Bloody monday

Enkele uurtjes op deze regenachtige maandagmorgen werden benut om dode spieringen uit te laten. In de vriezer liggen ze eigenlijk hinderlijk plaats in te nemen, zeker in de ogen van vrouwlief. Gelukkig weet snoek deze snack wel te waarderen en er werd een poging gedaan op deze rover.

Terwijl ik hengel twee klaar aan het maken was begon de dobber van hengel één wel heel enthousiast alle richtingen op te zwemmen. Niet veel later kon ik de snoek landen. De haak zat achter de eindeloze rijen tanden. De kieuwgreep is een fantastisch hulpmiddel om de snoek netjes te onthaken. De vis zwom al snel weer tevreden weg. De wraak op mijn vinger zal hem zoet hebben gesmaakt.

Aandenken

De dader was nogal bleek gekleurd. Geen foute instelling van de camera maar een aanpassing aan de kleur van het water waar de snoek zit. Dit snelle succes kreeg helaas geen vervolg. Natte koude omstandigheden was een extra reden om in te pakken.

Snoek

Zwart

Een mooi verhaal uit de tijd dat ik nog een minderjarig snotneusje was dat zich kostelijk amuseerde op vakantie in Frankrijk. In een vijver naast de camping ving ik zeelt en voorn, en de karpers daar zorgden voor de nodige lijnbreuken op het vaste stokje. Erg goed voor de productie van adrenaline van een jongen die al erg blij was als ie al beet kreeg. Diezelfde vakantie wist ik in de rivier de Tarn mijn eerste barbelen, snepen en riviergrondels te vangen. Het voelde aan als ultiem vissersgeluk maar aan elke vakantie komt een eind en er werd huiswaarts gereden.

Aan één stuk doorrijden was mijn vader te gortig en er werd besloten te overnachten in de Bourgogne. Er lag een modderig prutslootje naast de gekozen camping. Mijn ouders snapten niet dat ik toch nog een hengeltje wilde uitgooien. De vangdrang zou toch gestild moeten zijn na zoveel succes? Ook was het misschien nog maar een uurtje licht. Met tegenzin pluisde pa de caravan uit om mij stil te krijgen.

Ik ving vlot wat kleine visjes. Handigheid was niet mijn sterkste punt in die periode en op een gegeven moment was de oorspronkelijke vier meter nylon nog maar goed twee meter door allerlei vreemde knopen boven de dobber. Het begon al donker te worden en ik trok de dobber een stuk dichterbij omdat ik wel erg veel moeite begon te krijgen met hem in de gaten te houden. In de laatste flarden licht zag ik de dobber wegzakken en enthousiast sloeg ik aan.

Een zwart visje van tien centimeter spartelde wild toen ik hem boven water had. Ik had in eerste instantie niet eens in de gaten om welke soort het ging en toen de vis eenmaal stil was viel mijn mond open van verbazing: een meerval! Weliswaar eentje die prikt, een Amerikaanse dwergmeerval dus, maar de vreugde was enorm. De determinatie geschiedde als volgt: een zwarte dwergmeerval is een zwarte dwergmeerval. Simpel toch?

Anno 2014 weet ik dat het niet zo simpel ligt. Het enige keiharde kenmerk om de zwarte in het veld  te onderscheiden van de bruine is het patroon op de staartvin: de staartvin van de zwarte is afwisselend donker en licht. Eigenwijs als ik ben heb ik de vangst van toen altijd beschouwd als zwarte dwergmeerval, maar een foto ontbrak. En daar wilde ik verandering in brengen.

Collega Sjors tipte een vijver waar deze soort voorkomt. Nu was een dag voordat het november werd gevoelsmatig niet de beste keuze om te gaan. Ook al was oktober een hele zachte maand, de beestjes zouden zomaar op het idee kunnen komen om aan hun winterslaapje te beginnen. Met Manolo besloten we te kijken of de bruine variant (die een stuk dichterbij huis woont) is nog actief was.

