Dansen op de blokken

Een dagje Waal met schoonvader en schoonbroer. Een hoop vissoorten waren mogelijk die zij nog niet hadden. Zelf hoopte ik dan eindelijk een foto te kunnen maken van de witvinriviergrondel die ik in 2009 al in de IJssel had gevangen. De krib die het dichtste bij de auto lag kreeg de eer om bevist te worden. Met het vaste stokje hadden we amper 40 cm diepte op een zandbodem. De Waal is allesbehalve een stille rivier dus het water klotst, golft en stroomt alle kanten op. Een heel andere setting dus dan wat de heren gewend waren.

Blokken

Wat ook nogal opviel waren de blokken op de krib die uitblinken in instabiel liggen. Als iemand van het gezelschap wat meters moest maken kon dat best worden omschreven als een dansje op de blokken. Bij het terugzetten van een brasem lag ik al bijna in de Waal en het is dat ik laarzen droeg zodat alles toch nog droog bleef. Mijn schoonvader wilde dat nog overtreffen door helemaal gestrekt richting de Waal te vliegen. In een reflex wist ik hem nog omlaag te duwen wat een betere keuze was dan een duik nemen. Het is niet netjes om gewichten te noemen maar het was niet geheel onmogelijk dat hij tijdens het vallen ook nog één van zijn schoonzoons mee zou nemen in het water. Maar goed het liep gelukkig met een sisser af en het moet gezegd worden: de rest van de visdag waren we zo gewaarschuwd dat verdere incidenten uitbleven.

Pontische stroomgrondel

Altijd blij met een PR

De vangsten waren goed. We hoefden nooit echt lang te wachten op beet en het ene na het andere target kon afgevinkt worden. Opvallend veel pontische stroomgrondel waaronder een moddervette van 15 cm. De witvinriviergrondel was al een stuk minder aanwezig met slechts vier exemplaren maar wel goed verdeeld zodat ieder hem binnen had. De beet begon wel erg af te nemen op een gegeven moment en we kozen ervoor te verkassen naar de krib verderop. Met de regen erbij gaven de blokken nog meer uitdaging maar gelukkig was nu iedereen bedreven in het steenbok spelen.

Witvinriviergrondel

Het maffe is dat de krib verderop geen enkele pontische stroomgrondel of witvinriviergrondel opleverde. Wel kesslers grondel die dan weer afwezig was op de eerste krib. Verschil in diepte, stroming of bodem was er eigenlijk niet dus mocht je deze visjes willen vangen en het lukt niet: een krib verderop kan alles anders zijn.

Kesslers grondel

Een uurtje

Mijn favoriete kunstaas: een simpele spinner. Gemakkelijk te vissen, niet overdreven duur en ook als er veel planten in het water zijn kun je nog ermee vissen. Mijn voorraad was akelig weinig geworden. Eventjes naar de hengelsportzaak om alles bij te vullen. De kinderen zaten op school en vrouwlief had besloten de bloedbank te verblijden met een bezoekje.

Een uur tot mijn beschikking om de spinner nat te maken. Heel vaak loont zoiets zich amper maar ja na zeven minuten had ik al een baby snoekje te pakken. Geinig beest en de eerste voor mij dit jaar.

Baby snoekje 

Ook lieten zich twee baarsjes zo foppen en ik was al tevreden. Op een gegeven moment loopt de spinner vast en nog voordat ik kon denken aan de bodem begon een zware dril. Al vrij snel had ik door dat dit geen grote roofvis was maar een vals gehaakte karper.

In de rugvin gehaakt met een ultra licht hengeltje met een werpgewicht van maximaal 10 gram. Niet echt het recept om de vis zo eruit te takelen. Ik begon al nerveus te worden of ik wel op tijd bij de kinderen kon zijn om ze op te halen op school. Zonder schepnet een paar keer een extra run omdat de vis toch nog ergens energie vond om te exploderen. Tot mijn verrassing bleek het een koi te zijn die uiteindelijk toch op tijd op het kantje lag. Gewoon tevreden met zo'n uurtje!

PR koi

Amateur tussen de lelies

Vandaag was het doel graskarper. En we waren niet te beroerd om te voldoen aan zijn voedselwensen. Boilies voor graskarper. Pellets voor graskarper. Voer voor graskarper. Een dipsaus voor graskarper. Dat laatste zag eruit als Dreft. Het rook ook zo. Proeven hebben we maar niet gedaan ook al hebben we vandaag geleerd dat er karpervissers bestaan die doen aan voorproeven.

Wat was ons  target ook alweer?

