De Challenger

In het Belgische Nieuwpoort ligt de Challenger (http://www.sportfishingchallenger.be/) met schipper Richard Uzeel. De aimabele man was bereid om een paar mafketels mee te nemen die graag veel soorten willen vangen. Om zoveel mogelijk soorten te vangen werden dan ook diverse stekken aangedaan.

Aan boord was alom verbazing dat de makreel niet tussen mijn 86 al gevangen vissoorten zat. Vandaag moest het wel lukken werd bemoedigend op me ingesproken. Waarschijnlijk dachten ze er achter aan: als het je niet lukt kun je gewoon niet vissen. Het eerste wrak leverde me bij de eerste inworp twee makrelen op. Eentje viel me eraf maar de andere kon binnen boord worden gehesen. Zo, die is binnen!

Makreel

De tweede worp leverde ook meteen beet op. Tot mijn vreugde bleek dat weer een nieuwe soort op te leveren: horsmakreel. Wat een start en er waren nog heel wat uren te gaan. De andere mannen hengelden ook wat soorten bij elkaar die ik op mijn verlanglijstje heb staan: ansjovis, zeekarper en kabeljauw.

Horsmakreel

Daarna was het steenbolk wat de klok sloeg. Absoluut geen bedreigde diersoort want ze werden aan de lopende band gevangen.

Steenbolk

Op een andere stek zouden we kans maken op kleine pieterman en poon. De allereerste worp leverde een giffabriek op: de kleine pieterman! Normale vissers hebben een hekel aan dit beest maar ik kon het niet laten om een vreugdekreet te slaken.

Kleine pieterman

Het gif van de kleine pieterman is beslist niet onschuldig. Het levert je helse pijn op en onbehandeld kan het ook nog een amputatie veroorzaken van het gestoken lichaamsdeel. Voordat eventuele meelezende terroristen pietermangif op hun verlanglijstje gaan zetten: hitte neutraliseert het gif. Heet water verzacht het leed. Ondanks dat er tientallen van deze giffabriekjes werden gevangen is er geen enkele visser geprikt.

Pieter gaf me de tip om een mooi wapperend stukje makreel aan de haak te zetten. Was goed voor poon zei meneer. Wie ben ik om dan niet te luisteren? En zo geschiedde. Om vervolgens weer te kunnen juichen: een rode poon! Wat een mooi beest!

Rode poon

Vele uren op de golven en een korte nachtrust begonnen hun tol te eisen. Spieren waarvan je niet wist dat je ze had begonnen te zeuren en het gevecht tegen de slaap werd intens. Op het laatste wrak werden wat gulletjes gevangen en Pieter spoorde me aan om nog even zwaar op de bodem te vissen met een flinke Franse tap. Met mijn laatste krachten een nieuwe montage er aan gezet en zonder veel hoop de boel laten zakken. En het wordt bijna eentonig: mijn allereerste kabeljauw was de buit!

Gul

In totaal vijf nieuwe soorten gevangen en dat is een enorm succes. Plus heerlijk weer en praktisch geen wind maakten deze dag tot een heuse topdag.

Omdat hij zo mooi is, nog een keertje