Na een half uur wisten we elk eentje te vangen en we besloten dat de zwarte variant ook nog wel eens zou kunnen happen in onze aasjes. En zo gingen we toch de kilometers maken voor de soort die nog ontbrak in onze fotogalerij.

Staartvin bruine Amerikaanse dwergmeerval

Bruine Amerikaanse dwergmeerval

Het weer was fantastisch. Een dag die niet zou misstaan in de zomer. Met korte mouwen nog wat zonnestralen absorberen was geen straf. Urenlang vingen we ons scheel aan blankvoorns, baarzen en brasems. Manolo pikte ook een riviergrondel mee. We wisten zeker dat we in de goede vijver zaten te vissen maar de vertwijfeling sloeg toe. Waarom beet ons target niet? Waren ze toch in winterslaap? Zaten ze misschien heel plaatselijk ergens op de vijver? Bijten ze alleen als het donker is?

Toen het begon te schemeren viel de beet weg. De visdag leek als een nachtkaarsje uit te gaan. Manolo ging struinen rond de vijver om te kijken of ze misschien ergens anders te vangen waren. Op het voerplekje geen activiteit meer. Eigenlijk hadden we ons al verzoend met het feit dat we een keer moesten terug keren in de zomer om kans te maken. De dobber was praktisch niet meer te zien en juist toen ging deze rustig de diepte in.

Ik haal de hengel op en dit keer was het wel bingo. Snel Manolo erbij geroepen dat er toch nog meerval was geïnteresseerd in onze voerplek. En ook hij kon in de gitzwarte duisternis zijn zwarte vangen. Eind goed al goed.

Staartvin zwarte Amerikaanse dwergmeerval

Zwarte Amerikaanse dwergmeerval

PSG

De voetballiefhebber zal bij de titel meteen denken aan de steenrijke Parijse equipe die vanavond in Amsterdam mag laten zien of ze het predicaat topclub verdienen. Maar PSG heeft in dit geval te maken met vissen. Het is mijn afkorting voor pontische stroomgrondel. Vismaat Manolo heeft een interessante tactiek wat betreft exotische grondels. De vis moet naar hem toe komen en niet andersom. Drie collega exoten van de PSG (marmergrondel, kesslers grondel en zwartbekgrondel) hebben de (water)weg naar Maastricht al gevonden en zo bespaarde deze jongen zich heel wat reistijd en benzinegeld om deze impopulaire creaturen te vangen. Langer wachten op een Maastrichtse PSG was echter geen optie meer voor mij dus er werden kilometers gemaakt om het ettertje te verschalken.

Collega soortenjager Sjors gaf de tip om de PSG te strikken in Zaltbommel. Een flink eind gooien op zanderige stukken Waal zou de sleutel tot succes moeten zijn. Typisch dat ik eigenlijk zanderige stukken altijd vermijd bij het vissen op stromende wateren. Hier is de kans op echte sportvissen zoals barbeel zo goed als nul. Vaak zijn het ook de ondiepe stukken met weinig stroming. Maar voor deze keer zet ik mijn principes opzij en ik start met een zandplaat te bombarderen met voerkorven.

Grootste probleem bij deze missie is het overschot aan zwartbekgrondels in de Waal. Geen kunst om deze te vangen en ze vormden weer eens de hoofdmoot van de vangst van vandaag... Ik kon niet anders dan stug doorgaan en hopen dat er een keer een PSG tussen zit.

Zwartbekgrondel

Hengel twee was voorzien van een miniboilie om grotere vis uit te selecteren. De brasem die zo werd gevangen was een bijzondere. Een foto waard. Niet omdat hij zo groot, mooi of sterk was, maar het is mijn eerste (!!!) brasem dit jaar. Wanhopige karpervissers die aan mij willen vragen hoe ik dat toch flik: stom toeval. Het is niet zo dat de brasem is uitgestorven in de wateren waar ik vis maar op de één of andere manier wisten ze netjes mijn aas te omzeilen.

Brasem

Tijdens een pitstop op weg terug naar huis zag ik een pas gegraven poel. Ik dacht voor de gein: er zit vast stekelbaars en ik testte mijn hypothese uit met een goedgemikte worp. Ik hoefde niet lang te wachten en het geinige beest kon voor de lens worden gehouden.