Buiten onze speciale graskarper items hadden we ook maïs bij. Heb je ook nog kans dat er iets anders op bijt zodat je nog iets van beet hebt want we gingen al uit van een taaie missie. Het water zag er prachtig uit in het bos. De oevers staan werkelijk vol met lelies. Planten waaraan onze graskarper vrienden pas beginnen er echt helemaal niks anders te vreten is.

Prachtige setting 

Vismaat Manolo vroeg nog of ie het allergrootste schepnet moest meenemen. Niet nodig joh een vis van een halve meter past er prima in.

Na behoorlijk wat uren vissen was onze score zeer mager met twee brasems en een rietvoorn. We zagen ons target ook niet zwemmen aan de oppervlakte. In dat opzicht zouden we goed moeten zitten met onze tactiek op de bodem vissen.

De zon stond al laag en we wisten dat onze tijd er al bijna opzat. Om misschien nog een zeelt of karper te strikken een krab pellet op de method vol vis pellets erin gegooid. Juist die hengel gaf een knallende aanbeet. Een zwaar log gewicht hing eraan. Echt knokken deed ie nog niet.

Alsof de vis niet doorhad dat ie gehaakt was. Ik krijg hem redelijk gemakkelijk naar boven getrokken. De lijn zit wat raar en het is de staart die ik het eerste zie. Was dat nu graskarper? De vis dook weg. Vaak is de wens de vader van de gedachte maar de tweede keer dat de vis aan de oppervlakte kwam twijfelden we niet meer. Het was ons target! De smeerlap had de vegetarische rommel laten liggen en had gewoon gepakt op het dierlijke aas.

Tot nu toe bleef de dril zich afspelen in het midden van het water waar geen lelies stonden. Ik ga al het water in zodat ik midden tussen de lelies sta. Nu beseffen we pas dat dit absoluut geen kleintje was. We stonden compleet voor aap met dit schepnetje. Lengtes schatten is altijd lastig tijdens het drillen maar dit formaat was gewoon gigantisch.

Gevecht met de lelies 

De vis zwom meerdere malen de lelies in. Het ging een aantal keren goed en steeds meer lelies dreven ineens los op het water. Toen kwamen er ineens wel heel veel lelies tegelijk in de lijn. Ik wist niet eens of de vis er nog wel aanzat zoveel druk stond op de lijn. Ik geef de portemonnee, sleutels en telefoon aan mijn vismaat die het ook allemaal zeer gespannen aankeek vanaf de kant. Bij mezelf knalde de adrenaline en de cortisol met nog grotere hoeveelheden door de aderen. Het zweet spoot ook aan alle kanten tegelijk eruit.

Ik ga dieper het water in om de lelies te bereiken waar de lijn in vast zat. De lijn moest op spanning blijven ook al omdat er geen weerhaak op de haak zat. Ik begin wat groente los te plukken. Ineens een klap van de vis. Ik zie de top van de hengel los in het water vliegen. Blij dat de vis er nog aan zat. Minder blij voor de hengel.

Weer zit de lijn vast in lelies. Weer beginnen met los plukken. Dan ineens ligt het enorme gevaarte voor me aan de oppervlakte. Nogmaals schatten is gevaarlijk maar een meter plus is een hele veilige schatting. Ik haal de laatste lelie weg bij zijn kop en raak hem daarbij aan met mijn hand aan. Dat was voor de vis reden genoeg om met een harde klap weer weg te knallen en dat was ook het laatste wat we hebben gezien van dit mooie beest.

Geholpen door mijn vismaat kruip ik de kant op. Drijfnat en verslagen. Tegelijkertijd dankbaar voor een sensationele dril. Weer tegelijkertijd beseffend dat het juiste schepnet de vis waarschijnlijk wel op de kant had gebracht. Tegelijkertijd onder indruk van dit wezen. De definitie van mixed feelings.

De eerste keer

Een warme zomerdag. Mijn zoontjes waren behoorlijk inactief. Op de vraag "Wandelen in de koele bossen?" keken ze bedenkelijk. Het moest vooral niet te actief zijn blijkbaar. Op de vraag "Willen jullie vissen?" was de respons stukken beter. Ze zijn nog steeds klein maar ze hebben al wat zwemlessen achter de rug en de watertemperatuur is comfortabel mocht er toch eentje in vallen. De eerste keer dat ze zelf een hengel gaan vasthouden. Twee ultralichte vaste stokjes van drie meter lang vasthouden moest wel lukken. Hulp genoeg in de buurt in de vorm van papa, mama, opa en oma en gaan maar!

De één let wat beter op de dobber dan de ander...

De actie moet vooral niet te lang uitblijven want dan verliezen ze de interesse. Gelukkig werkte de kleine vis perfect mee. Binnen enkele minuten konden beide heren poseren met hun allereerste visjes: zwartbekgrondels. 

