De snoeken werken niet mee

Hoopte snoek te vangen met dode spieringen. Dat lukte helaas niet. Een collega visser bevestigde wel doodleuk dat de visstek in kwestie een goede snoekstek is. Wel nog wat marmergrondels kunnen vangen die dus in principe overal kunnen zitten en ook tijdens winterse buien gewoon bijten.

Marmergrondel

 

 

Record sneep

Doel vandaag was barbeel vangen. Dat lukte ondanks de invallende koude heel aardig. Vijf stuks vangen is beslist niet slecht. Mijn grootste was 71cm. Walter had vier stuks. Jean pikte er drie mee. Jos Raaijmakers wist er vier te vangen. Vis van de dag was echter een ongelooflijk grote sneep. De maximum lengte is volgens Sportvisserij Nederland 50cm. Jos ging daar ver over heen met een exemplaar van 57cm! Jos, van harte met je record!

Sneep

 

Barbeel

 

Een bijzondere forellenvijver

Ik vis in principe niet voor de pot maar voor forel maak ik graag een uitzondering. Wat me vaak tegenstaat is dat forellen vissen dikwijls in een troosteloze betonnen bak plaatsvindt. En je weet vaak ook wat je gaat vangen: regenboogforel. En daar hangt vaak een pittig prijskaartje aan. Zeker als je uren zit te vissen voor niks terwijl die ervaren buurman jouw uitgezette vis doodleuk mee naar huis neemt.

Het goede nieuws is dat het ook anders kan. In een schitterende landelijke omgeving waar we kans maken op drie soorten forellen! Regenboogforel, Atlantische forel en bronforel! Je betaalt alleen wat je vangt. Per kilo € 8,50. Heel goedkoop is het niet per kilo maar niets vangen is ook niets betalen. Dus de eigenaar zal er alles aan doen zodat jij vangt. Flink wat forel dus waardoor de kans wel heel klein is dat je zonder vis naar huis gaat. En voor een paar Euro meer worden ze ook nog ter plekke schoongemaakt voor je. Vergeef me mijn luiheid beste lezer…

Er zijn vervelendere plekken om te vissen

Voor de meeste soortenjagers is de bronforel de meest interessante soort. Die herken je aan de witte randen aan de vinnen die onder het lichaam zitten. Diezelfde randen helpen je nogal om hem te vinden. Want waar de rest van het lichaam perfect gecamoufleerd is lichten deze randen op als een reflector onder water. Ik en Manolo hadden de mazzel dat we een hele vijver voor ons alleen hadden en we konden rustig zoeken waar de bronforel zat.

Bronforel gespot!

Bronforel

Indrukwekkende muil

Als je nu nog aan het lezen bent zul je vast willen weten waar deze vijver te vinden is. Deze ligt enkele kilometers ten Zuiden van Maastricht in de Voerstreek (België).

Visserij van de Berg: Berg (straatnaam) 3790 (postcode) St Martensvoeren / St Pietersvoeren

Telefoonnummer voor meer info: +32479-539046

Er zijn zes vijvers. Elke vijver heeft andere regels en andere vissoorten. Wat voor elke vijver geldt is maximaal 1 hengel per persoon en blinkers of lepels zijn niet toegestaan. Vis levend terugzetten mag alleen in de fly fish only vijver. Wat je buiten deze vijver vangt moet je oppeuzelen.

Smakelijk eten!

Grondels plagen

Het Grevelingenmeer zou dan grondeltjes moeten opleveren. We hoefden niet lang te wachten en het dobbertje van mijn vaste stokje ging kopje onder. Een brakwatergrondel was het haasje. Nog geen minuut later een zwarte grondel. Ook dat is een nieuwe soort voor mij! Wat ik en mijn vismaat daarna vingen was uitsluitend zwarte grondel.

Brakwatergrondel

Zwarte grondel

Durbuy

Een leuk Belgisch stadje aan de Ourthe als je een beetje van cultuur houdt. Ik kwam er om te vissen. Het liefste wilde ik een vlagzalm vangen. Dat is helaas niet gelukt. Wel genoeg andere soorten tussen de kano's door gevangen.

