Pech

De vorige keer was ik nogal voorbarig met roepen dat het lente was. Dat heb ik geweten. Er volgde een heuse ijstijd waardoor de natuur wekenlang achter liep. De watertemperatuur was vorige week nog zo beroerd dat ik geen enkele vis wist te vangen. Vandaag vanuit mijn woonkamer zag het er erg lekker uit buiten. Een zonnetje en eindelijk begonnen de bomen groen te kleuren. Dus in mijn T-shirtje er op uit met vismaat Manolo. De stevige wind strafte mijn slechte voorbereiding af. Een T-shirtje alleen was niet echt aangenaam dus. Hengels wat hoog opgesteld werden gingen vanzelf omlaag. Bakjes met pellets vielen om zodat ik alles bij elkaar kon rapen. En dat op een paar uurtjes vissen. Maar werd er gevangen? Gelukkig wel. De slechte vangsten van de laatste tijd hadden toch echt met de watertemperatuur te maken. Nu werden wel flinke aantallen gevangen. Tientallen stekelbaarsjes, vetjes en blauwbandjes waren het haasje. Deze mormels leveren geen spectaculaire gevechten op aan de hengel maar voor ons werkt het heerlijk ontspannend en tijdverdrijvend.

Blauwband

Driedoornige stekelbaars

Vetje

De karper deed ook aardig zijn best getuige de zes keer dat we een run kregen. Dat we maar één beet konden verzilveren? Laten we het maar pech noemen. Onkunde klinkt zo zelfkritisch...

Schubkarper

Wat ik geen pech kan en wil noemen is de klassieke voorjaarsfout die ik elk jaar eigenlijk wel maak. Denken dat het zonnetje heerlijk is en me dan vooral niet insmeren. Nu ik dit typ voel ik stukjes huid gloeien en bij nadere inspectie ook zijn er ook wel tekenen van roodheid...