Tinca tinca

Het is alweer november. Niet mijn favoriete maand. Als je vertrekt naar je werk is het donker. Kom je terug van je werk is het donker. Lange donkere nachten zodat het viswater blijft afkoelen. Een hoop van onze vinnige vrienden worden traag en lui, met als gevolg gesloten bekken. Zeelt is daar een goed voorbeeld van. Ik heb er ooit drie weten te foppen in de winterslaap. Mooi verdeeld over de maanden december, januari en februari. Bij toeval ontdekt op een stek waar hengelen nu niet meer mag. Een diepe beschutte stek waar het waterige winterzonnetje de boel net een fractie meer opwarmt. Dus als je een plek kunt vinden waar de zeelt overwintert is de kans niet nul om hem te vangen. Nu is november nog de enige maand zonder zeelt voor mij. Aangezien de kinderen tegenwoordig de juffrouw op school mogen entertainen en mijn vrouw moest werken had ik drie uurtjes tot mijn beschikking.

De verwachtingen waren niet hoog. Het water was al koud en al het leven in de oeverzone was verdwenen. Drie uur is ook niet heel veel om af te dwingen. Van de andere kant heeft voeren om de vis te lokken niet veel zin. Je moet nu letterlijk op de plek gooien waar de vis overwintert. Dat ging me erg goed af blijkbaar want binnen een half uur had ik mijn allereerste november zeelt ooit te pakken! Een diepe plek waar de zon een groot gedeelte van de dag op schijnt mits er geen wolken zijn natuurlijk.

Zeelt in november

Het zonnetje deed zijn best en het was aangenaam zitten met de winterjas aan. Erg wild was het niet. Was ook niet de verwachting. Was zelfs al tevreden met die ene vis. Alles daarna zou bonus zijn. De bonus zeelt volgde twee uur later.

Weer eentje weten te foppen

Een andere bonus was een ijsvogel die stil bleef zitten in mijn buurt. Normaal zie ik alleen de blauwe schicht. Helaas geen mooie foto kunnen maken. Een Samsung combineert slecht met een telelens. Tevreden pak ik in. Een maaltje pannenkoeken gaat er wel in na zo'n ochtendje. Wat een toeval dat die twee kleine boeven van me dat ook lusten.

Soortenjagen in Cobh

Een spontaan ingelast lang weekend Ierland geboekt met vrouwlief. Aangezien we graag ook veel van Ierland zelf willen zien is het vissen beperkt tot enkele uurtjes vanaf de kant. Dit zou genoeg moeten zijn om wat nieuwe soorten te scoren.

Cobh

Light Rock Fishing aan de diepwaterkade van Cobh leverde Brenda haar eerste Ierse vis op: horsmakreel. Niet veel later volgde mijn eerste Ierse vis: een kleine pollak en dat is gelijk een nieuwe soort voor mij: een lekker begin zo.

LRF

Eerste Ierse vis

We hebben goed beet en ik ben blij met nieuwe soort nummer 2: kliplipvis! In de tussentijd vangt Brenda zich scheel aan dwergbolk. Ook een soort die ik graag zou willen toevoegen aan mijn lijstje.

Kliplipvis

Ik vang nog zwarte grondels, horsmakrelen en diverse pollakken. Brenda sprak bemoedigend dat het me heus wel ging lukken die dwergbolk. Gelukkig kreeg ze gelijk.

Zwarte grondel

Horsmakreel

Pollak

Dwergbolk

Op een ondiep stuk met zandbodem verderop wist ik mijn eerste dikkopjes te strikken. In totaal zes soorten gevangen waarvan vier nieuwe! Een goed excuus om wat Murphy's naar binnen te gooien.

Dikkopje

Ook in een topland als Ierland vang je de grote vis niet zomaar. De zware hengel beaasd met makreel leverde me helemaal niets op. Zelfs op een boot kan het tegenvallen zo bleek toen een hoop mannen zwaar teleurgesteld aan land kwamen.

Blauwalg

"Heb je dat bord niet gezien? "

Was net koud aan het vissen toen ik deze vraag kreeg. Persoonlijk heb ik liever dat als men dan toch iets vraagt als ik aan het vissen ben dat het over het vissen  zelf gaat. Maar goed, ja dat bord heb ik gezien en ik trok een gedesinteresseerde blik die in mijn studententijd prima werkte. Mijn studententijd is alweer erg lang geleden en er zat blijkbaar wat sleet op die blik. Dus de man ging door met vragen.

"Er zit hier blauwalg. Weet je wel wat dat is?"

