Intro Soortenjager

Ik ben een soortenjager. Dat wil zeggen dat ik elke vissoort wil vangen. Het vangen van een nieuwe vissoort geeft mij immers een grotere kick dan het vangen van mijn duizendste brasem. Leg je zelf geen beperkingen op als je een soortenjager wil zijn. Bekijk elke stek als een mogelijkheid om een nieuwe soort te vangen. Een tiendoornige stekelbaars zit bijvoorbeeld immers in superondiep water vol plantengroei. Water waar elke normale visser hard voorbij loopt omdat er toch geen vis zou zitten... Leer je gewenste vissoort kennen. Hoe meer je weet hoe succesvoller je zult zijn. Waar kun je je soort vinden? Wat eet die soort? Wanneer is hij actief? Hoe kun je hem vangen? Je zult met tegenslag te maken krijgen. Je ziet al gauw een belangrijk detail over het hoofd waardoor je missie niet slaagt. Maar dat maakt de voldoening alleen maar groter als het je gelukt is om een soort toe te voegen aan je soortenlijst!

vrijdag 21 oktober 2016

XXL

Vandaag was grote steur vangen het doel samen met Peter. Hopelijk zou de beluga ook tijdelijk een bezoekje brengen aan onze geleende onthaakmat (formaat rubberboot). We waren netjes op tijd bij de grote vijver op domein Rausenberger. De eerste hengel werd ingegooid. Ik ben de tweede hengel op aan het tuigen en ik zie wat tikjes op de top. Als ik de hengel oppak merk ik dat ik niks anders kan doen dan de vis laten uitrazen. Hij bepaalde de richting. Ook al was dat onder de lijn met boeien of onder bomen en struiken door. Als ik al een keer een meter lijn kon winnen pakte hij er zo weer drie vanaf. Ook totaal niet van de bodem af te krijgen. Ik begon al te twijfelen of mijn molen het nog wel goed deed. Of dat de vis vals gehaakt was. Of toch de meest wenselijke optie: een moddervette steur die gewoon goed zat gehaakt. De hengel bleef hoepeltje krom. Het duurde een hele poos eer we een schim zagen van de vis. Peter betwijfelde ernstig of dat wel ging passen in het king size schepnet. Toch ging dat goed. De massieve kop en het borststuk erin leiden en de staart volgt vanzelf. Toen we het schepnet plus de vis wilden optillen met twee man ging dat met grote moeite. Wat een kolos! 

Rubberboot
Net op het moment dat ik de vis wil fotograferen gaat de hengel van Peter krom. Wat een hectiek! Gelukkig is de buurman een kijkje komen nemen. Deze is gelukkig bereid de foto te maken. Helaas voor hem maakte hij een flinke smak in de modder. Een wonder dat de camera niet in het water vloog. Na een foto kreeg de gigant zijn vrijheid weer terug zodat ik Peter kon assisteren.

175cm diamantsteur
Peter heeft ook al gruwelijk veel moeite om zijn vis in toom te houden. Helaas liep de strijd in zijn nadeel af. Een losser. Twee uur sinds het binnenrijden op het terrein zijn zo omgevlogen tot onze enorme verbazing. Nog groter was onze verbazing dat we op de verkeerde stek waren gaan zitten. Oeps, even een dikke steur gejat, foutje bedankt en verkast naar de goede plek.

Nou ja, goede plek...  Urenlang hebben we het moeten doen met sporadisch een trilling op de lijn. Pas in de schemering in de avond een fatsoenlijke beet die ook meteen hing. Peter was al een aantal spullen in de auto aan het laden en dacht dat ik een grap maakte dat ik hem tot twee keer toe riep. Helemaal verbaasd kreeg hij de hengel in de handen gedrukt. Ook hier hadden we een flinke kluif aan maar we konden de dag positief afsluiten met een Siberische steur van 142cm!

142cm Siberische steur


2 opmerkingen:

  1. Zo deze kan je dan ook afvinken. Maar wat een power hebben die beesten hé. En op zich vreemd dat op zo'n relatief kleine vijver de steuren toch vaak op een zelfde plek gevangen worden. Monsters uit het verleden, die al vele malen zijn gevangen, maar rustig door schransen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoe groter hoe sluwer. Met hun enorme staart zwiepen ze zo tegen een strakke lijn en weg zijn ze. Ze kennen het gevaar maar ze moeten wel eten. Zo'n klein water heeft van nature onvoldoende voedselaanbod. Toch mooi een keer meegemaakt te hebben zo'n zoetwater monster.

    BeantwoordenVerwijderen

Reageer