Driedoornige stekelbaars

Ho! Op weg terug naar huis? Is het doelwit PSG dan niet gevangen? Ik moet opbiechten dat de allereerste worp al raak was. Maar het is zo'n anticlimax om er mee te beginnen. Let wel dat dit de enige van deze sessie was. Met een beetje pech ga je zonder naar huis maar ik kon gelukkig met een grote lach in de auto stappen. Ook het fantastische zomerweer heeft zijn steentje bijgedragen aan een lekker dagje vissen waar ook andere witvis zoals alver, blankvoorn en winde zich lieten vangen.

Pontische stroomgrondel

De Challenger

In het Belgische Nieuwpoort ligt de Challenger (http://www.sportfishingchallenger.be/) met schipper Richard Uzeel. De aimabele man was bereid om een paar mafketels mee te nemen die graag veel soorten willen vangen. Om zoveel mogelijk soorten te vangen werden dan ook diverse stekken aangedaan.

Aan boord was alom verbazing dat de makreel niet tussen mijn 86 al gevangen vissoorten zat. Vandaag moest het wel lukken werd bemoedigend op me ingesproken. Waarschijnlijk dachten ze er achter aan: als het je niet lukt kun je gewoon niet vissen. Het eerste wrak leverde me bij de eerste inworp twee makrelen op. Eentje viel me eraf maar de andere kon binnen boord worden gehesen. Zo, die is binnen!

Makreel

De tweede worp leverde ook meteen beet op. Tot mijn vreugde bleek dat weer een nieuwe soort op te leveren: horsmakreel. Wat een start en er waren nog heel wat uren te gaan. De andere mannen hengelden ook wat soorten bij elkaar die ik op mijn verlanglijstje heb staan: ansjovis, zeekarper en kabeljauw.

Horsmakreel

Daarna was het steenbolk wat de klok sloeg. Absoluut geen bedreigde diersoort want ze werden aan de lopende band gevangen.

Steenbolk

Op een andere stek zouden we kans maken op kleine pieterman en poon. De allereerste worp leverde een giffabriek op: de kleine pieterman! Normale vissers hebben een hekel aan dit beest maar ik kon het niet laten om een vreugdekreet te slaken.

Kleine pieterman

Het gif van de kleine pieterman is beslist niet onschuldig. Het levert je helse pijn op en onbehandeld kan het ook nog een amputatie veroorzaken van het gestoken lichaamsdeel. Voordat eventuele meelezende terroristen pietermangif op hun verlanglijstje gaan zetten: hitte neutraliseert het gif. Heet water verzacht het leed. Ondanks dat er tientallen van deze giffabriekjes werden gevangen is er geen enkele visser geprikt.

Pieter gaf me de tip om een mooi wapperend stukje makreel aan de haak te zetten. Was goed voor poon zei meneer. Wie ben ik om dan niet te luisteren? En zo geschiedde. Om vervolgens weer te kunnen juichen: een rode poon! Wat een mooi beest!

Rode poon

Vele uren op de golven en een korte nachtrust begonnen hun tol te eisen. Spieren waarvan je niet wist dat je ze had begonnen te zeuren en het gevecht tegen de slaap werd intens. Op het laatste wrak werden wat gulletjes gevangen en Pieter spoorde me aan om nog even zwaar op de bodem te vissen met een flinke Franse tap. Met mijn laatste krachten een nieuwe montage er aan gezet en zonder veel hoop de boel laten zakken. En het wordt bijna eentonig: mijn allereerste kabeljauw was de buit!

Gul

In totaal vijf nieuwe soorten gevangen en dat is een enorm succes. Plus heerlijk weer en praktisch geen wind maakten deze dag tot een heuse topdag.