Ik antwoordde dat het allemaal niet zo erg was. Stug viste ik door want het was beslist niet mijn bedoeling dat ie dacht dat ik zou gaan stoppen. Zelfs mijn ongeschoren aanblik schrok hem niet af.

"Er gaan vogels aan dood!"

Rustig zei ik dat ik gelukkig geen vogel was. En ik wist best wat blauwalg was. Een bacterie die toxinen produceert die irriterend werken op de slijmvliezen.  Dus als ik niks in mijn ogen zou wrijven of een slok water binnen zou krijgen dan zou er niets aan de hand zijn.

"Sommige mensen menen ook overal verstand van te hebben."

"Tja ik werk op een microbiologisch laboratorium. Daar komen we zo nu en dan wel eens een bacterie tegen. Blauwalg trouwens nooit. Ik heb het helaas wel in mijn aquarium zitten. Gelukkig is mijn huis niet preventief platgebrand om verdere verspreiding te voorkomen."

"Ik heb hoogst persoonlijk voor de bordjes gezorgd."

Ik bedankte hem voor de waarschuwing en zei voor alle zekerheid erbij dat ik mijn reet ermee af veeg.

Hij taaide af. Nog lekker gevangen met de spinner in twee uurtjes tijd. Onbedoeld maakte deze man er een onvergetelijke dag van. Het zijn niet alleen de vissen wat een visdag memorabel maken.

Het eerste snoekje van de dag

Rivierkreeft

Deze snoek had geen last van de blauwalg

Tandjes

Turn the tide

Het is alweer augustus. Mijn laatste nieuwe soort dateert van december vorig jaar. Heel veel vistijd heb ik niet en die paar pogingen om iets nieuws te vangen liepen uit op een fiasco. Vandaag was het doel mijn eerste augustus zeelt vangen. Omdat ik alles braaf noteer viel het op dat achter deze maand een hatelijke nul stond.

Ik begon met twee method feeders om die gewenste zeelt te vangen met pellets. De eerste uren gaan voorbij zonder dat er iets gebeurd. Een paar miezerige tikjes op de feeder bleek een blankvoorntje met grote honger te zijn. Een fatsoenlijke beet levert een misser op. Niet lang daarna trekt de andere hengel langzaam krom. Een vreemde dril bleek veroorzaakt te zijn door een schildpad ter grootte van een flinke pizza. Ik kon echt niet blij zijn met deze vangst en weigerde dan ook een foto te maken van dit ongewenste reptiel.

Langzaam begon ik de moed te verliezen. De optie om te verkassen was zeer aanlokkelijk. Wat echter niet zo aanlokkelijk was: de fietsband die zo goed als leeg was bij aankomst. Nog meer kilometers maken ging hem niet worden dus.

Drie uur na de start dan eindelijk een mooie beet. De zeelt waar zo gehoopt op was! Op deze vijver is ons opgevallen dat we nooit eentje groter vangen dan 49cm. Ook deze voldeed braaf aan het patroon: 47cm! Ik doe niks anders dan dat ik de eerste drie uren deed maar vlotjes hierna vang ik weer een zeelt. Weer 47cm. Gelukkig bewijzen de foto's dat het een ander exemplaar is.

Zeelt 1

Zeelt 2

Dan is nummer drie aan de beurt. Duidelijk minder van plan om mee te werken dan de andere twee zeelten. Als ik hem in het net heb vraag ik mezelf vol ongeloof af of deze de 50cm wel haalt. Het meetlint liegt niet en de eerste vijftiger op dit water is een feit.

Zeelt 3: 50cm

Drie zeelten achter elkaar. Mijn record op een dag is vier stuks. Wellicht dat ik dit aantal vandaag kan evenaren of zelfs overtreffen. De stemming is nu opperbest en ik heb het gevoel dat er nog meer gaat komen. Heel prettig vissen zo. Zelfs een zwartbekgrondel met een grote bek verpest dit niet.

Zwartbekgrondel

De aanbeet erna is van een brasem. Op zich geen verkeerde vis met 56cm maar ik zit nu in de zeelt-modus. Niet veel later sta ik weer met een kromme hengel. De vis verzet zich goed en ik ga eigenlijk ervan uit dat het een zeelt is. Toch blijkt het een brasem te zijn die ook nog los schiet. De vis ligt nog versuft op het water. Ik twijfel of ik hem wel moet scheppen want ja zo op het eerste gezicht is het toch geen PR. Wat ben ik een mazzelpik dat ik hem toch geschept heb. De vis blijkt namelijk 60cm te zijn! Een PR!