Barbeel

Gestippelde alver

Spinneren (Deel 1)

Spinneren is op en top ontspanning voor mij. Geen gedoe met veel materiaal slepen. Geen gedoe met aas en voer. Het gemakkelijkste kunstaas en het meest vangende is een spinner maatje twee. Je vangt zelfs het kleinste baarsje zodat je niet zonder beet hoeft te zitten maar een dikke snoek kan er net zo goed op knallen. De Maas is sowieso een top water voor baars. Snoek zit er ook steeds meer sinds de waterkwaliteit gestegen is. Vandaag beet krijgen ging niet zo gemakkelijk en de baarzen waren klein van stuk. Wel op een gegeven moment mijn eerste kopvoorn ooit op de spinner. De laatste vis was de mooiste vangst: een persoonlijk record roofblei voor mij: 40cm.

Roofblei

 

Steuren sleuren

De Wild vijver in Reutum moest grote vis gaan opleveren. En dat deed het. De eerste uren bleven we zonder vis. Na een de tip de dobber los en hoog te zetten en te gaan zitten waar anderen wel vis hadden gevangen konden we eindelijk zelf vis gaan vangen. Mijn vismaat wist maar liefst drie soorten te vangen. Siberische steur, diamantsteur en een hybride zeebaars (striper/white bass) die zich prima thuis voelt in zoet water. Zelf had ik bijna drie meter siberische steur (95+100+102cm) en de drillen maakten de dag goed. Voor het eerst heb ik dan een vis boven de meter gevangen!

Siberische steur

Striper/white bass hybride

Diamantsteur

Naar de haaien (Deel 1)

Een project van Sportvisserij Nederland om haaien te vangen en te merken. Onze boot bracht wel wat haai op maar helaas geen voor mezelf. Als troost ving ik wel voor het eerst steenbolk. En zonder beet zat ik zeker niet want ook wijting en tong lieten zich vangen.

Steenbolk

Soortenjagen op Rhodos

Rhodos is een Grieks eiland waar de zon overvloedig schijnt. Hartje zomer is de temperatuur dusdanig hoog dat een verblijf dicht bij het zeewater noodzakelijk is. Af en toe een duik nemen om af te koelen dus. En als je dan toch daar bent kun je net zo goed een hengeltje uitgooien! Volgens Fishbase kunnen we ruim 300 vissoorten verwachten in de zilte Griekse wateren. Geografisch gezien ligt Rhodos overigens akelig dicht bij Turkije. De Turkse kust is gewoon zichtbaar vanaf het Noorden van Rhodos.

Ons appartementje lag in Ialyssos. Dit is nog een van de koelere plekken van het eiland doordat er meestal wel wat wind staat. Het strand was een grote kiezelstrook en wat verder in het water lag zand. Tijdens het snorkelen viel vooral het ontbreken van vis op. Bij een eenzaam groepje grote rotsen kon ik nog wat slijmvisjes scoren. Op de menukaart van een restaurant viel op dat je voor nog geen tien Euro een heerlijke en royale portie gyros kon bestellen. Dat zelfde restaurant vroeg voor een kilootje zeebarbeel (ben bang dat dit gewicht inclusief graten en kop was) 100 Euro…

Molly slijmvis

 

Roodgevlekte slijmvis

Hopelijk dat de Mandraki haven in Rhodos-stad meer vis ging opleveren. Rhodos stad is een leuke stad om te zien als je niet van vissen zou houden. Aangezien ik wel van vissen hou ging het aas al vlug het water in. Dat water was prachtig helder dus je kon gewoon zien wat er zwom. Het kon even duren eer je iets zag, maar dan zag je ook enkele visjes. Ik wil alvast verklappen dat de reuzengrondel die zijn naam wel eer aandeed de grootste vis van de vakantie was: 20cm!

Reuzengrondel

Zwarte schorpioenvis

In het informatieboekje over Rhodos stond dat Tassos Beach bij Kallithea dé plek was om te snorkelen op het eiland. Dat zou toch wel vis moeten opleveren dacht ik! En we huurden een scooter om daar te komen. De eerste scooter startte niet eens dus een andere scooter zou het moeten gaan doen. Na een tijdje viel me op dat de snelheidsmeter het niet deed. Op gevoel dacht ik zo’n beetje 50 km per uur te rijden. Mijn echtgenote die achterop zat dacht eerder aan 90 km per uur. De lezer van dit artikel mag zelf bepalen wie hij gelooft. Begrensd zijn die dingen in elk geval niet.

