Een nat voetje halen

Een druilerige dag zou het worden. Om snoek te vangen hoeft dat niet verkeerd te zijn. Toch duurde het even voordat de eerste zich liet zien. Eentje die het kunstaas finaal miste. Nog even het plekje blijven uitkammen want deze kan best een tweede poging wagen. Ik zie tot mijn verbazing een wesp. Het is oktober en het regent. Blijf toch in je nest raar beest. Plots hapt een snoek wel raak. Een mooie zeventiger is het haasje.

Zeventiger

Plots een steek in mijn rug. Barst. Niet te geloven dat die ene wesp onder mijn jas is gekropen. Nog een steek op een andere plek op mijn rug. Dan zie ik ineens nog eens zes stuks vliegen. Blijkbaar vinden ze het ook tijdens regen en wind nodig om hun nest te verdedigen. Ze hebben mazzel dat ik mijn vlammenwerper niet bij heb dus ik taai af. Het gif werkt als een soort cafeïne voor me. Beter dat dan dat ik allergisch erop reageer. Heel scherp en helder vis ik verder.

Heel veel activiteit van vis zie ik niet. Veel meters afleggen zonder resultaat. Dan ineens een kolk midden op het water. Altijd de moeite waard om daar te proberen. Op het moment dat ik er al niet meer in geloof een flinke klap op het water en de molen begint te fluiten doordat de lijn door de slip getrokken wordt.

Ik heb werkelijk niks in te brengen en ik begin te twijfelen of de molen het nog wel doet. In een rotvaart zwemt de vis naar gezonken takken. Als ik niks doe verspeel ik hem zeker dus ik ga het water in voor de rietkragen. De vis wijzigt zijn route maar gaat nu in een moordend tempo naar de obstakels verderop.

Daar verderop is het water dieper en mijn rechterlaars gaat onder water. Wat je al niet over moet hebben om een vis te vangen. Ik hoopte op de snoek van mijn leven maar ben er helaas achter gekomen dat dit soort geweld vaak een vals gehaakte karper is. Ook nu was dat het geval. Een vette schubkarper in de rugvin. Na een hoop runs dan eindelijk op het kantje. Het was een vis met geen schub verkeerd. Deze vis is gemakkelijk te herkennen als ik hem ooit weer zou vangen. Zijn ouders zijn de rechterborstvin vergeten te maken.

Prima vis

Beluga's belagen

Finse soortenjager en vriend Jani kwam naar de Lage Landen om wat soortjes mee te pikken die hij de vorige keer was vergeten. Manolo en ik gingen voor de beluga op de grote vijver. Jani deed eerst de kleine vijver aan omdat de sterlet ook nog afgevinkt moest worden. Eerst ervoor gezorgd dat Jani kon starten. Als hij iets fotowaardig had gevangen kwamen we wel langs om fotograaf te spelen. Manolo en ik hadden drie hengels in liggen toen het telefoontje van Jani kwam. Zijn eerste koi ooit wilde hij graag op de foto. Manolo rennend er naar toe. Zo zie je m zelden kan ik je wel vertellen. Bezig met het optuigen van hengel nummer vier zie ik hengel drie krom gaan. En tot mijn enorme verbazing is het een beluga. Nog geen kwartier gevist en ik was feitelijk al klaar met vissen. De rest van de beten waren voor de andere twee heren. Dus een belletje naar Manolo om een nieuwe fotosessie te houden. De tweede keer op één dag dat ik meneer zie hollen. De wonderen zijn de wereld niet uit.

Blij met beluga

Een gigantische muil heeft de beluga. Het is de grootste soort steur ter wereld en eenmaal volgroeid past er ook een zeehondje in de bek. Helaas heeft dit dier bijna geen enkele kans meer om uit te groeien tot een wezen dat eigenlijk elke verbeelding te boven gaat. Het officieel bevestigde record was dik zeven meter en woog dik anderhalve ton. Maar zoals met veel steuren is hij zwaar overbevist. Deze soort heeft de pech dat ie de meest exclusieve kaviaar produceert. Ons schuldig voelen dat we op deze soort vissen is niet nodig. De overbodige mannetjes (die doen niet aan kaviaar maken) uit kwekerijen vinden hun weg naar dit soort vijvers. Handel in beluga uit het wild is streng verboden.

XXL muil

Zoals verwacht had Jani vlot zijn sterlet en kwam bij ons zitten. Zoals wel vaker bij deze vijver waren de beten schaars. Jani vroeg zich af of ons aas niet te groot was. Na het zien van bovenstaande foto was hij al een stuk geruster. Het duurde dan ook even eer onze gast uit het Hoge Noorden aan de slag kon met drillen. Het lange wachten ben je vrij snel vergeten als je poseert met een kolos van 160cm.

Kolos

Nu waren alle zes de hengels (2 hengels per persoon toegelaten) voor Manolo. Niet lang na het monster van Jani was hij degene die trots mocht poseren met deze vissoort. De dag was ronduit geslaagd en alles wat meer gevangen zou worden was puur bonus. Jani wist nog een vette beluga te vangen en toen besloten we dat het eigenlijk wel etenstijd was.

Manolo ook geslaagd

Jani was niet bepaald bekend met de snackbar van de Lage Landen. Geen enkel stukje vlees kwam hem bekend voor. Hebben we hem maar van alles laten proeven. Van kipkorn tot kroket en van mexicano tot frikandel. Op de vraag wat een frikandel nou eigenlijk was antwoordden we "uh van alles..." "Roadkills?" was zijn verdiepende vraag. We hebben er smakelijk om gelachen. Toch heeft ie alles braaf geproefd. Een geslaagde dag.

Oeps