Intro Soortenjager

Ik ben een soortenjager. Dat wil zeggen dat ik elke vissoort wil vangen. Het vangen van een nieuwe vissoort geeft mij immers een grotere kick dan het vangen van mijn duizendste brasem. Leg je zelf geen beperkingen op als je een soortenjager wil zijn. Bekijk elke stek als een mogelijkheid om een nieuwe soort te vangen. Een tiendoornige stekelbaars zit bijvoorbeeld immers in superondiep water vol plantengroei. Water waar elke normale visser hard voorbij loopt omdat er toch geen vis zou zitten... Leer je gewenste vissoort kennen. Hoe meer je weet hoe succesvoller je zult zijn. Waar kun je je soort vinden? Wat eet die soort? Wanneer is hij actief? Hoe kun je hem vangen? Je zult met tegenslag te maken krijgen. Je ziet al gauw een belangrijk detail over het hoofd waardoor je missie niet slaagt. Maar dat maakt de voldoening alleen maar groter als het je gelukt is om een soort toe te voegen aan je soortenlijst!

zaterdag 6 juni 2015

Een flitsend einde

Peuteren op het stenen piertje van Sjors. We hebben het geweten. Eerst nog lang kunnen genieten van de file omdat meer mensen op het idee gekomen waren richting zee te trekken. Dan klauteren als een steenbok in de tropische hitte. Zo hier en daar nog wat spulletjes verloren tussen de blokken. We werden gaar gekookt in de brandende zon. En we kregen geen enkele beet tot onze ontzetting. Zelfs geen krab. De geep was goed actief maar daar hadden we het juiste materiaal niet voor.

Een illusie armer richting havenhoofd gereden. Daar konden we een hapje eten en vissen tegelijk. Mijn frieten waren rauw en de kibbeling leek wel een half uur gefrituurd te zijn. Gelukkig was deze stek ons beter gezind. Schar, wijting en zeebaars waren de buit. Geen nieuwe soorten voor mij maar wel de eerste foto van een zeebaars. Manolo was de scharren specialist vandaag.

Zeebaars
Schar
Op zich wel blij dat we een maaltje vis hadden gevangen maar geen nieuwe soorten waar sterk op gerekend was is toch teleurstellend. De trigger om naar huis te gaan was een Engelse gozer die behoorlijk sterk spul had gebruikt en het goed idee vond om bij ons te gaan zitten. Niet dat hij bedreigend over kwam maar irritant was hij zeker. Drugs are bad, m'kay?

Ruim tweehonderd kilometer lang werden we getrakteerd op een flitsende show van moeder natuur. Soms sloeg de bliksem doodleuk vier keer op dezelfde plek in. En dat in een paar tellen. Niet het flitsende einde waar we op gehoopt hadden maar wel indrukwekkend om mee te maken.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Reageer