Zijn eerste!

Zijn eerste niet veel later dan zijn broertje!

Blij met zijn baarsje

Het visje zijn vrijheid weer teruggeven

Opa laat zien hoe je grote moet vangen

Vlagzalm maar niet heus

Weer drie uurtjes tot mijn beschikking. We blijven het gewoon proberen op die vlagzalm. Dit keer het schepnet wel mee. Die kon ik al vrijwel meteen gebruiken om een vette kopvoorn te landen. Het water staat door de langdurige droogte abnormaal laag. Zo laag zelfs dat ik stukken beek kan verkennen waar ik normaal niet eens kan komen zonder waadpak.

Dagen zijn wel eens slechter begonnen

Op een gegeven moment ben ik de feeder aan het voorzien van nieuw aas. Dan merk ik dat het vaste stokje weg wordt getrokken richting het water. Dat moet een mooie zijn en ik kan de hengel nog net op tijd grijpen. De verbazing is redelijk groot als blijkt dat een jonge barbeel de dader was. Het zegt ook wel iets over de power die deze soort heeft.

Vinnig beestje

Gestippelde alver

Beet genoeg gehad vandaag bij schitterend weer. Toch maar niet te lang treuren over de vlagzalm die zich weer niet liet zien. Heb ik alleen mezelf mee. Gewoon blijven gaan. De volhouder wint!

Zonder schepnet vissen

Een beekje in Limburg bevat vlagzalm. Er zijn in Limburg nog maar weinig soorten die ik nog niet heb gevangen maar deze soort weet mij prima te omzeilen ondanks prima tips van collega soortenjagers die hem wel al gevangen hebben. Marcel wist zelfs vier stuks te vangen op de stek die ik hem had aanbevolen voor een hoop soorten die hij toen nog niet had. Vlagzalm zou kunnen maar lijkt me sterk zei ik nog tegen hem. Enfin. Vandaag de zoveelste poging.

Om de één of andere reden vergeet ik altijd iets als ik dit beekje bezoek om te gaan vissen. Dan kun je denken aan het vergeten van de molens, de onthaakmat of een bepaald aas. En vandaag dus het schepnet. Ik heb amper drie uurtjes tot mijn beschikking dus terugrijden om het ding alsnog te halen zag ik niet zitten.

Het water is helder en de vis is niet gek. Met name de grotere vissen waarderen het niet als ik het water afspeur naar leuke vangsten. Op een stuk tussen twee bomen zie ik regelmatig mooie kopvoorns weg schieten. Zonder schepnet is hier vragen om problemen als je een grote vis eraan krijgt door de steile en hoge oevers. Ach ja. Eerst maar eens één zien te haken en dan zien we wel weer toch? De feeder buigt braaf een beetje naar links met de stroomrichting mee na de inworp. Ik zelf ga een flink stuk achteruit zodat de vis me niet meer kan zien. Na een poos valt de feedertop slap. Dat zou wel eens beet kunnen zijn dacht ik. Dat vermoeden werd al helemaal bevestigd toen de feedertop ineens naar rechts tegen de stroming in krom trok.

Ik pak de hengel en ik voel goede weerstand. Een mooie vis dus. Oké nu dus iets bedenken hoe ik hem eruit ga krijgen. Tillen is gegarandeerd lijnbreuk met dit formaat. Inmiddels had ik al kunnen zien dat het een mooie kopvoorn was. Ter hoogte van de linkerboom laat ik me naar beneden glijden. De boom zou me tegen moeten houden terwijl ik naar beneden glij. Dat doet ie gelukkig ook. Hier zit ik laag genoeg om de vis met de handen te pakken. Nu moet ik terug zien te komen. Dat ging gemakkelijker dan ik dacht en tevreden neem ik een foto van de vangst van de dag.

Kopvoorn

Op de foto ziet het altijd minder erg uit dan in het echt.

Soortenjagen in Finland

Afgelopen weekend zomerse temperaturen in Nederland. Het thuisfront stuurde dan ook regelmatig foto's van zwemmende kinderen in een zwembadje buiten in de groene en bloeiende tuin. Ook de barbecue was afgestoft. Juist dat weekend kozen Manolo en ik uit om naar Finland te gaan om wat visjes te pesten. Vanuit het vliegtuig zagen we bevroren meren en dorre vlaktes omdat het gras maandenlang was bedolven onder lagen sneeuw. De volop aanwezige berken waren nog volledig kaal. Collega soortenjagers Jani en Jarno fungeerden als chauffeur en gids om aan wat nieuwe soorten te geraken. Een weekvergunning is online verkrijgbaar en die hadden we dan ook al braaf in Nederland uitgeprint. Google "fishing licence online Finland" en het komt helemaal goed. Prettig dat er ook een Engelse versie is want de Finse taal is totaal onbegrijpelijk op het woordje "sauna" na dan.

