Forel?

Het was best lekker weer en dan is even genieten van het zonnetje een must in deze donkere tijden. Het water was nog altijd ijskoud in het diepe grindgat en eigenlijk was de hoop letterlijk nul om wat te vangen. Elke beet zou een complete verrassing zijn voor me. De kinderen konden wat ravotten.

Een visarend die als een dolle neerkwakt op het water op een meter of twintig van me af doet me opschrikken. De vliegende deur had ook nog succes ook. Met een slanke vis van een centimeter of dertig in de klauwen vliegt het beest tevreden weg. Ergens geeft het me hoop. Toch al vis wat op het ondiepe gedeelte zat dat het meeste zou moeten opwarmen. Ik vang tot mijn verbazing een regenboogforel met de vaste stok. Dat was volgens mij ook de soort die de visarend te pakken had. Blijkt die vandaag uitgezet te zijn. Ruben wist ook een forel te vangen.

De method feeder gaat ook krom. Ook nog een zeelt als toegift. Het moet niet gekker worden. Zeelt en regenboogforel op dezelfde stek in het wild...

De sneeuwstorm

April doet wat hij wil. En vandaag bewees dat maar weer eens. Een heuse sneeuwstorm zorgde voor een ongekend verkeersinfarct in coronatijd. Gelukkig is chauffeur Ivo iemand die liever heel aankomt dan op tijd en veilig kwamen we aan op onze bestemming: Tom's Creek. Twee uur langer erover gedaan dan normaal en dat ging dan helaas van onze vistijd af. Niet dat we dat een hele grote ramp vonden want de omstandigheden waren niet bepaald vriendelijk. Toen we konden vissen was de sneeuwstorm gaan liggen maar de temperatuur was hooguit enkele graden boven nul en de straffe wind uit het Noorden was nog gewoon aanwezig. De watertemperatuur was ook nog gewoon winters te noemen. Dan weet je dat je blij mag zijn met elke beet. Voordeel van deze omstandigheden was dat er zo weinig vissers waren dat je struinend kunt zoeken waar die beesten liggen.

Het was voor Ivo zijn eerste keer op steur. Vlotter dan verwacht kwam ik op vier stuks. Ivo stond nog op nul. Dat was voldoende om een vilein "wil je naar huis lopen?" te ontlokken. Het kwartje viel bij Ivo dat aanslaan pas zinvol is als je een drietal seconden lang de dobber ziet wegtrekken. Niet elke beweging van de dobber is echt beet namelijk bij deze visserij. De spitssnuitsteur die veel soortenjagers nog niet hebben was zo vriendelijk om in zijn aas te bijten. Beginnersgeluk zullen we maar zeggen.

Wat geen geluk was dat Ivo prima zelf kon inschatten waar kansen lagen om wat te vangen. Pas in de blessuretijd wist ik de negende en winnende vis binnen te halen: de vetste van de dag: een hybride steur. Ivo was blij met zijn acht stuks en wil graag nog eens op herhaling als de temperaturen beter zijn.