Omdat hij zo mooi is, nog een keertje

Tripje Scheveningen

Het hoofddoel van het dagje uit naar Scheveningen was niet vissen. Toch kon er een uurtje gevist worden. Aangekomen op het Noordelijk havenhoofd blijkt het niet zo gemakkelijk te zijn om tussen de blokken in te peuteren. Op slechts enkele blokken kun je klauteren maar het gros leidt tot een flinke smak. En er moet natuurlijk wel water zijn om er te kunnen vissen en toen ik aankwam was het uiteraard eb. Gelukkig begon het water wel te stijgen.

De stek

Stukjes zalm trokken geen aandacht van de vissen als ze daar al zaten. De meeuwen waren er wel van gecharmeerd dus het was uitkijken geblazen om het aas niet te verliezen op een lullige manier
.

Wachtend op zijn kans om je aas te roven...

Ik had ook nog een paar dode zagers bij. Vers en levend zijn zagers topaas maar dood zijn ze al gauw waardeloos. Niet dat ik er erg veel hoop mee had, maar de zalm liet het afweten dus proberen maar. Vlot drie stuks achter elkaar met ranzige stukjes zager! Target binnen!

Slijmvis

Ook lelijke soorten tellen

In Scheveningen is er voor de visliefhebber ook nog Sealife. Het eerste wat we te zien kregen waren uit de kluiten gewassen zonnebaarzen, riviergrondels en ruisvoorns. De naam Sealife dekt de lading dus niet helemaal... Toch lekker kunnen vergapen aan een hoop zoetwatersoorten en zoutwatersoorten die ik nog niet heb. Als soortenjager ben je nooit klaar.

Soortenjagen in de Ardèche

Heerlijk helder water in Labeaume, een zijriviertje van de Ardèche. Observeren leert meteen wat er rondzwemt. In de folders die ik bij de vergunning kreeg stikte het van afbeeldingen van forellen. Ze zullen er heus wel zitten maar ze zijn te lekker om te laten zwemmen in de ogen van de Fransen, dus mocht forel je hoofddoel zijn: vis in de stukjes no kill zone die uitsluitend met de vlieg bevist mogen worden.

Labeaume

Als je als eerste bij de rivier aankomt en niet als een olifant je voeten neerzet maak je een goede kans om slangen te zien. Persoonlijk vind ik het leuke dieren om te zien. En het is zowaar gelukt om er twee enigszins fatsoenlijk voor de lens te krijgen. Want snel zijn ze. Ze zullen overigens eerder vluchten dan je proberen te bijten.

Slang 1

Slang 2

Slangen fotograferen was leuk maar die hengel had ik niet voor niets meegenomen. Ik hoopte op een nieuwe soort. Soortjes die in Nederland niet eens voorkomen. Rhône streber, souffie, mediterrane barbeel en Franse sneep waren mijn targets. Geen enkele van deze soorten wordt groot. Klein aas gebruiken dus. Mazzel dus voor de grote barbelen en kopvoorns die royaal aanwezig waren. Niet dat ze gemakkelijk te vangen zijn want voedsel is er in overvloed en deze joekels liggen vooral uit te buiken en te chillen in de stroming.

Peuterend met mini maden of allerlei dierlijk spul wat ik onder stenen vond leverde me vijf vissoorten op. Daarvan was tot mijn vreugde een nieuwkomer bij: Franse sneep! Een beetje bijdehand iemand zou terecht opmerken dat elke sneep in Frankrijk een Franse sneep genoemd mag worden. Mocht het verschil je interesseren: de bek van een gewone sneep is recht, die van de Franse sneep heeft de vorm van een hoefijzer. De kleuren zijn wat fletser als die van de gewone sneep die vaak echt rode vinnen heeft.

Franse sneep

Grootste van de vakantie...

Anno 2020 ging Pieter voor de Franse sneep. Dat lukte hem na wat aanwijzingen. Wat nog mooier was dat ik na al die jaren ook een soort mocht bijschrijven: souffie. Pieter zette me op het juiste spoor. Eerst dacht ik aan een juveniele Franse sneep. De donkere streep is niet zo aanwezig bij dit exemplaar maar de scherp afgetekende gele zijlijn en de gekleurde aanzet van de borstvinnen en buikvinnen deden me beseffen dat Pieter gelijk heeft.