Aangekomen bij het prachtige strand werd de snorkel er bij gehaald. Ik zag stenen. Overal stenen. De ene steen lag nog dieper dan de ander. Nooit geweten dat snorkelen vooral draaide om stenen te bekijken… Er was zeer sporadisch een visje te zien. Visjes die verzadigd waren door een overvloed aan garnaaltjes. Visjes die alle tijd namen om het aas te inspecteren. Er was immers toch geen kaper op de kust. Voedselnijd waardoor het aas gretig gegrepen werd was er gewoon niet. Zo werd ook hier het vissen een kwestie van veel geduld eer een klein visje je aas daadwerkelijk pakte.

incognito grondel

Pauwlipvis

Toen we terug naar het appartement wilden bleek de benzine van onze scooter gejat. De prijs van een liter benzine is daar 2 Euro en dan vinden sommige lieden het lonen om 5 liter af te tappen. Gevolg was wel dat we bij een temperatuur van 40 graden mijlen ver lopen van een tankstation waren… Gelukkig dat de scooterverhuurder bereid was om benzine te komen leveren. Dit gebeurde wel vaker liet hij fijntjes weten.

Lindos is een plaats in het Zuiden van Rhodos en mocht niet overgeslagen worden volgens velen. Het Zuiden van Rhodos is minder dicht bevolkt en wellicht dat daar wat meer vis was overgebleven voor mij om te vangen. Ik kan alvast melden dat ook hier de zee zo goed als leeg was

Bandzeebrasem

Al met al heb ik in totaal negen uur gevist voor elf visjes. Zeven soorten waarvan vijf nieuw voor mij. Op zich is elke nieuwe soort een succes maar ik heb een dubbel gevoel bij deze trip. De crisis is merkbaar in Griekenland. Het vliegtuig zat niet vol, de restaurants niet, de excursiebussen niet. De prijzen voor vis en benzine rijzen de pan uit. Mensen doen gekke dingen om aan geld te komen. Bij het afrekenen nooit pinnen. Zelf heb ik die dure fout wel gemaakt. De pas ging erin en zonder dat er een pincode of een ok-toets aan te pas kwam was ik honderden Euro’s lichter. Cash betalen of met creditcard (dit is altijd terug te vorderen) dus. Ik wilde mijn collega soortenjagers in ieder geval voorlichten opdat het hun niet overkomt!

Exoten

Mensen die hun vissen uit hun tuinvijver of aquarium overzetten in het wild zijn niet goed bezig. De vissoorten die er van nature horen kunnen zwaar lijden onder deze exoten. Predatie, concurrentie of meegelifte ziektes kunnen leiden tot het verdwijnen van inheemse soorten. Natuurlijk heb je als soortenjager dan de kans om een nieuwe soort te vangen. Toch weegt dat niet op tegen de nadelen. Iedereen die wel eens met maden op de grote rivieren heeft gevist kan dat beamen. Met name de zwartbekgrondel is een regelrechte plaag en vergalt menigeen zijn visdag. Geen vis uitzetten dus.

Dikkopelrits

Goudvis

Finally fint!

Locatie: Nieuwe Waterweg. Techniek: haring paternoster. We kregen de tip van lokale vissers om vooral erg ver te gooien. Dat vier uur lang doen zonder resultaat is tamelijk vermoeiend kan ik je garanderen. Zeker als je ziet dat de thuisvissers duidelijk meer resultaat hadden. Flink wat fint en enkele zeebaarzen waren de buit. Het geloof in een goede afloop werd steeds minder. Opeens weerstand. Zou er dan toch vis aan hangen? Toen ik er zeker van was kwam het beest los. Vlak na de misser gebeurde het me weer. Dit keer had ik de vis wel gezien. Fint! Het kon dus wel! De derde beet werd wel verzilverd. Alle ellende en ergernis waren meteen vergeten. De plaatselijke vissers gaven zelfs nog een welgemeend applausje! Nu mijn vismaat nog! Die presteerde het om pas de vijfde vis te daadwerkelijk te vangen. Nu we de smaak te pakken hadden vingen we nog drie finten erbij. Er kwamen er ook genoeg los door de capriolen wat een gehaakte fint graag uitvoert! Ineens leverden de platvishengels ook nog twee beten op wat ieder een scholletje opleverde. Zo kon met een prettig gevoel de terugreis van dik twee uur beginnen!

