Intro Soortenjager

Ik ben een soortenjager. Dat wil zeggen dat ik elke vissoort wil vangen. Het vangen van een nieuwe vissoort geeft mij immers een grotere kick dan het vangen van mijn duizendste brasem. Leg je zelf geen beperkingen op als je een soortenjager wil zijn. Bekijk elke stek als een mogelijkheid om een nieuwe soort te vangen. Een tiendoornige stekelbaars zit bijvoorbeeld immers in superondiep water vol plantengroei. Water waar elke normale visser hard voorbij loopt omdat er toch geen vis zou zitten... Leer je gewenste vissoort kennen. Hoe meer je weet hoe succesvoller je zult zijn. Waar kun je je soort vinden? Wat eet die soort? Wanneer is hij actief? Hoe kun je hem vangen? Je zult met tegenslag te maken krijgen. Je ziet al gauw een belangrijk detail over het hoofd waardoor je missie niet slaagt. Maar dat maakt de voldoening alleen maar groter als het je gelukt is om een soort toe te voegen aan je soortenlijst!

donderdag 1 juli 2004

Glad verlopen nacht

Het plan was om aal te vangen. Met een dauwpier en een feeder is het een simpele visserij. Ik begin met vissen als het nog licht is. Kijken of er al wat te vangen is. De brasems en blankvoorns stonden in de rij om gevangen te worden. Op een gegeven moment haal ik een voorntje binnen die ineens te grazen wordt genomen door een enorme baars. Ik had al het geluk van de wereld dat deze baars niet ontsnapte. Het beest was niet eens gehaakt. Hij weigerde gewoon koppig zijn prooi in te leveren en ik kon hem scheppen na een heftige strijd. Een record baars voor mij: 45cm! Een super begin en mijn dag kon niet meer stuk. Maar het doel was aal en dus bleef ik door vissen.

Baars

Eigenlijk heb ik een hekel aan 's nachts vissen. Als je iets laat vallen ben je het altijd kwijt. Zaklampen schijnen altijd te kort of schijnen niet fel genoeg. Je gaat gemakkelijker op je hengel staan. Geloof me, het geluid van een splinterende hengel gaat door merg en been. Carbon splinters hebben ook al de onhebbelijke neiging om zich steeds verder in je vlees te boren. Een infectie is dan ineens niet meer ver weg. Stekende insecten weten je feilloos te vinden in het donker. Waarom dan toch 's nachts vissen vraag je je af. Sommige soorten zijn in principe alleen maar 's nachts actief. De aal is er één van. Ik vind het een fantastische vis. Een krachtpatser met een mysterieuze levenswijze. Hoe verzint zo'n beest het om zijn paaiplek duizenden kilometers verderop te kiezen? Natuurlijk is het een verschrikkelijke vis om te onthaken. Zijn gladheid is legendarisch en het gekronkel mag er ook zijn. Toch vind ik het heel jammer dat deze soort het moeilijk heeft. Deze avond had ik er drie. En om aan te geven hoe slecht het gaat met deze soort: in de acht daarop volgende jaren ving ik slechts vier alen.

Aal