 

Souffie

De zoetwaterwalvis

Pieter Beelen is net als ik een soortenjager. Zijn lijstjes zijn alleen een stuk indrukwekkender dan die van mij. Momenteel heeft hij 248 soorten gevangen met de hengel waarvan er 134 in de Nederlandse wateren (zoet en zout) rondzwemmen. De meeste mensen weten niet eens dat er zoveel soorten rondzwemmen in ons kikkerlandje. Als je dit leest zou het zomaar kunnen zijn dat die aantallen alweer gestegen zijn. De actuele cijfers kunnen desgewenst op www.soortenjagers.nl gecheckt worden.

De beste man krijgt regelmatig kreten naar zijn hoofd geslingerd als: "die soort is niet met de hengel te vangen" of  "gaat je nooit lukken, hij is te zeldzaam" of "die vissoort is te klein". Op de een of andere manier vertaalt Pieter dit naar: "die vissoort zal toch moeten eten, dus het kan". Zijn succes heeft hij te danken aan zijn doorzettingsvermogen en vindingrijkheid. Een van zijn grootste successen is het kraken van de code voor het vangen van zilverkarper. Deze maffe vis eet ondanks zijn grootte plankton. En hij weigert in principe elk ander voedsel.

Heel simpel gesteld moet je dus met plankton vissen om kans te maken op deze vissoort. Maar hoe doe je zoiets aan de haak? Pieter heeft de oplossing gevonden. Een blok plankton dat langzaam oplost tot een wolk plankton. In die wolk zit dan een zwevende haak (lang leve het piepschuim) wachtend op een zilverkarper die er met open bek inzwemt.

Plankton aas

Er gingen wat uurtjes voorbij zonder iets te vangen. Net op het moment dat we wilden verkassen om de zilverkarper te zoeken kromde de top. Heel alert had ik de hengel al vlug in mijn handen. Minder alert was dat ik vergeten was dat de molen nog op de baitrunner stand stond. Dit werd niet afgestraft door de flink knokkende vis en eenmaal in het netje begon de fotosessie met deze bijzondere vis.

Zilverkarper

Grote kop

Grote bek

Tijdens de heenreis was één van mijn vele vragen of er nooit iets anders met deze methode werd gevangen. Er is alleen maar zilverkarper mee gevangen was het antwoord. Niet veel later zou daar verandering in komen. Pieter, hartelijk dank voor deze mooie visdag!

Ook regenboogforel laat zich prima vangen met deze methode...

De speer van de Noordzee

Doel van deze visdag is de speer van de Noordzee vangen. Geep dus. Het is een maffe vis om te zien. Absoluut geen zwaargewicht maar toch een leuke targetvis. Over geep vissen is voldoende te vinden op internet. Kort en krachtig samengevat is dit een prima recept om er eentje te vangen:

Waar? De dijk van Westkapelle. Auto staat gratis en pal achter je, ideaal.
Wanneer? Van april tot en met september.
Hengel? Een pook die ver kan werpen.
Dobber? Een geepdobber.
Onderlijn? Anderhalve meter 18/100 nylon.
Haak? Haakje maat 8.
Aas? Een flinterdun stukje zalm met wat huid.
Overige zaken waar je op moet letten? Bij een rustige zee en helder water stijgen je vangstkansen.

Uiteraard was er een flinke branding die de nodige troebelheid veroorzaakte toen ik kwam opdagen met mijn heavy feeder werpkanon. Maar ja geen aas ingooien is sowieso niks vangen.

Ver gooien heeft als nadeel dat je de dobber slecht ziet...

Er wordt wel eens beschreven dat je de vis ziet jagen. Dan weet je ook waar je ongeveer moet gooien. Dat geluk had ik niet. Mijn buurvissers lieten zien hoe het niet moest. Ze hadden moeite om tien meter ver te gooien. Midden in het golfslagbad dus terwijl geep helemaal niet van een troebele wasmachine houdt...

Niet dat het mij zo geweldig verging maar ik wist er tenminste nog eentje te vangen. Target binnen!

