Voor je er erg in hebt is het alweer september. De langste hittegolf ooit lijkt alweer lang geleden. De temperatuur is vandaag helemaal niet slecht te noemen met het zonnetje en geen wind ook al haalt het de twintig graden niet. Nog geen roofblei gevangen dit jaar. Dit was dan ook het target. In een flink tempo de bovenste waterlagen afrossen. Vijf baarsjes zorgen er alvast voor dat de dag in elk geval niet visloos eindigt.
De gevlochten lijn met tien kilo trekkracht zit vers op de molen. Werpt een stuk prettiger zo'n volle molen. Echt subtiel is dit niet maar het helpt goed om door de massa's waterplanten te snijden die er nog steeds volop zijn. Ook wil je een vette snoek gewoon kunnen landen.
Flink ver werpen is een vereiste op de stek waar ik de roofblei echt verwacht. En na een goede worp is daar dan de verslavende knal op je hengel. Leuk dat je door de aanbeet al weet wat aan de lijn hangt. En het was inderdaad een fraaie roofblei.
De vis ragt door de waterplanten heen in een enorm tempo. Dit kan absoluut geen roofblei zijn. Ik krijg de vis niet eens een centimeter van de bodem af. Ook lijkt de vis helemaal niet af te remmen. De vis zit nu op het open water waar geen planten zijn. De molen blijft maar leeglopen. Even aan de lijn voelen was niet zo snugger. De gevoelsmatig hete lijn kerft diep in mijn vinger. De slip staat goed vast.
Hopen dat de vis moe gaat worden. Dat gebeurt dus niet. Steeds minder lijn op de molen. Het zal toch niet dat deze leeg getrokken gaat worden? Het is me nog nooit overkomen en ik heb eigenlijk ook geen ambities om het deze keer wel te laten gebeuren. Meer tegendruk met de hengel en de slip vaster. De vis gaat net zo hard verder. Geen afname van snelheid of verandering van richting.
De lijn knalt letterlijk de molen af. Ik zit met een lege molen en de sessie kan na twee uurtjes vissen gestaakt worden wegens geen lijn meer...