Brasem 60cm

Brasemslijm lokt vliegen

Het kan maar niet op: zeelt nummer vier komt ook even tijdelijk op het matje te liggen. Nog eentje en dan is het dagrecord gebroken. Klein detail: de feeder kan niet meer gevuld worden met voer. Op. Mag maar een kilo mee nemen en normaal is dat ruim voldoende op dit water.

Zeelt 4

Ik besluit 1 feeder op te ruimen en met de vaste stok kleine vis pesten. De andere feeder ligt met alleen haakaas in. Ik verwacht er niet veel van en ondertussen blijft het dobbertje van de vaste stok maar onderduiken. Een complete school bittervoorns was het haasje. Bizar was dat ze alle negen allemaal 7cm lang waren. Die claim ik als Nederlands record bij De Beet.

Bittervoorn

Het begint te regenen en ik vind het welletjes geweest. Heb leuk gevangen en kan er prima mee leven dat het dagrecord zeelten geëvenaard is. Dan stuitert de feeder weer flink op en neer. Ook dit voelt aan als een serieuze vis. En het is een zeelt! Nummer vijf! En als klap op de vuurpijl: 51cm! Zo vang je in 26 jaar geen vijftigers op dit water, en nu 2 vijftigers op 1 dag. Ik kan niet anders dan dik tevreden inpakken. Die slechte start? Was ik alweer bijna vergeten.

Zeelt 5: 51cm

Ravotten op de steiger

Een zomerse dag. Een prima gelegenheid voor schoonvader Peter die zijn gloednieuwe feeder graag voor het eerst krom wil zien gaan. Het plan was de Eijsder Beemden. Er was echter een of ander evenement dat de toegang blokkeerde. Plan B was de Geusselt.

Sky blue

Tot mijn verbazing bijna geen enkele visser te zien ook al arriveerden we midden op de dag. We hadden de steiger voor ons alleen. De kinderen waren ook mee. Lekker rondrennen op de planken. Af en toe wat dingen in het water gooien. Mijn hoop op zeelt was al bijna nul.

Genieten

Toch presteerde Peter het om in goed een uur drie zeelten achter elkaar te vangen. Wat een fantastische start! De grootste van de kinderen had zelfs een beetje angst voor de joekels wat opa ving. Kleintjes vond ie wel oké. De kleinste van de kinderen vond juist de grote vissen het leukste. Gelukkig, toch nog 1 kind dat normaal is.

Bang voor een zeelt

Met de vaste stok werd van alles gevangen: blankvoorn, ruisvoorn, vetje, kolblei, brasem en zwartbekgrondel. Toch hoopte ik nog op een mooie vis voor mijzelf. Die kwam er ook omdat Peter me de aanbeet gunde op zijn feeder. De andere twee feeders bleven visloos. Heerlijk dagje geworden, ook omdat er geen kinderen in het water zijn gevallen en alle hengels hebben het overleefd.

Zomer in maart

Het was een zeer geschikte dag om in je T-shirt te vissen. Het voelde zelfs aan als hitte omdat we nog niks gewend zijn. Insmeren met zonnebrand is geen overbodige luxe nu de tere huidjes nog melkwit zijn. Gewoon genieten op Domein Rausenberger. De vissen werkten op alle fronten mee. Voor het eerst ook zeelt weten te vangen hier.

Zeelt

Koi met de vaste stok

De vaste stok (eentje waar je met 30/100 nylon kunt vissen zonder dat hij versplinterd) levert hier veel aanbeten op maar je mist er ook een hoop. De method is efficiënter en beslist de goede keuze als je loom bent van de zomerse warmte.

Sjors ging voor de drie soorten steur en hij kreeg waar hij voor kwam. Manolo had ook behoefte aan knallende aanbeten en werd daarin ruimschoots voorzien. Ontspanning omdat de vis gewoon ontzettend goed te vangen is en inspanning tegelijk, want uren lang door drillen voel je wel degelijk.

Mijn persoonlijk record spiegelkarper wat lengte betreft werd weer wat scherper gezet: 77cm.

Spiegelkarper 

Schubkarper 

Siberische steur 

Diamantsteur 

Statistieken

Statistieken. Als het om vissen gaat ben ik er dol op. Al sinds 1995 turf ik alles braaf in de dagboekjes, in het begin nog op papier later uiteraard digitaal. Zo kan ik gemakkelijk alle gegevens terug vinden. Meeste aantal zeelten op 1 dag? Zo gevonden voor als mijn geheugen het zou laten afweten. Grootste kolblei ooit? Geen probleem, alle PR's staan mooi bij elkaar, smachtend om ooit nog eens verbroken te worden.