Geep

Tandjes!

Groene rakkers

Een kersverse tweeling verzorgen en entertainen is meer dan een fulltime baan. Het vissen staat op een laag pitje. Het soortenjagen staat op een nog lager pitje. Enkele uurtjes vrij af van vrouwlief worden optimaal benut door dicht bij huis te vissen met een succesvolle methode die zich al vaker heeft bewezen. De method feeder moet zeelt gaan opleveren in de Geusselt. Dit water ligt pal naast de A2 en het is goed te zien hoeveel bergen grind en mergel aan de overkant worden gekieperd om de tunnel door Maastricht te graven.

Diverse smaken mini boilies worden voorzichtig ingelegd. Waarom ver gooien als ze aan het kantje net zo goed azen? Geen brute plonzen wat vis kan afschrikken. Ook een bescheiden voerplekje maken waar ik dan precies op kan gaan vissen gaat me dan gemakkelijker af. Op afstand wordt de voerplek bij mij al gauw enkele vierkante meters. De vis is dan al verzadigd nog voordat deze in de buurt van mijn haakaasje is.

Heerlijk lui wachten op wat komen gaat klappert de hengel af en toe richting het water. Aanslaan is niet nodig, gewoon ophalen en lekker drillen. In totaal is een kwartet groene rakkers tijdelijk de klos.

Zeelt 1

Zeelt 2

Zeelt 3

Zeelt 4

De geliefde Oost-Europeaan

Het is de natte droom van elke immigratieambtenaar. Een vreemdeling die gemist wordt als hij er ineens niet meer is. Ik mis hem al sinds 2006. Sommigen waarderen hem alleen maar vanwege zijn smaak. Zelf waardeer ik alles wat voor mij zeldzaam is en mijn visdag onvergetelijk maakt. De goed gokkende lezer heeft al door dat dit over snoekbaars gaat. Ik heb er zelden gericht op gevist toen de populatie nog goed was en een vangst was voor mij dan vaak ook een toevalstreffer. Nu al acht jaar geen toevalstreffer meer... Mijn thuiswater is helder geworden. Heel helder. Allerlei watergroenten groeien erg goed en ook op plekken waar het vele meters diep is. Veel stekken zijn in de zomer niet eens meer te bevissen vanaf de kant zonder eerst vele vierkante meters weg te harken. Zijn ecologische plekje is min of meer vervangen door roofblei, snoek, meerval en helaas ook de aalscholver. Hij is niet helemaal verdwenen maar vaak komen alleen de cracks uitgerust met een boot hem nog aan de schubben en dan zijn het ook nog vaak de kapitale exemplaren wat gevangen worden.

Vismaat Manolo heeft zelfs nog nooit een snoekbaars gevangen. Collega soortenjager Toine besloot ons de helpende hand te bieden en nodigde ons uit voor een discipline die we beiden niet beheersen: verticalen. Een techniek die opperste concentratie vereist om het rubber kunstaasje dicht bij de bodem te houden en ook nog eens zo te bewegen dat de rovers toehappen. Mijn eerste aanbeet zorgde voor een enorme adrenalinekick. Helaas kreeg ik de dader niet te zien. Maar wat een mooi moment als in feite uit het niets die vis op jouw aas knalt. Altijd onverwacht. Ondanks dat het taai was wist ik twee snoekbaarzen te vangen en Manolo zelfs vier stuks. Baas boven baas was Toine die de dubbele cijfers wist te halen.

De eerste verticaal dril

Snoekbaars

Double hook up

Alleen maar tevreden gezichten

Behalve een kundig kapitein en snoekbaarsspecialist is Toine goed gezelschap die ons wist te boeien met prachtige verhalen over Costa Rica. Een waar soortenjagersparadijs waar we graag nog eens naar toe gaan als de spaarpot wat voller is en de kinderen groter zijn. Toine nog hartelijk dank voor alle hulp deze dag. Het was een fantastische ervaring die zeker voor herhaling vatbaar is!

http://www.costaricavakantie.nl

Catch of the day