalscholvers. Overal krassen op de bovenkant van het lijf en wat happen uit de rugvin. De snoek was nochtans het formaat dat zomaar verstikking kan veroorzaken. Wellicht dat Corona ook dat effect heeft op aalscholvers. Er moet toch iets positiefs zijn aan dit virus nietwaar?

Snoek die vaak ruzie heeft met aalscholvers

De grootste verrassing kwam op het laatst. Een snoekbaars lag heel ondiep boven een modderige bodem en greep de spinner. Mijn eerste ooit met dit kunstaas. Heel erg tevreden kon ik huiswaarts keren.

Snoekbaars surprise

Zouden ze ondiep liggen?

Met de nieuwe dropshot hengel de Eijsder Beemden in met hoop op een snoekje. Het stuk water waar ik het wil proberen is helder en ondiep. Hopelijk klopt mijn theorie. Een zachte winter waardoor de snoek zomaar op het idee zou kunnen komen om al op de paaiplaatsen te gaan liggen.

Heel behoedzaam sluip ik om maar niks weg te jagen. Het is zo helder dat ik twijfel aan mijn strategie. Gevoelsmatig zou ik elke snoek moeten zien liggen. Tot mijn verbazing zie ik hier en daar wat kleine visjes. Zo klein dat het wel bijna bittervoorn moet zijn. De eenjarige blankvoorn, winde en roofblei zal nu een centimeter of tien moeten zijn. De visjes wat ik nu zag waren hooguit vijf centimeter.

Helder en ondiep

Helaas nog geen respons op het kunstaas. Even niet opletten bij het inwerpen en het eerste vogelnestje is een feit. Na alles weer in orde gemaakt te hebben vliegt een Ondex in het prikkeldraad. Dit probeerde ik niet heel subtiel op te lossen en ik zie een kolk van een vluchtende vis...

Deze kans is verspeeld maar wel een opsteker dat er iets ondiep lag. Een flinke poos later zie ik weer een kolk. Toch niet weer een vluchtende vis? Was nochtans voorzichtig. De Ondex werd de worp erop klemvast gepakt. Omdat het daar maar een halve meter diep was zag ik dat het een prima formaat was.

Die leek wel een meter was mijn gedachte. Snel weg met die gedachte want het kan alleen maar tegenvallen als ie straks op de kant ligt. Zo ver was het nog niet. Heel erg blij was de vis niet om mij te zien en sprintte diverse keren weg.

Om de vis te landen met de hand moest ik door een meter blubber en afgestorven rietbedden. Ik zag het al helemaal voor me dat de laars vol water ging lopen. Met meer geluk dan wijsheid blijft alles droog en ik heb de vis op de kant.

Net een kinderhandje

Wat een bak. Zonder te meten wist ik dat het een PR voor me was. Het meetlint gaf 97cm aan. Helemaal gelukkig zet ik de snoek terug. Wat een geweldige vangst.

Snoek 97cm

De dag kan niet meer stuk en ik heb nog een uur voordat de kinderen uit school gehaald moeten worden. In dat uur kom ik erachter dat mijn linkerlaars aan de rechterzijde zit en vice versa. Nog een Ondex aan een boom geofferd en een tweede vogelnestje geproduceerd. Het is dat "amateurvisser" al geclaimd is...