Het grindgat in Eijsden wat ik vandaag met een bezoekje heb vereerd is geen gemakkelijk water. Groot, diep en helder. Met de spinner vang ik er vooral baars volgens mijn statistieken. Diezelfde statistieken wijzen mij er tevens op dat maart niet bepaald de beste baars maand is.

De verwachtingen zijn dan ook niet hoog. De stalen onderlijn gaat er ook op. Niet dat de kans heel groot is op snoek, want meer dan twee snoek aanbeten op dit water op een dag is me nooit gelukt, maar verspelen wil je hem ook niet met een dreg in zijn bek.

Dankzij collega Frenk die bereid was een tandje harder te werken had ik twee uurtjes tot mijn beschikking om roofvis te pesten. Het eerste half uur gebeurde niets. Op een gegeven moment laat ik de spinner op zeer ondiep water lopen om te kijken hoe de actie is. Tot mijn grote verbazing knalt er een snoek op. Het is echter zo ondiep dat het beest half op het droge spartelt. De verbazing was tevens zo groot dat de aanslag ook nergens op sloeg. Niet geheel verwonderlijk werd het metaal uitgespuugd en worstelde de snoek zich een stuk terug waar ie wel fatsoenlijk kon zwemmen.

Een gemiste kans dus. Een kans waarvan je weet dat je er niet veel gaat krijgen. Niet veel later wordt de spinner abrupt gestopt door een vette snoek. Heel even zie ik een dikke rug en tot mijn ontzetting is ie niet goed gehaakt en sta ik weer met lege handen.

Aan de scherpte van de haken ligt het niet. Net uit de verpakking en nog vlijmscherp. Zou ik dan toch nog een derde aanbeet krijgen van snoek? Of zou een baars nog de eer kunnen redden? De primeur in vorm van de derde snoek aanbeet kwam er gelukkig. Dit keer werd hij wel verzilverd.

Snoek

Jeuk

Jeuk is erger dan pijn. De laatste vissessie was alweer begin december. Vandaar de jeuk. Ik check de buienradar. De ergste buien zouden Maastricht net missen. Ik had nog goed een uur. Dik 11 graden en een stevig windje plus een wolkendek is prima weer om te snoeken.

Het eerste half uur ging voorbij zonder teken van vis. Ik zag wel een dode aalscholver. Ondanks de stank kon ik het niet laten te glimlachen. Kon ook niet 1-2-3 zien waaraan het beest dood was gegaan. Vast een hongerdood aangezien de visstand hier bij lange na niet is wat het ooit geweest is. Sorry dat ik geen foto heb genomen van de vogel. Ik had immers maar een uurtje.

Eindelijk zag ik een snoek liggen. Mooi, nu rustig blijven en zo min mogelijk bewegen. Het lot wil echter dat een klein takje waar ik al een tijdje op stond juist op dat moment over brak. In een soort slow motion zie je dat de snoek al halverwege het breken van het takje al de vinnen neemt. Barst! Die kun je vergeten. Dat bleek ook wel ondanks wat pogingen.

Even later spot ik een snoek met een blind oog. Onbewust onderschatte ik deze gehandicapte vis. Die ging ik wel even vangen. Mijn zelfvertrouwen was misplaatst. Het begint hevig te waaien en de lucht begint aardig zwart te worden. Een plensbui waar een tropische storm zich niet voor zou schamen was voor mij. Ik dacht aan een gewone jas genoeg te hebben dankzij buienradar.

Doorweekt ga ik gewoon door. Ik ben toch al nat en de nul moet er af. Op een gegeven moment spreek je met je zelf af: oké nog tien worpen. Op het moment dat je denkt dat je de tel kwijt bent maar wel inschat dat het wel eens worp tien zou kunnen zijn hang ik vast. Het duurde echt even voordat ik besefte dat er een vis aan hing. Hij verzette zich ook nog goed ook. Tot mijn verbazing zie ik dat het een brasem is die gehaakt is in de rugvin. Hoe dan ook, de nul is er van af. De ergste jeuk is voorbij gek genoeg. Heel erg kritisch op je vangst ben je niet meer na zolang niks vangen.

Brasem 55cm

 

De worp erna leverde me een pruik op. Mooi moment om te stoppen. Het werd toch al donker en bij het lopen merk ik pas dat ik wat extra kilo's meezeul door de natte broek. De temperatuur was zomaar vijf graden gekelderd ook. Lekker de warme douche in!