Fint

Klaar om te paaien

Een visje wat extra mooi kleurt vlak voor de paai is de elrits. Ze komen plaatselijk voor in de Geul en ze zijn met een geoefend oog op zicht te vinden in het beekje. Ze lusten graag een made en zijn gemakkelijk te vangen. Manolo wilde graag zijn rivierdonderpad vangen. Ook dat lukte. Het verschil met de beekdonderpad is minimaal. De rivierdonderpad heeft ruwe flanken. Beekdonderpad niet of nauwelijks. Op de foto hieronder zijn de ruwe flanken te zien. Beekdonderpad komt alleen stroomopwaarts van de stuwen voor in het beekje. Dit is voor de rivierdonderpad een onneembare hindernis. Zodra deze hindernis weg is zal de beekdonderpad verdwijnen.

Rivierdonderpad

Elrits

Maatjes vangen

Dit keer moest het beter gaan op het Grevelingen. De vorige keer met Manolo eindigden we zonder vis. Zware buien teisterden ons tijdens de rit naar Zeeland. Het weer was wellicht verantwoordelijk ervoor dat we nog een plekje konden vinden op de sluis waar de mensen schouder aan schouder hun haring vingen. Binnen een half uur hadden we samen zeven haringen. Echt voor je ontspanning vissen is onmogelijk hier omdat er altijd wel iemand zijn lijn in de jouwe zit. Doorgereden naar het Beerkanaal waar we hoopten op steenbolk, wijting of een gulletje. We zaten echter tijdens doodtij. Hier geen beet meer gehad dus buiten de krabben om.

Haring

Debuut op de Geul

Mijn eerste keer op de Geul. Een zeer bijzonder visje wat bijna nergens anders in Nederland voorkomt is de beekdonderpad. Die wilde ik maar wat graag toevoegen aan mijn soortenlijstje. In ondiep water bij grote stenen gaan vissen. Tot mijn vreugde was de eerste beste vis inderdaad een beekdonderpad. De tweede trouwens ook. Daarna dieper water gezocht en gevonden voor andere vissoorten te vangen. Ook dat lukte prima ondanks ijskoud water. Opvallend was dat de beekforel onder de bloedzuigers zat. Ook opvallend was dat ik maar liefst zeven serpelingen had. Normaal heb ik op een heel jaar maar enkele serpelingen. Ook typisch was dat ik maar liefst twee keer controle kreeg op mijn vispapieren. Het bestuur is terecht zuinig op dit unieke water! Helemaal mooi zou zijn als ik op dit water ooit nog vlagzalm weet te verschalken... Normale soorten als riviergrondel en blankvoorn zijn hier ook te vangen.

Atlantische forel

Serpeling

Beekdonderpad

Riviergrondel

Een goede vrijdag

Er waren genoeg smoezen om niet te gaan vissen. De wind uit de noordhoek. De temperatuur is gekelderd. Mijn vriendin had de auto. Dat betekent dus met de fiets gaan vissen. Mijn conditie is gelijk aan die van een gemiddelde bejaarde. Om een idee te geven hoe graag ik sport... Ongeveer halverwege de fietstocht begon het me te dagen dat ik de hengelsteun was vergeten. Te lui om meer kilometers te maken besloot ik de hengels tussen stenen ofzo in te klemmen. Dat ging tot mijn verrassing nog goed ook. De verwachting was dat ik met de feeder misschien wat brasems kon vangen in de rivier. Ik had nog nooit wat gevangen met pineapple boilies van Sonubaits maar ja die dingen moeten ooit opgemaakt worden. Een hengel met maden en de ander met die vervloekte boilies. Tot mijn grote verbazing kreeg ik alle vijf de beten op de boilies. Om het nog mooier te maken verzilver ik elke beet. Stuk voor stuk leuke drillen en leuke vissen! 3 spiegelkarpers (50/48/51cm), 1 zeelt (49cm) en 1 winde (38cm). Met alle recht een goede vrijdag!

Zeelt

Spiegelkarper

Winde

Eindelijk die marmergrondel

Pieter (8 pogingen) en ik (4 pogingen) begonnen het vangen van een marmergrondel nogal frustrerend te vinden. Toch is het te doen als je de juiste stek weet en de juiste methode. In kniediep water in de buurt van obstakels vissen. Spannend om te zien hoe je aasje wordt opgepeuzeld! Pieter en ik zijn allebei geslaagd. Dat hebben we gevierd met kebab en bier. Op dezelfde manier kun je ook bermpje en rivierdonderpad vangen.