Berken en naaldbomen: meer boomsoorten hoef je niet te kennen hier.

Dag 1: Tijdens het autoritje naar de eerste stek zagen we al meer herten vrij rondlopen dan in Nederland alle jaren opgeteld. Na een stevige wandeling door de bossen kwamen we aan bij de stek waar we grote marene hoopten te vangen. De methode was verrassend simpel. Een hengel met een schuifloodje en een worm als aas. Of het echt waar is weten we niet maar de Finnen zeggen dat je een biertje moet drinken bij deze visserij en we pasten ons moeiteloos aan bij deze traditie. Om een lang verhaal kort te maken: onze gastheren gunden ons alle aanbeten en dat was precies voldoende om twee grote marenes te vangen netjes verdeeld over de twee Nederlandse vissers.

Stek 1

Grote marene

Happy

Zeer smakelijke soort!

De grote marene heeft een geweldige smaak en ik durf gerust te stellen dat hij kan tippen aan de smaak van een zeetong! Bij het opruimen van de hengels draaide ik nog een vette pos binnen. De kou viel ons gelukkig mee vandaag. Een geslaagde eerste visdag dus!

PR pos

Dag 2: Vandaag waren de targets Baltische haring (ondersoort haring), spiering, puitaal en vierhoorndonderpad. Vanaf een steiger konden we vissen op water dat tientallen meters diep was. De wind was venijnig kil en hard en op de één of andere manier slaagde Manolo erin elke keer in de golf te zitten die over de steiger zwiepte. En dat is inderdaad zo koud als het klinkt. De zon deed zijn best en warmde het steigerhout lekker op dus voor mij viel de schade mee omdat ik droog bleef. Het aantal beten was zeer schaars maar uiteindelijk kwamen alle vier de gewenste soorten boven water. Geen enkele soort was overvloedig aanwezig dus het was echt sprokkelen. Manolo en ik hadden de spiering en puitaal binnen. Van de Baltische haring, waar je normaal binnen een kwartier een emmer vol van hebt, lieten er zich slechts enkele foppen door de Finse vissers. Jani wist als enige de vierhoorndonderpad te strikken en dat was meteen een hele vette van 26cm!

Stek 2

Driedoornige stekelbaars

Puitaal

Spiering

Vierhoorndonderpad

Jarno bewees zijn kookkunsten in de buitenlucht door ons heerlijke hamburgers en hot-dogs voor te schotelen die op zo'n dag meer dan nodig waren om de verloren calorieën aan te vullen.

Dag 3: Met name de gister gevangen spiering werd vandaag gebruikt op de rivier om kwabaal te vangen. Het was weer kouder geworden en er was ook nog veel bewolking. Prima kwabaal weer zei de gastheer en we hadden er vertrouwen in dat het goed zou komen. Ook omdat het hier geen punt was dat we in totaal met negen hengels aan het vissen waren. 

Stek 3

Helaas werkte ons target niet mee. Ook de andere soorten lieten het afweten. Manolo wist nog twee vette kopvoorns te vangen wat nog enigszins troost gaf. De rivier was puur smeltwater om een idee te krijgen hoe fris de omstandigheden waren.

Kopvoorn

Dag 4: Dit was de sessie om te herkansen op Baltische haring en vierhoorndonderpad. En weer kelderde de temperatuur. Gevoelsmatig was mijn vet verbruikt om me warm te houden. Dit resulteerde ook in steeds meer klungelen. Gelukkig deed Manolo vrolijk mee. Het aantal beten per uur was al niet hoog de afgelopen dagen maar deze dag spande de kroon met één hele aanbeet die voor Jani was. Arenden genoeg op deze plek overigens, maar ze kwamen niet dichterbij om een goede foto ervan te kunnen maken.

Stek 4

Vogelnestjes maken. Niet de enige die dag...

Nooit wollen handschoenen gebruiken bij het vissen

Gastheer Jani

Al met al zijn we heel erg blij met de nieuwe soorten. Gezien de omstandigheden hadden we gemakkelijk met niks naar huis kunnen gaan als we niet zulke goede en genereuze gidsen hadden gehad. Het eten en de biertjes waren voortreffelijk. De gastvrijheid van Jani en Heidi was hartverwarmend. De gemeenschappelijke humor heeft ons goed door de visloze uren geloodst. Nog een oprecht dankjewel!