Het is mijn dag niet?

Het is bijna juni en we hebben dit jaar nog geen handvol echte zonnige windstille warme dagen gehad. Vandaag was wel zo'n dag. Het gevolg was dat er niet heel veel keuze was qua stekken bij Tom's Creek. De stek die over was gebleven was helemaal niet verkeerd wat ik weet van het verleden. De vorige sessie op dit park met Ivo was een winterse sessie en ik gaf aan dat als het warmer was dat het vangen een stuk gemakkelijker zou zijn. De goede hoop was er wel. Het voeren met pellets bleek contraproductief te werken. We waren zowat de enige op de vijver die een hele poos niks wisten te vangen. De dressuur was nadrukkelijk aanwezig. Ver achter de voerplek wist Ivo dan eindelijk wat beet te krijgen. Dat is hier wat anders dan daadwerkelijk vangen. Het was echt schrapen geblazen. Althans voor Ivo dan. Zelf presteerde ik het om eigenlijk geen fatsoenlijke beet te krijgen. Ivo moest al lang wachten op zijn eerste die dag maar vergeleken met mij was ie er vlot bij. Mijn eerste vis was ook nog eens vals gehaakt ook. De enkele keer dat een beet overtuigend was sloeg ik vaak een gat in de lucht en de aanslagen die wel raak waren schoten vlot los. Ach ja als de steur niet meewerkt doet de meerval dat wellicht wel. Wat dikke dauwpieren en een pellet bombardement om hun aandacht te trekken faalden echter hopeloos.

Om even wat zelfvertrouwen te kweken besloot ik wat maden of maïs te gebruiken op een klein haakje om een karper te vangen. Zoals het hoort op een dag die de jouwe niet is zag ik nog een mooie karper vluchten toen ik de maïs in zijn buurt gooide. De hele voorzichtige beten sloeg ik allemaal mis. De beet die minder voorzichtig was leverde een lijnbreuk op. De beet die ik wel raak sloeg bleek een blankvoorn te zijn. Intussen kon ik nog even wat pruiken ontwarren. Niet lang daarna zat er lijn om de as van de molen verwikkeld.

Ivo ging richting de dubbele cijfers en om mijn leed te verzachten gooide hij zijn montage opzichtig in een palmboom. Ivo zijn haak was een stuk lichter, kleiner en dunsteliger en was eigenlijk het enige echte verschil tussen ons. Hij is de beroerdste niet en ik kon een onderlijn van hem krijgen. Ik zeg nog tegen hem voor mijn gevoel is mijn portie pech wel op nu en haalde de wijsheid van mijn leermeester Jos aan: één mooie vis kan je dag redden. Fantastisch dat dit ook helemaal uitkwam. De enige soort steur die nog ontbrak op mijn lijstje wist ik te vangen: de Atlantische steur! Happy! Zelden zo blij geweest met een nederlaag.