Marmergrondel

Bermpje

Blue Band

De temperatuur is lekker omhoog geschoten en dus hoop op een vette karper. Vetter dan een pond karper kregen we vandaag niet. Zouden de grote dan toch slimmer zijn dan wij? Wel rijkelijk aanwezig was de blauwband. Het ding zou een blauwe band moeten hebben maar die is nog lekker vaag als het water koud is. De driedoornige stekelbaars was ook van de partij.

Blauwband

3D Fishing

Eigenlijk is het water in het stadspark te koud om te gaan vissen. Tegen beter weten in toch proberen. Het water bevat veel blauwbandjes en vetjes. Ook zitten er dikke karpers en een enkele ruisvoorn. Wat we niet hadden verwacht was dat we ineens twintig driedoornige stekelbaarzen vingen. Nog minder verwacht was dat tot twee keer toe een vette karper zich had vergrepen aan de mini made. Met een vast stokje natuurlijk een hopeloze zaak om ze eruit te krijgen...

Driedoornige stekelbaars

Surprise

Na een kleine ijstijd begint het te jeuken. Vis moet ik vangen! Manolo denkt er ook zo over. De beste kerel heeft nog nooit een snoekbaars gevangen. Moet verandering in komen. Een dode spiering op de bodem aangeboden zou deze groot uitgevallen stekelbaars moeten verleiden. Locatie: de Maas in Maastricht. Met dood aas vissen is vaak alles of niets. Om de visvangst kansen wat groter te maken wordt er ook een method feeder ingegooid. Die method feeder levert brasems op. Leuk. Eindelijk weer slijm in de handen. Dan rammelt de top van de dood aas hengel. Ik blij. Manolo nog blijer. Hij mag zijn snoekbaars drillen. Alleen is het geen snoekbaars. Tot onze totale verbazing is het een zeeforel! Het beest springt alle kanten op. Goed gehaakt dus ontsnappen zit er niet bij. Na een fotootje deze prachtige vis weer teruggezet. Fantastisch gewoon! De vistrap bij Borgharen werkt.

Zeeforel

Drie maal is scheepsrecht

Barbeel vangen in januari in de Ardennen is kansrijk als de waterstand goed is. Als de temperatuur goed is. Als het water troebel is. En je moet uiteraard ook nog net op die plek vissen waar de vis overwintert. Want actief zijn ze niet. Uren zonder beet gaan voorbij. Terwijl je voor je gevoel niks verkeerd doet. Ook de omstandigheden, hierboven genoemd, zijn goed. Kiezen tussen smac en pellets hoef ik niet. Ik rijg ze allebei op de hair tegelijk. Het vastloodsysteem moet de rest doen. Ineens drie beten op een uur tijd. Uiteraard verknal je de eerste twee kansen. De derde levert dan mijn eerste

barbeel dit jaar op. De eer is gered.

Barbeel

Een winderig debuut op zee

Ik heb al heel wat viservaring. Ook op zee. Maar alleen vanaf de kant. Dit zelfde geldt voor vismaat Manolo. Vandaag ging het er dan van komen. De eerste keer met een boot op zee. Op de Westerschelde. De titel doet misschien vermoeden dat er vele stinkende gassen zijn vrijgekomen. Geheel begrijpelijk voor degenen die me kennen. Het gaat echter over de windkracht. Die was doodleuk zes. Niet echt ideaal om mee te beginnen. Ik heb alles binnen kunnen houden maar daar is alles mee gezegd. Zeeziek zijn is een regelrechte kwelling. Maar deze site gaat niet over ontberingen maar over vissoorten vangen. Het doel was gul en schar vangen. Aangezien het niemand op de hele boot was gelukt een gul te vangen was het geen schande dat dit ons ook niet was gelukt. De schar is ons wel gelukt en dat gaf troost. Een gedachte wat ineens zomaar in je kan opkomen als je zeeziek bent is: was ik maar gaan werken... Een beetje visser hoort dit nooit te denken. Ook niet als hij geen enkele beet krijgt. Nog meer troost was dat verse schar uitstekend smaakt! Om er nog een schepje troost boven op te doen ving ik ook nog een persoonlijk record wijting: 29cm! De methode? Kijken wat je bootgenoten doen. Afkijken is leerzaam. De schipper wil ook dat je met vis thuis komt anders is de kans groot dat het blijft bij één keer bootvissen. Of we ooit nog eens gaan? Natuurlijk, maar nooit meer met windkracht zes of meer!